«ՀՀ աշխատանքային օրենսգիրք»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
կետադրական + Վիքիֆիկացում, փոխարինվեց: → oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 6.
Աշխատանքային հարաբերությունների առանձին բնագավառների կարգավորման առանձնահատկությունները կարող են սահմանվել օրենքով:
Սույն օրենսգիրքը չի կարգավորում ուղղիչ հիմնարկներում պատիժը կրող քաղաքացիների մասնակցությամբ աշխատանքային հարաբերությունները, բացառությամբ այն հարաբերությունների, որոնք վերաբերում են [[Աշխատաժամանակի հաշվեկշիռ|աշխատաժամանակի]] և [[Հանգիստ|հանգստի ռեժիմին]], [[Աշխատավարձ|աշխատանքի վարձատրությանը]], [[
[[Հայաստանի Հանրապետություն
== Աշխատանքային օրենսգրքի էությունը ==
=== Ստեղծման նպատակ ===
[[Պատկեր:Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսգիրք.png|մինի|աջից|220px|ՀՀ Աշխատանքային օրենսգրքի օրինակը]]
Հայաստանի Հանրապետության Աշխատանքային օրենսդրության ստեղծման նպատակն է սահմանել [[
Բացի այդ, նպաստել աշխատանքի բարենպաստ պայմանների ստեղծմանը և պաշտպանել աշխատողների և գործատուների իրավունքներն ու շահերը<ref name="փոփ">{{cite web | url=http://armef.com/hy/news/meknabanutyun/article_1430410203/ | title=Իրավակիրառ պրակտիկայում ի հայտ եկած խնդիրներ, ինչպես նաև ՀՀ աշխատանքային օրենսդրության դրույթների ոչ հստակ կամ տարաբնույթ ընկալման տեղիք տվող առանձին նորմերի հստակեցման անհրաժեշտություն | publisher=Փոփոխություններ ՀՀ Աշխատանքային օրենսգրքում | accessdate=31 Հունվար 2016}}</ref>:
Տող 20.
Ինչպես [[Հայաստանի Սահմանադրություն|Հայաստանի Հանրապետության մայր օրենքների ժողովածուն՝ Սահմանադրությունը]] և մյուս առանցիկ կանոնագրքերը, այնպես էլ ՀՀ Աշխատանքային օրենսգիրք ունի որոշակի սկզբունքներ<ref name="ԵԿԴ">{{cite web | url=https://www.e-gov.am/u_files/file/decrees/arc_voroshum/2013/11/qax47-8.pdf | title=ՀՀ Աշխատանքային օրենսգրքի սկզբունքները Հայաստանի Հանրապետության Ոստիկանության կայքում | publisher=Լրացումներ և փոփոխություններ | accessdate=31 Հունվար 2016}}</ref>:
Աշխատանքային կանոնագրքի կարևորագույն սզբունքներից է աշխատանքի ազատությունը, ինչպես նաև աշխատանքի իրավունքը (որը յուրաքանչյուրն ազատորեն ընտրում է կամ որին ազատորեն համաձայնում է):
Այս սկզբունքը կայանում է նրանով, որ յուրաքանչյուր [[Իրավաբանական անձ|իրավաբանական]] կամ [[ֆիզիկական անձ]] իրավունք ունի ընտրել իր իսկ նախընտրելի աշխատանքը՝ իր [[Մասնագիտական կողմնորոշում|մասնագիտացման և որակավորման սահմաններում]], ինչպես նաև պաշտպանելու իր [[
Հայաստանի Հանրապետության Աշխատանքային օրենսգիրքը սահմանում է, որ ցանկացած բնույթի աշխատանքում և աշխատանքային պայմաններում արգելվում է աշխատողների կամ գործատուի նկատմամբ կիրառվող բռնոււթյունները:
Ամենից կարևոր է աշխատանքային հարաբերությունների կողմերի իրավահավասարությունը` անկախ նրանց [[
Էթե աշխատողի աշխատանքի անցնելը հաստատված է [[Հայաստան|պետության]] կամ [[Տեղական ինքնավարություն|տեղային ինքնակառավարման մարմինների]] կողմից, ապա պետությունը ապահովում է աշխատողի և գործատուի աշխատանքի արդարացի պայմանների իրավունքը:
Տող 32.
Չնայած նրան, թե գործատուն [[անհատ ձեռներեց]] է թե [[Պետական մարմիններ|պետական մարմին]], գործատուն (կամ պետությունը) պարտավորվում է պարտաճանաչ կերպով հանձնել աշխատավարձը:
Գործատուների և աշխատողների` աշխատանքային իրավունքների և շահերի պաշտպանության համար ազատորեն միավորվելու իրավունքի ապահովումը (ներառյալ` արհեստակցական և գործատուների միություններ ստեղծելու կամ դրանց անդամագրվելու իրավունքը) ևս կարևոր է: Երկու կողմերից որևէ մեկի կողմից այս կետի խախտումը կարող է հանգեցնել [[Ֆինանսների կառավարում|ֆինանսական]] կամ [[
ՀՀ Աշխատանքային սահմանադրության դրույթներից են նաև այն, որ գործատուն և աշխատողը պետք է ապահովի աշխատանքային հարաբերությունների կայունությունը, կոլեկտիվ բանակցությունների ազատությունը, [[Աշխատանքային պայմանագիր|կոլեկտիվ և աշխատանքային պայմանագրերի]] կողմերի պատասխանատվությունը` ըստ իրենց պարտականությունների:
=== Կիրառման ոլորտներ ===
Պետությունն ապահովում է աշխատանքային իրավունքների իրականացումը` ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի և այլ օրենքների դրույթներին համապատասխան: Աշխատանքային իրավունքները կարող են սահմանափակվել միայն օրենքով, եթե դա անհրաժեշտ է պետական և [[Հասարակական անվտանգության կոմիտե|հասարակական անվտանգության]], հասարակական կարգի, հանրության առողջության ու բարքերի, այլոց [[
Հիմնվելով [[Հայաստանի արդարադատության նախարարություն|ՀՀ Արդարադատության նախարարության]] թիվ 3 որոշման վրա, ՀՀ աշխատանքային օրենսգիրքը սահմանում է սույն օրենսդրության կիրառման ոլորտները և նպատակները:
Տող 73.
