«ՀՀ աշխատանքային օրենսգիրք»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
կետադրական + Վիքիֆիկացում, փոխարինվեց: → oգտվելով ԱՎԲ
Տող 6.
Աշխատանքային հարաբերությունների առանձին բնագավառների կարգավորման առանձնահատկությունները կարող են սահմանվել օրենքով:
 
Սույն օրենսգիրքը չի կարգավորում ուղղիչ հիմնարկներում պատիժը կրող քաղաքացիների մասնակցությամբ աշխատանքային հարաբերությունները, բացառությամբ այն հարաբերությունների, որոնք վերաբերում են [[Աշխատաժամանակի հաշվեկշիռ|աշխատաժամանակի]] և [[Հանգիստ|հանգստի ռեժիմին]], [[Աշխատավարձ|աշխատանքի վարձատրությանը]], [[Աշխատողներիաշխատողների անվտանգության|աշխատողների անվտանգությանը]]ը և [[Առողջության|առողջությանըառողջության]]ը<ref name="աշխ օր">{{cite web | url=http://www.arlis.am/documentview.aspx?docid=17 | title=Հայաստանի Հանրապետության Աշխատանքային հին օրենսգիրք, ուժը կորցրեց՝ 21.06.2005 | publisher=Սոցիալիզմի հաղթանակի շնորհիվ Խորհրդային Միությունում լիովին և ընդմիշտ վերացվեց մարդու կողմից մարդու շահագործումը: | work=Կապեր այլ փաստաթղթերի հետ, Փոփոխողներ և ինկորպորացիաներ | date=16.06.1972, Երևան, Հայաստանի ԽՍՀ | accessdate=31 Հունվար 2016}}</ref>:
 
[[Հայաստանի Հանրապետություն|Հայաստանի Հանրապետությունում]]ում [[Աշխատանքայինաշխատանքային հարաբերություններ|աշխատանքային հարաբերությունները]]ը կարգավորվում են [[Հայաստանի Սահմանադրություն|Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությամբ]], սույն օրենսգրքով, օրենքներով, այլ նորմատիվ իրավական ակտերով, աշխատանքային և կոլեկտիվ պայմանագրերով:
 
== Աշխատանքային օրենսգրքի էությունը ==
=== Ստեղծման նպատակ ===
[[Պատկեր:Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսգիրք.png|մինի|աջից|220px|ՀՀ Աշխատանքային օրենսգրքի օրինակը]]
Հայաստանի Հանրապետության Աշխատանքային օրենսդրության ստեղծման նպատակն է սահմանել [[Ֆիզիկականֆիզիկական անձ|ֆիզիկական անձանց]]անց` [[Քաղաքացիություն|Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիների]], ինչպես նաև օտարերկրյա պետությունների քաղաքացիների, քաղաքացիություն չունեցող անձանց և երկքաղաքացիների աշխատանքային իրավունքների և ազատությունների պետական երաշխիքները<ref name="օրես">{{cite web | url=http://www.arlis.am/documentview.aspx?docID=67754 | title=ՀՀ Աշխատանքային օրենսգիրքը և դրա էությունը, վավերացվել է 2011 թվականին | publisher=Հայաստանի Հանրապետության պետական եկամուտի կոմիտեի պարզաբանում | work=ՀՀԳՏ 2011.05.16/11(394), Պաշտոնական պարզաբանում | accessdate=31 Հունվար 2016 | author=Վ. Գաբրիելյան, Գ. Խաչատրյան, ՀՀ Արդարադատության նախարարություն և դատական մարմնի ներկայացուցչություն}}</ref>:
 
Բացի այդ, նպաստել աշխատանքի բարենպաստ պայմանների ստեղծմանը և պաշտպանել աշխատողների և գործատուների իրավունքներն ու շահերը<ref name="փոփ">{{cite web | url=http://armef.com/hy/news/meknabanutyun/article_1430410203/ | title=Իրավակիրառ պրակտիկայում ի հայտ եկած խնդիրներ, ինչպես նաև ՀՀ աշխատանքային օրենսդրության դրույթների ոչ հստակ կամ տարաբնույթ ընկալման տեղիք տվող առանձին նորմերի հստակեցման անհրաժեշտություն | publisher=Փոփոխություններ ՀՀ Աշխատանքային օրենսգրքում | accessdate=31 Հունվար 2016}}</ref>:
Տող 20.
Ինչպես [[Հայաստանի Սահմանադրություն|Հայաստանի Հանրապետության մայր օրենքների ժողովածուն՝ Սահմանադրությունը]] և մյուս առանցիկ կանոնագրքերը, այնպես էլ ՀՀ Աշխատանքային օրենսգիրք ունի որոշակի սկզբունքներ<ref name="ԵԿԴ">{{cite web | url=https://www.e-gov.am/u_files/file/decrees/arc_voroshum/2013/11/qax47-8.pdf | title=ՀՀ Աշխատանքային օրենսգրքի սկզբունքները Հայաստանի Հանրապետության Ոստիկանության կայքում | publisher=Լրացումներ և փոփոխություններ | accessdate=31 Հունվար 2016}}</ref>:
 
