«Գառնիկ Ստեփանյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
Տող 42.
 
== Գործունեություն ==
Աշխատել է «Սովետական Հայաստան» թերթի, «Սովետական Հայաստան» ամսագրի, ՀԽՍՀ ԳԱ «Տեղեկագրի» խմբագրություններում, [[ՀՀ ԳԱԱ գրականության ինստիտուտ|գրականության ինստիտուտ]]ում, [[Եղիշե Չարենցի անվան գրականության և արվեստի թանգարան]]ում ([[1954]]-1963 թթ.՝ տնօրեն), 1963 թվականինից՝ [[ՀՀ ԳԱԱ Արվեստի ինստիտուտ|ՀԽՍՀ ԳԱ արվեստի ինստիտուտ]]ում։ Գիտական աշխատանքները նվիրված են արևմտահայ գրականության և թատրոնի, հասարակական մտքի զարգացման պատմությանը։ Գրել է 20-ից ավելի մենագրություն՝ [[Պետրոս Ադամյան]]ի, [[Արուսյակ ՓափազյանիՓափազյան]]ի, Մ․ Զանանի, Ա․[[Արփիար ԱրփիարյանիԱրփիարյան]]ի, [[Հակոբ Պարոնյան]]ի, հուշագրություններ՝ [[Հրաչյա Աճառյան]]ի, [[Վահրամ Փափազյան]]ի մասին և «Մղձավանջային օրեր» ինքնակենսագրական վեպը ([[1945]])։
 
Զբաղվել է նաև մանկավարժությամբ։ 1937-1939 թթ. հայոց լեզու և գրականություն է դասավանդել Երևանի Ալեքսանդր Թամանյանի անվան շինարարական տեխնիկումում, 1939-1940 թթ. գրաբար է դասավանդել Երևանի համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետում։
 
Ստեփանյան [[թուրքերեն]]ից թարգմանել է Հ․ Վարդանյանի «Ագապի» վեպը, Հ․ Պարոնյանի բազմաթիվ գործեր, հրապարակել Պ․ Ադամյանի «Նամակներ»-ը ([[1959]])։ ՀԽՍՀ պետ․ մրցանակ ([[1980]])։ Երկ․ Ուրվագիծ արեմւոահայ թատրոնի պատմության, հ․ 1—31-3, Ե․, [[1962]]—75։-75։ Կենսագրական բառարան (Հայ մշակույթի գործիչներ), հ․ 1—2․․․1-2․․․, Ե․, 1973—81։1973-81։ Ֆրանսահայ թատրոն, Ե․, [[1982]] (Ակնարկներ սփյուռքահայ թատրոնի պատմության, հ․ 1)<ref>{{cite book|author=|title=Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005}}</ref>։
 
== Պարգևներ ==