«Լևոն Տեր-Պետրոսյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

}}

 

 

==Կենսագրություն==

Լևոն Տեր-Պետրոսյանը Հայաստանի Հանրապետության հիմնադիր Նախագահն է, միջազգային լայն ճանաչում ունեցող պետական-քաղաքական գործիչ։ Քաղաքական գործունեությունն սկսել է [[1960]]-ական թվականներից, [[1966]]-ին ձերբակալվել և մեկ շաբաթ [[կալանք]]ի տակ է պահվել [[ապրիլի 24]]-ի ցույցին ակտիվ մասնակցության համար։ [[1988]]-ի փետրվարից ղեկավարել է [[Մատենադարան]]ի [[«Ղարաբաղ» կոմիտե]]ն, մայիսից ընդգրկվել [[Ղարաբաղյան շարժում|Ղարաբաղյան շարժման]] Հայաստանի կոմիտեի կազմում, դարձել նրա ամենահեղինակավոր ու ազդեցիկ անդամներից մեկը։ Հանդես է եկել ծրագրային ելույթներով, ինչպես նաև ընթացիկ իրադարձությունների ու հնարավոր զարգացումների քաղաքական [[վերլուծություն]]ներով ու դիպուկ կանխատեսումներով։ [[1988]] թ. դեկտեմբերի 10-ին «Ղարաբաղ» կոմիտեի մյուս անդամների հետ միասին ձերբակալվել է և վեց ամիս պահվել Մոսկվայի «Մատրոսսկայա տիշինա» բանտում։

 

 

 

Լևոն Տեր-Պետրոսյանը ազատական գաղափարախոսության կրող է։ Նա տեսականորեն հիմնավորել ու գործնականում կիրառել է քաղաքական մտածողության նոր արժեքային համակարգ և սկզբունքներ. մերժել է քաղաքական կողմնորոշման, մշտական բարեկամի և մշտական թշնամու գաղափարը, պետական անկախությունը համարել է ազգային գոյության, նրա ազատ զարգացման և ինքնապահպանման հիմնական գրավական, դրա իրականացման միջոցը։ Իրատես քաղաքականության, սեփական ուժերին համապատասխանող քայլերի ջատագով է։ Վճռականորեն պայքարել է ինչպես ազգի բացարձակացման, այնպես էլ նիհիլիզմի ու ճակատագրապաշտության տանող գաղափարախոսությունների դեմ։ Այս ամենը հեղաշրջում էին հայ քաղաքական մտքի ավանդական պատկերացումներում։