«Էմիլ Ադոլֆ ֆոն Բերինգ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Էմիլ Բերինգը ծնվել է Հանսդորֆում (այժմ [[Լեհաստան]]) ուսուցիչ Ավգուստ Բերինգի ընտանիքում:ընտանիքում։ Էմիլի հայրը հույս ուներ, որ իր տղան կընտրի ընիտանիքի համար ավանդական մասնագիտություններից մեկը՝ ուսուցում կամ աստվածաբանություն:աստվածաբանություն։ [[Միջնակարգ կրթություն]] ստանալու համար ԷՄիլը լքում է իր հայրական տունը մանուկ հասակում՝ արդեն 11 տարեկանում դառնալով Հոխենշտեյն դպրոցի աշակերտ:աշակերտ։

Բերինգի մոտ վաղ հասակում հետաքրքրություն է առաջանում [[Բժշկություն|բժշկության]] հանդեպ:հանդեպ։ Սակայն, հասկանալով, որ իր ընտանիքի տնտեսական վիճակը չի բավարարում բժշկական [[բարձրագույն ուսումնական հաստատություն]]ներում սովորելու համար, նա իր հոր առաջարկով ընդունվում է Կենիգսբերգյան համալսարանի աստվածաբանության բաժին:բաժին։ Բայց շուտով երջանիկ պատահականության շնորհիվ փոխվում են նրա բոլոր նախագծերը:նախագծերը։ [[Գիմնազիա]]յի ուսուցիչներից մեկը խորհուրդ է տալիս նրան, որ [[Բեռլին]]ի բժշկա-ռազմական համալսարանում նա կարող է վճար չմուծել գիմնազիայում սովորելու շնորհիվ:շնորհիվ։ [[1874 թվական]]ին նա ընդունվում է տվյալ հաստատություն:հաստատություն։ [[1880 թվական]]ին Բերինգը ստանում է բժիշկի դիպլոմ:դիպլոմ։ Նույն թվին նա անցել է փորձնական շրջան բեռլինյան «Շարիտե» հիվանդանոցում, իսկ դրանից հետո ստացել է Պոզենեում հեծելազորի կոչում (այժմյան [[Պոզնան]], Լեհաստան):

Մինչ [[XX դար]]ի [[դիֆթերիա]]ն ամեն տարի խլում էր մոտ 1000 երեխայի կյանք, իսկ բժշկությունը ի զորու չէր թեթևացնել նրանց տառապանքը և նրանց փրկել:փրկել։ [[1891 թվական]]ի ամանորյա գիշերը բեռլինյան հիվանդանողի դիֆթերիայով վարակված երեխաները ստացան Բերինգի նոր շիճուկի ներարկումներ:ներարկումներ։ Շատերը նրանցից փրկվեցին, թեկուզ որ արդյունքը մասնակի էր և Բերինգի շիճուկը չդարձավ հուսալի միջոց, որը կփրկեր բոլոր երեխաներին:երեխաներին։

Այդ կրիտիկական պահին Բերինգին օգնության է հասնում նրա վաղեմի ընկեր Էրլիխ Պաուլը:Պաուլը։ Իր հայտնագործությունների շնորհիվ նա կարողացավ կատարելագործել Բերինգի դեղամիջոցը և նրանք ստացան բարձր կենտրոնացված և զտած շիճուկ, որը հուսալի էր բժկության մեջ օգտագործելու համար:համար։ [[1894 թվական]]ին շիճուկը հաջող կերպով կիրառվել է շուրջ 220 երեխաների վրա և հանգել սպասված արդյունքի:արդյունքի։ Երեխաների կյանքը փրկելու համար [[1901 թվական]]ին տրվել է առաջին [[բժշկության Նոբելյան մրցանակ]]ը:

Բերինգը տարբերվում էր իր բարդ և պահանջկոտ բնավորությամբ:բնավորությամբ։ Նա սովոր էր աշխատել շուրջճրյա, իր անձնական կարիքները մոռանալով:մոռանալով։ Նա ուներ շատ քիչ մտերիմ ընկերներ և երբ նրան բաժանեցին այնպիսի զինվորական ընկերներից ինչպիսիք են [[Իլյա Մեչնիկով]]ը և Էմիլ Ռուն, նա ընկնում է [[դեպրեսիա]]յի մեջ և չկարողանում պայքարել ոտքի կոտրվածքի դեմ:դեմ։ Նրա վիճակը ավելի էր վատթարանում օրեցօր և նրա գործողություները սահմանափակվում են:են։ Այդ հիվանդությունը նրան 63 տարեկանում դարձնում է ծեր և զառամյալ և նա մահանում է:է։

Բերինգը մահանում է Գերմանիայի Մարբուրգ քաղաքում [[1917 թվական]]ի [[Մարտի 31|մարտի 31-ին]]: Նրա անուն է կրում '''Dade Behring''' ընկերությունը, նաև՝ '''CSL Behring''' ընկերությունը:ընկերությունը։ Ինչպես նաև Մարբուրգի համալսարանում գոյություն ունի Էմիլի ֆոն Բերինգի անվամբ մրցանակ:մրցանակ։

[[1979 թվական]]ին Էմիլի ֆոն Բերինգի անվամբ կոչվել է լուսնային խառնարանը:խառնարանը։

[[1897 թվական]]ին նա իր մեղրամիսն է անցկացրել [[Կապրի]]ում Էլզա Սպինոլլայի ՝բեռլինյան բժիշկի դստեր հետ:հետ։ Այստեղ նա ձեռք է բերում «Սպինոլի» վիլլան (այժմ «Բերինգ»), որը 1909-1911 թվականներին նկարել է [[Մաքսիմ Գորկի|Մաքսիմ Գորկին:]]