''' Մարկոս Ավրելիոս Անտոնինոս''' ({{lang-la|Marcus Aurelius Antoninus}}; [[121]] [[ապրիլի 26]], [[Հռոմ]] - [[180]] [[մարտի 17]], Վինդբոնա (ներկայումս՝ [[Վիեննա]]){{ԱԾ}}), Հռոմի կայսր Անտոնինոսների հարստության ներկայացուցիչ, ուշ [[ստոիցիզմ|ստոիկյան դպրոցին]] պատկանող [[փիլիսոփա]], [[Էպիկտետոս]]ի հետևորդ, «Խորհրդածություններ» երկի հեղինակ։ Հաջորդել է Անտոնիոս Պիոսին: 162-166 թթ. հռոմեա-պարթևական պատերազմում հաղթել է պարթևներին, որոնց հետ 166 թ. կնքած պայմանագրով Հռոմեական կայսրությանն է անցել Միջագետքի արևմտյան մասը, Հայաստանը ճանաչվել է անկախ, որտեղ, սակայն, թագավորելու էին Հռոմի դրածոները։ 166-180 թթ. պատերազմում պարտության է մատնել գերմանական ցեղերին և սարմատներին: 172 թ. ճնշել է Եգիպտոսում բռնկված «բուկոլոսների» /հովիվների/ ապստամբությունը։
Լինելով ստոիկյան դպրոցի հետևորդ` Մարկոս Ավրելիոսը իր «Գիրք ոսկեղենիկ» փիլիսոփայական աշխատության մեջ արտահայտել է ինքնակատարելագործման ձգտում, հոռետեսորեն է վերաբերվել քաղաքական կարգի կատարելագործման հնարավորությանը։
