«Նադեժդա Պապայան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 3.
 
== Կենսագրություն ==
1886 թվականին ավարտել է Աստրախանի գիմնազիան։ 1886-1890 թվականներն սովորել է [[Սանկտ Պետերբուրգի կոնսերվատորիա|Պետերբուրգի կոնսերվատորիա]]յում (Վ․ Ի․ Ռաաբի դասարան), բեմական արվեստն ուսումնասիրել Ս․ Գաբելի օպերային դասարանում (առաջին դերերգը՝ 1888 թվականի դեկտեմբերի 18-ին, Նատալյա՝ [[Չայկովսկի Պյոտր|Չայկովսկու]] «Օպրիչնիկ»-ում)։
1886 թվականին ավարտել է Աստրախանի գիմնազիան։ 1886-1890 թվականներն սովորել է [[Սանկտ Պետերբուրգի կոնսերվատորիա|Պետերբուրգի կոնսերվատորիա]]յում (Վ․ Ի․ Ռաաբի դասարան), բեմական արվեստն ուսումնասիրել Ս․ Գաբելի օպերային դասարանում (առաջին դերերգը՝ 1888 թվականի դեկտեմբերի 18-ին, Նատալյա՝ [[Չայկովսկի Պյոտր|Չայկովսկու]] «Օպրիչնիկ»-ում)։ [[1890 թվական]]ի ամռանը ձայնը վերականգնելու համար մեկնել է [[Միլան]], դասեր առել Ջ․ Վիլլա-Ֆիորիտայի [[ստուդիա|ստուդիայ]]ում։ Ներկա լինելով «Լա Սկալա»-ի [[ներկայացում]]ներին, մոտիկից ծանոթացել է իտալական [[վոկալ]] [[արվեստ]]ի, հատկապես բելկանտոյի գաղտնիքներին։ Նադեժդա Համբարձեւմի Պապայանը [[1891 թվական]]ից, պարապմունքներին զուգընթաց, հանդես է եկել [[Նեապոլ]]ի «Սան Կարլո», ապա և Միլանի «Ալհամբրա» [[օպերա]]յին [[թատրոն]]ներում։ [[1893 թվական]]ին վերադարձել է [[Անդրկովկաս]], համերգային ելույթներ ունեցել Բ. Ասիրջանյանի հետ։ Պապյանը օժտված է եղել մեծ ձայնածավալի գեղեցիկ տեմբրի ձայնով, երգել է զմայլող երաժշտականությամբ և ջերմորեն։ [[1893 թվական|1893]]-[[1894 թվական]]ին Պապյաը հանդես է եկել Թիֆլիսի արքունական օպերային թատրոնում, Գունոյի «Ֆաուստ» (առաջին բեմելը [[1893 թվական]]ի [[սեպտեմբերի 29]]-ին, 20-ամյա Ֆ․ Շալյապին-Մեֆիստոֆելի մասնակցությամբ), Ռոսսինիի «Սեիլյան սափրիչ», Վերդիի «Տրավիատա», «Ռիգոլետտո», Բիզեի «Կարմեն», Մեյերբերի Ն․ Պապայանը Մարֆայի դերում (Ռիմսկի-Կորսակովի «Թագավորի հարսնացուն») «Հուգենոտներ», Թոմայի «Մինյոն», Մասկանյիի «Գեղջկական պատիվ», Պուչչինիի «Պայացներ», Չայկովսկու «Եվգենի Օնեգին», «Պիկովայա դամա», Դարգոմիժսկոլ «Ջրահարս», Ռուբինշտեյնի «Դե» և այլ օպերաներում, ելույթ ունեցել մենահամերգով, մասնակցել բարեգործական երեկույթների, Դոնի Ռոստովում և Տագանրոգում՝ 10 ներկայացումների, ապա մեկնել [[Փարիզ]] և (մինչև [[1896 թվական]]ը) կատարելագործվել Մ․ Մարկեզիի վոկալ ստուդիայում։ [[1897 թվական|1897]]-[[1898 թվական]]ին [[Թիֆլիս]]ի [[օպերա]]յին թատրոնի թատերաշրջաններն ավարտելուց հետո Փարիզում մասնակցել է Մարկեզիի ստուդիայի կազմակերպած ցուցադրական համերգներին ու ներկայացումներին, ապա [[երգիչ]] Լ․ Եղիազարյանի հետ [[Անգլիա]]յում հանդես եկել համերգներով։ [[1899 թվական]]ին հրավիրվել է [[Պետերբուրգ]]ի «Արկադիա» թատրոնի հյուրախաղային [[ներկայացում]]ներին, Պավլովսկի ամառային համերգասրահում հանդես եկել մենահամերգով։ [[1900 թվական|1900]]-[[1904 թվական]]ին [[երգ]]ել Է Մարիինյան թատրոնում (բեմելը [[1900 թվական]]ի [[ապրիլի 25]]-ին Լիգայի դերերգով, Չայկովսկու «Պիկովայա դրամա»-ում), կատարել գլխավոր դերերգեր, դրանց թվում նաև առաջին անգամ բեմադրված օպերաներում Մարֆա, Սերվիլիա (Ռիմսկի-Կորսակովի «[[Թագավոր]]ի հարսնացուն», «Սերվիլիա»), Սուսաննա (Մոցարտի «Ֆիգարոյի ամուսնությունը») են։ Այդ տարիներին Պապյանը հանդես է եկել նաև [[Մոսկվա]]յում, [[Թիֆլիս]]ի օպերային թատրոնում, մասնակցել նրա հյուրախաղային ներկայացումներին ([[Խարկով]], [[Կիև]] և [[Օդեսա]], [[1901 թվական|1901]]), [[Պետերբուրգ]]ում՝ հայկական երեկույթին ([[1901 թվական|1901]]), ֆիլհարմոնիկ ընկերության 100-ամյակին նվիրված համերգին ([[1902 թվական|1902]]), ուր Ա․ Նիկիշի ղեկավարությամբ կատարվել է Բեթհովենի «Հանդիսավոր մեսսան»։ [[1904 թվական]]ի գարնանը Պապյանը վերադարձել է [[Թիֆլիս]], մասնակցել [[օպերա]]յին ներկայացումների, ապա մեկնել [[Փարիզ]], «Օպերա-կոմիկ»-ի հետ պայմանավորվել նոր թատերաշրջանում այնտեղ աշխատելու մասին։ [[1905 թվական]]ի [[դեկտեմբերի 30]]-ին Աստրախանում չարագործները կողոպտելու նպատակով մտել են Պապյանի բնակարանը, սպանել հորը, մահացու վիրավորել երգչուհուն։ Պապյանը հանդես է եկել ավելի քան 50 օպերային գլխավոր դերերում, որոնք կատարել է մեծագույն հաջողությամբ։ Պապյանի հայ առաջին օպերային մեծ երգչուհին էր։
 
1890 թվականի ամռանը ձայնը վերականգնելու համար մեկնել է [[Միլան]], դասեր առել Ջ․ Վիլլա-Ֆիորիտայի ստուդիայում։ Ներկա լինելով «[[Լա Սկալա]]»-ի ներկայացումներին, մոտիկից ծանոթացել է իտալական [[վոկալ]] արվեստի, հատկապես բելկանտոյի գաղտնիքներին։
 
1886 թվականին ավարտել է Աստրախանի գիմնազիան։ 1886-1890 թվականներն սովորել է [[Սանկտ Պետերբուրգի կոնսերվատորիա|Պետերբուրգի կոնսերվատորիա]]յում (Վ․ Ի․ Ռաաբի դասարան), բեմական արվեստն ուսումնասիրել Ս․ Գաբելի օպերային դասարանում (առաջին դերերգը՝ 1888 թվականի դեկտեմբերի 18-ին, Նատալյա՝ [[Չայկովսկի Պյոտր|Չայկովսկու]] «Օպրիչնիկ»-ում)։ [[1890 թվական]]ի ամռանը ձայնը վերականգնելու համար մեկնել է [[Միլան]], դասեր առել Ջ․ Վիլլա-Ֆիորիտայի [[ստուդիա|ստուդիայ]]ում։ Ներկա լինելով «Լա Սկալա»-ի [[ներկայացում]]ներին, մոտիկից ծանոթացել է իտալական [[վոկալ]] [[արվեստ]]ի, հատկապես բելկանտոյի գաղտնիքներին։ Նադեժդա Համբարձեւմի Պապայանը [[1891 թվական]]իցթվականից, պարապմունքներին զուգընթաց, հանդես է եկել [[Նեապոլ]]ի «Սան Կարլո», ապա և Միլանի «Ալհամբրա» [[օպերա]]յին [[թատրոն]]ներում։ [[1893 թվական]]ին վերադարձել է [[Անդրկովկաս]], համերգային ելույթներ ունեցել Բ. Ասիրջանյանի հետ։ Պապյանը օժտված է եղել մեծ ձայնածավալի գեղեցիկ տեմբրի ձայնով, երգել է