«Հռոմի բլուրներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

[[Հռոմ]]ը հիմնադրվել է Տիբր գետի ձախ ափին՝ ծովից 25 կմ հեռավորության վրա և համարյա նույնքան հեռավորության վրա Ապենինյան լեռներից, մի հովտում, որն Ապենինից իջնում է ծով։ Ամբողջ այս հովիտը հրաբխային ծագման է, որի կենտրոնում տեղակայված է ալբանյան հրաբուխը։ Այն դադարել է գործելուց միայն այն ժամանակ, երբ Լացիայի հովիտը (այժմ՝ Campagna romana) բնակեցվել է։ Երբ Լացիան դեռ պատված էր ջրով, հրաբուխների ժայթքումն առաջացրեց Տուֆայի շերտը(30-40 մ խորությամբ), որի մակերևույթին ալբանյան հրաբուխի գործունեության արդյունքում շերտավորվեցին գորշ sperone-ն (lapis Gabinus), բծավոր պիպերինը, ինչպես նաև [[լավա]]ն: Քարային այս տեսակները որպես շինարարական նյութ ծառայել և ծառայում են Հռոմի և նրա շրջակայքի համար.այդ տարատեսակներից հատկապես շատ մեծ պահանջարկ ունի էժան և ոչ կարծր [[տուֆ]]ը: Հարյուրավոր տարիներ Հռոմը գրեթե չգիտեր շինարարական ուրիշ նյութ իր ճարատարապետական կառույցների համար. sperone-ն և պիպերինը սկսեցին գործածվել միայն այն ժամանակ, երբ Հռոմը դարձավ բնակեցված խոշոր կենտրոն, իսկ լավան էլ օգտագործվում էր փողոցների ամրացման համար։ Հռոմի ծաղկման շրջանում այս քարատեսակները իրենց տեղը զիջեցին Տիբուրի հայտնի սպիտակ, կարծր քարին՝ [[տրավերտին]]ին (lapis tiburtinus), որն իր ծագմամբ պարտական է Տիբրի վտակ Անիոյին։ Լեռներից հոսող ջուրը, հեշտությամբ քայքայելով փխրուն տուֆը, խորապես կտրատել է ողջ Լացիան։ԴրաԼացիան։ Դրա հետևանքով գոյացավ բլուրների խումբ. բլուրներն իրարից կտրատված էին խոր կիրճերով։ Հենց այդպիսի բլուրների վրա էլ առաջացավ Հռոմը։