«Ապացույցների տեսություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 1.
'''Ապացույցների տեսություն''', մաթեմատիկական տրամաբանության բաժին, որ ներկայացնում է ապացույցներ ֆորմալ մաթեմատիկական օբյեկտների տեսքով, որոնց վերլուծությունը իրականանում է մաթեմատիկական մեթոդների օգնությամբ: Ապացույցները հիմնականում լինում են ինդուկտիվ կերպով որոշված տվյալների համակարգի տեսքով, որորոնք ստեղծվել են ֆորմալ համակարգերի աքսիոմաներինաքսիոմներին և եզրակացություններին համապատասխան: Այդ եղանակով ապացույցների տեսությունը [[Տրամաբանական շարահյուսություն|սինտակտային]] են` ի տարբերություն մոդելների իմաստաբանական տեսության: Մոդելների տեսության, բազմության աքսիոմատիկ տեսության և ալգորիթմների տեսության հետ միասին ապացույցների տեսությունը մաթեմատիկայիմաթեմատիկայի՝ այսպես կոչված «չորս սյուներից» մեկն է<ref name=wang>E.g., Wang (1981), pp. 3-4, and Barwise (1978).</ref>: Ապացույցների տեսությունը օգտագործում է ապացույցների հասկացությունների ճշգրիտ սահմանումները:
 
Ապացույցների տեսությունը կարևոր է փիլիսոփայական տրամաբանության համար, որում առանձնահատուկ ուշադրություն է ներկայացնում տեսականորեն ապացուցվող սեմանտիկների գաղափարը: Այն հիմնված է ապացույցների կառուցողական տեսության ֆորմալ-տրամաբանական մեթոդների վրա:
 
== Պատմություն ==
Չնայած տրամաբանության ձևավորումը նշանակալիորեն զարգացում է ապրել այնպիսի հեղինակների ստեղծագործությունների շնորհիվ, ինչպիսիք են Գ. ՖրեգըՖրեգեն, Ջ. Պեանոն, Բ. Ռասելը և Ռ. Դեդեքինդը: Սակայն ապացույցների տեսության հիմնադիրը համարվում է Հիլբերտը, ով ստեղծել է այն, ինչ կոչվում է Հիլբերտի ծրագիր մաթեմատիկայի հիմունքների համար:
 
Զուգահեռաբար նաև ստեղծվել են ապացույցների կառուցողական տեսության հիմունքները: Յան Լուկաշևիչը [[1926]] թվականին ենթադրել է, որ կարելի է Հիլբերտի համակարգերը բարելավել` որպես տրամաբանության աքսիոմային ներկայացման հիմքեր: [[1934]] թվականին Հենցենը առաջ է քաշել այսպես կոչված հաշվարկման հաջորդականությունը, որն ավելի լավ է արտահայտել տրամաբանական կապերի երկակիությունը: