«Ամո Խարազյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 39.
1906-ին մեկնել է Փարիզ, հետևել ժ. Մունե Սյուլիի, Ս. Բեռնարի, Ա. Անաուանի և Գ. Ռեժանի արվեստին, աշակերտել Պ. Մունեին:
[[Պատկեր:Amo Kharazyan's Plaque.jpg|մինի|Ամո Խարազյանի հուշատախտակը Երևանում]]
ԿյանքիԱմո Խարազյանը կյանքի ընթացքում բազմաթիվ թատրոններ ու թատերախմբեր է ստեղծել. և [[1909]] թվականին հիմնադրում է «[[Նոր դրամա» թատրոն]]ը, որտեղ իբրև ռեժիսոր մեծ ուշադրություն է դարձնում ներկայացումների գեղարվեստական կատարելությանը։ Այս թատրոնում բեմադրությունները ձևավորում էր նկարիչը, իսկ երաժշտական ձևավորման համար երաժիշտներ էին հրավիրվում։ Այս ամենը նորություն էր հայ թատրոնում։ Թատրոնը գոյատևումգոյատում է [[6]] տարի և [[1914]] թ.-ին փակվում։ «Նոր դրամայի» փակվելուց հետո Խարազյանը տեղափոխվում է Զուբալովի ժողովրդական տան թատերական սեկցիա, որտեղ ներկայացումներ է բեմադրում աշխատավոր հանդիսականի համար։ 1915–1918-ին ղեկավարել է «Աշակերտա–ուսանողական դրամատիկ ընկերության» թատերախումբը, 1918-ին՝ Կաշեգործների միության բոլշևիկյան թևի հիմնած՝ «Պրոլետկուլտ» գրական–գեղարվեստական խմբակի (նախագահ՝ Ա. Վարդանյան) բանվորական թատերախումբը:<blockquote>Հայաստանում քաղաքացիական կռվի տարիներին Ամո-Խարազյանը դառնում է [[Ամո Խարազյանի անվան պետական շրջիկ թատրոն|հեղափոխական թատրոն]]ի ղեկավարը:, 1921-ի փետրվարին կազմակերպում է Երևանի Գավգործկոմի, 1922-ին՝ ՀԽՄՀ Քաղլուսվարի թատերախմբերը, 1925-ին՝ «Ազատ կոլեկտիվ» շրջիկ թատերախումբը՝թատերախմբերը [[Ղարաքիլիսա]]յում ([[Վանաձոր]]) և շրջագայում [[Հայաստան]]ի ամբողջ տարածքով: Վերջինս 1926-ից կոչվել է Գյուղշրջիկ թատրոն, 1928-ին վերանվանվել Պետական շրջիկ թատրոն (1933-ից ԽարազյանիԽ–ի անվան, տես՝տես Ամո Խարազյանի անվան պետական շրշիկ թատրոն): 1949-ից աշխատել է Էջմիածնում (թատրոնը փակվել է 1952-ին): <ref>{{cite book|title=Հայ սովետական թատրոնի պատմություն|publisher=ՀՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն|location=Երևան|year= 1967}}</ref><ref>[http://www.kino-teatr.ru/teatr/activist/299012/bio/ Ամո Խարազյանի մասին kino-teatr.ru կայքում]</ref><ref>[http://hpj.asj-oa.am/88/1/58-1(5).pdf/Կարինյան, Ա. (1958) Հոկտեմբերյան սոցիալիստական Մեծ ռևոլյուցիան և հայ կուլտուրայի ծաղկումը. Պատմա-բանասիրական հանդես, № 1 . p. 11]</ref></blockquote>1955-ի դեկտ. 26-ից ԽարազյանիԽ–ի անունով է կոչվել Արտաշատի պետական թատրոնը: ԻրԽ. իր ղեկավարած տարբեր թատրոններում բեմադրել է ավելի քան 100 պիես, խաղացել շուրջ 300 դեր: Բեմականացումների («Փոստակայանի վերակացուն», ըստ Պուշկինի, «Հացի խնդիր», ըստ Պ. Պռոշյանի, «Փոթորկածիններ», ըստ Ն. Օստրովսկու), պիեսների թարգմանությունների հեղինակ է: Պարգևատրվել է Աշխատանքային կարմիր դրոշի երեք շքանշաններով:<ref>{{cite book|url=https://hy.wikisource.org/wiki/%D4%B7%D5%BB:%D5%80%D5%A1%D5%B5%D5%AF%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6_%D5%8D%D5%B8%D5%BE%D5%A5%D5%BF%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6_%D5%80%D5%A1%D5%B6%D6%80%D5%A1%D5%A3%D5%AB%D5%BF%D5%A1%D6%80%D5%A1%D5%B6_(Soviet_Armenian_Encyclopedia)_5.djvu/36|title=Հայկական սովետական հանրագիտարան, N5.p.36|publisher=ՀՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն|year=1979|volume=5|location=Երևան|pageyear=36 1979}}</ref>
 
==Բեմադրություններ==
Տող 63.
* Խորհրդային Հայաստան, 1921թ., N201
*Театральная энциклопедия. Том 5/Глав. ред. П. А. Марков - М.։ Советская энциклопедия, 1967. - 1136 стб. с илл., 8 л. илл.
* Օ. Գուլազյան, Հուշեր, Ե.Երևան, 1957թ.