«Գեղանկարչություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
Տող 13.
Գեղանկարչությունը մեծ վերելք է ապրել [[Վերածնունդ|Վերածննդի]] դարաշրջանում։ Այդ արվեստի նախակարապետներից էր XIV դարի իտալացի նկարիչ [[Ջոտտո դի Բոնդոնե]]ն։ Հեռանկարի, օպտիկայի և անատոմիայի գիտական ուսումնասիրումը, [[Յան վան Էյք]]ի (Նիդերլանդներ) կատարելագործած յուղաներկի տեխնիկայի կիրառումը գեղանկարչության առաջընթացի մեծ հնարավորություններ են ընձեռել (լուսաստվերային կերպավորման օգնությամբ ծավալային ձևերի համոզիչ վերարտադրություն, աշխարհի գունային հարստության յուրացում)։ Վերածննդի խոշորագույն գեղանկարիչներից են՝ [[Մազաչչո]]ն, [[Պիեռա Դելլա Ֆրանչեսկա]]ն, Ա. Մանտենիան, [[Բոտիչելլի Սանդրո|Բոտտիչելլի]]ն, [[Լեոնարդո դա Վինչի]]ն, [[Միքելանջելո]]ն, [[Ռաֆայել]]ը, Ջորշոնեն, [[Տիցիան]]ը, [[Պաոլո Վերոնեզե]]ն, [[Յակոպո Տինտորետտո]]ն Իտալիայում, Յան վան Էյքը, [[Պիտեր Բրեյգել Կրտսեր|Պիտեր Բրեյգել]]ը Նիդերլանդներում, [[Ալբրեխտ Դյուրեր]]ը, [[Հանս Հոլբայն Կրտսեր]]ը, [[Մաթիաս Գրունեվալդ|Մ․ Նիթհարդը]] (Գրյունեվալդ) Գերմանիայում։
[[Պատկեր:Jean Siméon Chardin - The Prayer before Meal - WGA04770.jpg|մինի|ձախից|[[Ժան Բատիստ Շարդեն]], Աղոթք ճաշից առաջ, 1744, [[Էրմիտաժ (Սանկտ Պետերբուրգ)]]]]
XVII-XVIII դարերի եվրոպական գեղանկարչության զարգացման պրոցեսը եղել է բարդ։ Կազմավորվել են ազգային դպրոցներ Ֆրանսիայում (Ժ․ Լաթուր, [[Նիկոլա Պուսսեն|Նիկոլա Պուսսեն]], [[Անտուան Վատտո]], [[Ժան Բատիստ Շարդեն]], [[Ժան Օնորե Ֆրագոնար]], Ժ․ Լ․ Դավիդ), Իտալիայում ([[Կարավաջո|Մ․ Կարավաջո]], Դ․ Ֆետտի, Ջ․ Բ․ Տիեպոլո, Զ․ Մ․ Կրեսպի, Ֆ․ Գուարդի), [[Իսպանիա]]յում ([[Էլ Գրեկո]], [[Դիեգո Վելասկես|Դիեգո Վելասկեզ]], Ֆրանցիսկո Սուրբարան, Բ․ է․ Մուրիլլո, Ֆ․ Գոյա), Ֆլանդրիայում (Պ․ Պ․ Ռուբենս, Յա․ Յորդանս, Ա․ վան Դեյք, Ֆ․ Սնայդերս), Հոլանդիայում (Ֆ․ Հալս, Ռեմբրանդ, Յա․ վան Ռյոյսդալ), Անգլիայում ([[Թոմաս Գեյնսբորո]], Ու․ Հոգարթ), [[Ռուսաստան]]ում (Դ․ Գ․ Լևիցկի, Վ․ Լ․ Բորովիկովսկի) և այլ երկրներում։ Ակտիվ պայքար է ծավալվել հոսանքների, առաջադիմական ու ռեակցիոն գաղափարների միջև, ակադեմիզմի դեմ։ XVII դ․ ընդլայնվել և ավելի հստակ ձևավորվել է ժանրերի համակարգը։ XVII–XVIII դդ․ ծաղկել է մոնումենտալ դեկորատիվ արվեստը (հատկապես բարոկկո ոճում)։ Հասարակական բարդ իրադրության պայմաններում ձևավորվել են ինչպես ոճական ընդհանրություն ունեցող (կլասիցիզմ, ռոկոկո), այնպես էլ որևէ ոճի շրջանակում չպարփակվող գեղանկարչական համակարգեր։ XIX դ․ [[Եվրոպա]]յում (Բալկանյան երկրներ) և [[Ամերիկա]]յում առաջացել են նոր ազգային դպրոցներ, ուժեղացել է տարբեր երկրների գեղանկարչության փոխազդեցությունը։ Սալոնային–ակադեմիսաան պաշտոնական գեղանկարչության դեմ մղվող պայքարում կազմավորվել է ռոմանտիզմի կրքոտ, մարտնչող գեղանկարչություն (Թ․ Ժերիկոն, Է․ Դելակրուան Ֆրանսիայում, [[Կառլ Բրյուլով|Կառլ Բրյուլլովը]], [[Ալեքսանդր Իվանով]]ը [[Ռուսաստան]]ում)։ Ռեալիստական գեղանկարչության առավել հետաքրքրություն է ցուցաբերել իրական կյանքի ճշմարիտ արտացոլմանը (Դ․ Կուրբեն, Ժ․ Ֆ․ Միլլեն, Օ․ Դոմիեն, Կ․ Կորոն, Բարբիզոնի դպրոցի վարպետները [[Ֆրանսիա]]յում, [[Ջոն Կոնստեբլ]]ը Անգլիայում,
{{ՀՍՀ}}
|