զմայլող երաժշտականությամբ և ջերմորեն։ [[1893 թվական|1893]]-[[1894 թվական]]ին Պապյաը հանդես է եկել Թիֆլիսի արքունական օպերային թատրոնում, Գունոյի «Ֆաուստ» (առաջին բեմելը [[1893 թվական]]ի [[սեպտեմբերի 29]]-ին, 20-ամյա Ֆ․ Շալյապին-Մեֆիստոֆելի մասնակցությամբ), Ռոսսինիի «Սեիլյան սափրիչ», Վերդիի «Տրավիատա», «Ռիգոլետտո», Բիզեի «Կարմեն», Մեյերբերի Ն․ Պապայանը Մարֆայի դերում (Ռիմսկի-Կորսակովի «Թագավորի հարսնացուն») «Հուգենոտներ», Թոմայի «Մինյոն», Մասկանյիի «Գեղջկական պատիվ», Պուչչինիի «Պայացներ», Չայկովսկու «Եվգենի Օնեգին», «Պիկովայա դամա», Դարգոմիժսկոլ «Ջրահարս», Ռուբինշտեյնի «Դե» և այլ օպերաներում, ելույթ ունեցել մենահամերգով, մասնակցել բարեգործական երեկույթների, Դոնի Ռոստովում և Տագանրոգում՝ 10 ներկայացումների, ապա մեկնել [[Փարիզ]] և (մինչև [[1896 թվական]]ը) կատարելագործվել Մ․ Մարկեզիի վոկալ ստուդիայում։ [[1897 թվական|1897]]-[[1898 թվական]]ին [[Թիֆլիս]]ի [[օպերա]]յին թատրոնի թատերաշրջաններն ավարտելուց հետո Փարիզում մասնակցել է Մարկեզիի ստուդիայի կազմակերպած ցուցադրական համերգներին ու ներկայացումներին, ապա [[երգիչ]] Լ․ Եղիազարյանի հետ [[Անգլիա]]յում հանդես եկել համերգներով։ [[1899 թվական]]ին հրավիրվել է [[Պետերբուրգ]]ի «Արկադիա» թատրոնի հյուրախաղային [[ներկայացում]]ներին, Պավլովսկի ամառային համերգասրահում հանդես եկել մենահամերգով։ [[1900 թվական|1900]]-[[1904 թվական]]ին [[երգ]]ել Է Մարիինյան թատրոնում (բեմելը [[1900 թվական]]ի [[ապրիլի 25]]-ին Լիգայի դերերգով, Չայկովսկու «Պիկովայա դրամա»-ում), կատարել գլխավոր դերերգեր, դրանց թվում նաև առաջին անգամ բեմադրված օպերաներում Մարֆա, Սերվիլիա (Ռիմսկի-Կորսակովի «[[Թագավոր]]ի հարսնացուն», «Սերվիլիա»), Սուսաննա (Մոցարտի «Ֆիգարոյի ամուսնությունը») են։ Այդ տարիներին Պապյանը հանդես է եկել նաև [[Մոսկվա]]յում, [[Թիֆլիս]]ի օպերային թատրոնում, մասնակցել նրա հյուրախաղային ներկայացումներին ([[Խարկով]], [[Կիև]] և [[Օդեսա]], [[1901 թվական|1901]]), [[Պետերբուրգ]]ում՝ հայկական երեկույթին ([[1901 թվական|1901]]), ֆիլհարմոնիկ ընկերության 100-ամյակին նվիրված համերգին ([[1902 թվական|1902]]), ուր Ա․ Նիկիշի ղեկավարությամբ կատարվել է Բեթհովենի «Հանդիսավոր մեսսան»։ [[1904 թվական]]ի գարնանը Պապյանը վերադարձել է [[Թիֆլիս]], մասնակցել [[օպերա]]յին ներկայացումների, ապա մեկնել [[Փարիզ]], «Օպերա-կոմիկ»-ի հետ պայմանավորվել նոր թատերաշրջանում այնտեղ աշխատելու մասին։ [[1905 թվական]]ի [[դեկտեմբերի 30]]-ին Աստրախանում չարագործները կողոպտելու նպատակով մտել են Պապյանի բնակարանը, սպանել հորը, մահացու վիրավորել երգչուհուն։ Պապյանը հանդես է եկել ավելի քան 50 օպերային գլխավոր դերերում, որոնք կատարել է մեծագույն հաջողությամբ։ Պապյանի հայ առաջին օպերային մեծ երգչուհին էր։
 
{{ՀՍՀ}}