«Դեյվիսոն-Ջերմերի փորձ»–ի խմբագրումների տարբերություն

{{Քվանտային մեխանիկա|cTopic=Գիտափորձեր}}

 

'''Դեյվիսոն-Ջերմերի փորձ''', [[էլեկտրոն]]ների [[դիֆրակցիա]]ն նկարագրող գիտափորձ, որով հաստատվում է [[Մասնիկ-ալիքային երկվություն|դը Բրոյլի հիպոթեզը]]: Իրականացրել են ամերիկացի ֆիզիկոսներ [[Քլինտոն Դեյվիսոն]]ը և [[Լեստեր Ջերմեր]]ը 1927թ.<ref name="Davisson">{{cite journal

| doi =

| id =

 

== Նկարագրությունը ==

Ցրված էլեկտրոնների քանակը չափող դետեկտորը գրանցում է միայն առաձգական ցրումները։

Փորձի ընթացքում միջադեպի հետևանքով օդ թափանցեց վակուումային խցիկ, ինչի հետևանքով նիկելի մակերևույթին օքսիդի թաղանթ առաջացավ։ Այն հեռացնելու համար Դեյվիսոնը և Ջերմերը նմուշը տաքացրեցին բարձրջերմաստիճանային հնոցում, առանց իմանալու, որ դրա հետևանքով մինչ այդ բազմաբյուրեղային նիկելային կառուցվածքը վերածվելու է մեծ միաբյուրեղի<ref name="Hugh D. Young 2004"/>: Երբ փորձը նորից սկսեցին, էլեկտրոնները բախվեցին նիկելի մակերևույթի [[ատոմ]]ների հետ, որոնք առաջացել էին նիկելի բյուրեղի ներսի բյուրեղային հարթություններից։ Նման բյուրեղային կառուցվածքը կարող է ծառայել որպես եռաչափ դիֆրակցիայի ցանց։

 

Անդրադարձման առավելագույն անկյունը տրվում է [[Բրեգի օրենք]]ով՝

}}</ref>:

 

 

1927 թ. Բելի լաբորատորիայում Դեյվիսոնը և Ջերմերը դանդաղ շարժվող էլեկտրոններն ուղղեցին բյուրեղային նիկելի թիրախին։ Անդրադարձված էլեկտրոններին ինտենսիվության անկյունային կախվածությունը չափելուց հետո պարզվեց, դիֆրակցիայի պատկերը նույնն է, ինչ ռենտգենյան ճառագայթների համար Բրեգի նկարագրածը։ Փորձը նրանցից անկախ կրկնեց [[Ջորջ Թոմսոն]]ը։ 1937թ. Դեյվիսոնը և Թոմսոնը դրա համար Նոբելյան մրցանակ ստացան<ref name=EisbergResnick/><ref>