=== Աշխատանքային օրենսդրության գործողության ոլորտ ===
Աշխատանքային օրենսդրությունը և աշխատանքային իրավունքի նորմեր պարունակող այլ [[Նորմատիվ-իրավական ակտ|նորմատիվ իրավական ակտերը]] տարածվում են [[Հայաստանի Հանրապետություն|Հայաստանի Հանրապետության]] տարածքում ծագած [[
[[Աշխատանքային օրենսդրություն|Աշխատանքային օրենսդրության]] և աշխատանքային իրավունքի նորմեր պարունակող այլ նորմատիվ իրավական ակտերի դրույթները ենթակա են պարտադիր կատարման բոլոր գործատուների (քաղաքացիներ կամ կազմակերպություններ) համար` անկախ նրանց կազմակերպական-իրավական և սեփականության ձևից:
[[Նավեր
== Միջպետական դրույթներ ==
Տող 84.
Եթե գործատուն օտարերկրյա պետությունն է կամ նրա դիվանագիտական ներկայացուցչությունը, օտարերկրյա կազմակերպությունը կամ օտարերկրյա անձը, ապա Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսդրությունը և աշխատանքային իրավունքի նորմեր պարունակող այլ նորմատիվ իրավական ակտերը տարածվում են Հայաստանի Հանրապետությունում մշտապես բնակվող աշխատողների հետ ծագած աշխատանքային հարաբերությունների վրա այնքանով, որքանով չի խախտվում դիվանագիտական անձեռնմխելիությունը:
Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսդրությունը և այլ նորմատիվ իրավական ակտերը չեն տարածվում օտարերկրյա գործատուների և [[Հայաստանի Հանրապետություն
Եթե դատական կարգով հաստատված է, որ գործատուի և աշխատողի միջև կնքված [[Քաղաքացիաիրավական պայմանագրեր|քաղաքացիաիրավական բնույթի պայմանագրով]] փաստացի կարգավորվում են աշխատանքային հարաբերություններ, ապա նման հարաբերությունների նկատմամբ կիրառվում են աշխատանքային օրենսդրության և աշխատանքային իրավունքի նորմեր պարունակող այլ նորմատիվ իրավական ակտերի դրույթները:
Տող 91.
==== Օտարերկրյա իրավունք և միջազգային պայմանագրեր ====
[[Օտարերկրյա իրավունք
Եթե Հայաստանի Հանրապետության միջազգային պայմանագրով սահմանված են այլ նորմեր, քան նախատեսված են սույն օրենսգրքով, ապա կիրառվում են պայմանագրի նորմերը:
Տող 100.
Օրենքի անալոգիայի կիրառման անհնարինության դեպքում կողմերի իրավունքները և պարտականությունները որոշվում են` ելնելով աշխատանքային օրենսդրության սկզբունքներից, որը կոչվում է ''[[իրավունքի անալոգիա]]'':
Անալոգիա չի կարող կիրառվել, եթե դրանով սահմանափակվում են քաղաքացիների և իրավաբանական անձանց իրավունքները, ազատությունները, կամ նրանց համար նախատեսվում է նոր պարտավորություն կամ պատասխանատվություն, կամ խստացվում են քաղաքացիների նկատմամբ կիրառվող հարկադրանքի միջոցները և դրանց կիրառման կարգը, [[Քաղաքացիություն|քաղաքացիների]] և [[
Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսդրության նորմերը պետք է մեկնաբանվեն դրանցում պարունակվող բառերի և արտահայտությունների տառացի նշանակությամբ` հաշվի առնելով սույն օրենսգրքի պահանջները:
Տող 106.
Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսդրության նորմի մեկնաբանումը չպետք է փոփոխի դրա իմաստը:
Եթե իրավական ակտն ընդունվել է ի կատարումն կամ համաձայն նույն կամ ավելի բարձր իրավաբանական ուժ ունեցող [[
[[Հայաստան|Հայաստանի Հանրապետության]] աշխատանքային օրենսդրությունը տարածվում է մինչև դրա ուժի մեջ մտնելը ծագած հարաբերությունների վրա, այսինքն` ունի հետադարձ ուժ միայն սույն օրենսգրքով, այլ օրենքներով, ինչպես նաև տվյալ նորմատիվ իրավական ակտով նախատեսված դեպքերում:
Հետադարձ ուժ չի կարող տրվել գործատուների կամ [[Քաղաքացիական իրավունք|քաղաքացիների իրավունքները]] կամ ազատությունները սահմանափակող, դրանց իրականացման կարգը խստացնող կամ պատասխանատվություն սահմանող կամ պատասխանատվությունը խստացնող կամ պարտականություններ սահմանող կամ պարտականությունների կատարման կարգը սահմանող կամ խստացնող, գործատուների կամ քաղաքացիների գործունեության նկատմամբ հսկողության կամ վերահսկողության կարգ սահմանող կամ խստացնող, ինչպես նաև նրանց իրավական վիճակն այլ կերպ վատթարացնող իրավական ակտերին:
|