Աշխատանքային կանոնագրքի կարևորագույն սզբունքներից է աշխատանքի ազատությունը, ինչպես նաև աշխատանքի իրավունքը (որը յուրաքանչյուրն ազատորեն ընտրում է կամ որին ազատորեն համաձայնում է):
 
Այս սկզբունքը կայանում է նրանով, որ յուրաքանչյուր [[Իրավաբանական անձ|իրավաբանական]] կամ [[ֆիզիկական անձ]] իրավունք ունի ընտրել իր իսկ նախընտրելի աշխատանքը՝ իր [[Մասնագիտական կողմնորոշում|մասնագիտացման և որակավորման սահմաններում]], ինչպես նաև պաշտպանելու իր [[Աշխատանքայինաշխատանքային ազատություն|աշխատանքային ազատությունը]]ը:
 
Հայաստանի Հանրապետության Աշխատանքային օրենսգիրքը սահմանում է, որ ցանկացած բնույթի աշխատանքում և աշխատանքային պայմաններում արգելվում է աշխատողների կամ գործատուի նկատմամբ կիրառվող բռնոււթյունները:
 
Ամենից կարևոր է աշխատանքային հարաբերությունների կողմերի իրավահավասարությունը` անկախ նրանց [[Սեռ|սեռիցսեռ]]ից, [[Ռասա|ռասայիցռասա]]յից, [[Ազգություն|ազգությունիցազգություն]]ից, [[Լեզու|լեզվից]], [[Ծագում|ծագումիցծագում]]ից, [[Քաղաքացիություն|քաղաքացիությունիցքաղաքացիություն]]ից, [[Սոցիալական ապահովություն|սոցիալական դրությունից]], [[Դավանանք|դավանանքիցդավանանք]]ից, [[Ամուսնություն|ամուսնական վիճակից]] և [[Ընտանիք|ընտանեկան դրությունից]], [[Տարիքային հետընթաց|տարիքից]], [[Համոզմունքներ|համոզմունքներիցհամոզմունքներ]]ից կամ [[Տեսակետ|տեսակետներիցտեսակետ]]ներից, [[Կուսակցություն|կուսակցություններինկուսակցություն]]ներին, արհեստակցական միություններին կամ հասարակական կազմակերպություններին անդամակցելուց, աշխատողի գործնական հատկանիշների հետ չկապված այլ հանգամանքներից:
 
Էթե աշխատողի աշխատանքի անցնելը հաստատված է [[Հայաստան|պետության]] կամ [[Տեղական ինքնավարություն|տեղային ինքնակառավարման մարմինների]] կողմից, ապա պետությունը ապահովում է աշխատողի և գործատուի աշխատանքի արդարացի պայմանների իրավունքը:
Տող 32.
Չնայած նրան, թե գործատուն [[անհատ ձեռներեց]] է թե [[Պետական մարմիններ|պետական մարմին]], գործատուն (կամ պետությունը) պարտավորվում է պարտաճանաչ կերպով հանձնել աշխատավարձը:
 
Գործատուների և աշխատողների` աշխատանքային իրավունքների և շահերի պաշտպանության համար ազատորեն միավորվելու իրավունքի ապահովումը (ներառյալ` արհեստակցական և գործատուների միություններ ստեղծելու կամ դրանց անդամագրվելու իրավունքը) ևս կարևոր է: Երկու կողմերից որևէ մեկի կողմից այս կետի խախտումը կարող է հանգեցնել [[Ֆինանսների կառավարում|ֆինանսական]] կամ [[Կարգապահականկարգապահական տույժ|կարգապահական տույժի]]ի:
 
ՀՀ Աշխատանքային սահմանադրության դրույթներից են նաև այն, որ գործատուն և աշխատողը պետք է ապահովի աշխատանքային հարաբերությունների կայունությունը, կոլեկտիվ բանակցությունների ազատությունը, [[Աշխատանքային պայմանագիր|կոլեկտիվ և աշխատանքային պայմանագրերի]] կողմերի պատասխանատվությունը` ըստ իրենց պարտականությունների:
=== Կիրառման ոլորտներ ===
Պետությունն ապահովում է աշխատանքային իրավունքների իրականացումը` ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի և այլ օրենքների դրույթներին համապատասխան: Աշխատանքային իրավունքները կարող են սահմանափակվել միայն օրենքով, եթե դա անհրաժեշտ է պետական և [[Հասարակական անվտանգության կոմիտե|հասարակական անվտանգության]], հասարակական կարգի, հանրության առողջության ու բարքերի, այլոց [[Իրավունք|իրավունքներիիրավունք]]ների և [[Ազատություն|ազատություններիազատություն]]ների, պատվի և բարի համբավի պաշտպանության համար:
 
Հիմնվելով [[Հայաստանի արդարադատության նախարարություն|ՀՀ Արդարադատության նախարարության]] թիվ 3 որոշման վրա, ՀՀ աշխատանքային օրենսգիրքը սահմանում է սույն օրենսդրության կիրառման ոլորտները և նպատակները:
Տող 73.
 
=== Աշխատանքային օրենսդրության գործողության ոլորտ ===
Աշխատանքային օրենսդրությունը և աշխատանքային իրավունքի նորմեր պարունակող այլ [[Նորմատիվ-իրավական ակտ|նորմատիվ իրավական ակտերը]] տարածվում են [[Հայաստանի Հանրապետություն|Հայաստանի Հանրապետության]] տարածքում ծագած [[Աշխատանքայինաշխատանքային հարաբերություններ|աշխատանքային հարաբերությունների]]ի վրա, անկախ նրանից, թե որտեղ է կատարվում աշխատանքը` Հայաստանի Հանրապետությունում, թե գործատուի հանձնարարությամբ` այլ պետությունում:
 
[[Աշխատանքային օրենսդրություն|Աշխատանքային օրենսդրության]] և աշխատանքային իրավունքի նորմեր պարունակող այլ նորմատիվ իրավական ակտերի դրույթները ենթակա են պարտադիր կատարման բոլոր գործատուների (քաղաքացիներ կամ կազմակերպություններ) համար` անկախ նրանց կազմակերպական-իրավական և սեփականության ձևից:
 
[[Նավեր|Նավերում]]ում, [[Ինքնաթիռ|օդանավերում]] և այլ տրանսպորտային միջոցներում իրականացվող աշխատանքների ժամանակ ծագող աշխատանքային հարաբերությունները կարգավորվում են Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսդրությամբ և աշխատանքային իրավունքի նորմեր պարունակող այլ նորմատիվ իրավական ակտերով, եթե այդ նավերը լողում են, կամ օդանավերը (թռչող սարքերը) թռիչք են կատարում [[Հայաստանի Հանրապետության դրոշ|Հայաստանի Հանրապետության դրոշի]]ի ներքո կամ նշագրված են [[Հայաստանի Հանրապետության զինանշան|Հայաստանի Հանրապետության զինանշանով]]ով:
 
== Միջպետական դրույթներ ==
Տող 84.
Եթե գործատուն օտարերկրյա պետությունն է կամ նրա դիվանագիտական ներկայացուցչությունը, օտարերկրյա կազմակերպությունը կամ օտարերկրյա անձը, ապա Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսդրությունը և աշխատանքային իրավունքի նորմեր պարունակող այլ նորմատիվ իրավական ակտերը տարածվում են Հայաստանի Հանրապետությունում մշտապես բնակվող աշխատողների հետ ծագած աշխատանքային հարաբերությունների վրա այնքանով, որքանով չի խախտվում դիվանագիտական անձեռնմխելիությունը:
 
Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսդրությունը և այլ նորմատիվ իրավական ակտերը չեն տարածվում օտարերկրյա գործատուների և [[Հայաստանի Հանրապետություն|Հայաստանի Հանրապետությունում]]ում մշտապես չբնակվող աշխատողների միջև ծագած աշխատանքային հարաբերությունների վրա, անկախ այն հանգամանքից, որ աշխատողները գործատուի հանձնարարությամբ աշխատանք են կատարում Հայաստանի Հանրապետությունում:
 
Եթե դատական կարգով հաստատված է, որ գործատուի և աշխատողի միջև կնքված [[Քաղաքացիաիրավական պայմանագրեր|քաղաքացիաիրավական բնույթի պայմանագրով]] փաստացի կարգավորվում են աշխատանքային հարաբերություններ, ապա նման հարաբերությունների նկատմամբ կիրառվում են աշխատանքային օրենսդրության և աշխատանքային իրավունքի նորմեր պարունակող այլ նորմատիվ իրավական ակտերի դրույթները:
Տող 91.
 
==== Օտարերկրյա իրավունք և միջազգային պայմանագրեր ====
[[Օտարերկրյա իրավունք|Օտարերկրյա իրավունքը]]ը կիրառվում է [[Հայաստանի Հանրապետություն|Հայաստանի Հանրապետությունում]]ում գոյություն ունեցող աշխատանքային հարաբերությունների նկատմամբ, եթե դա նախատեսված է Հայաստանի Հանրապետության [[Միջազգային պայմանագրերի իրավունքի մասին Վիեննայի կոնվենցիան|միջազգային պայմանագրերով]] կամ օրենքով:
 
Եթե Հայաստանի Հանրապետության միջազգային պայմանագրով սահմանված են այլ նորմեր, քան նախատեսված են սույն օրենսգրքով, ապա կիրառվում են պայմանագրի նորմերը:
Տող 100.
Օրենքի անալոգիայի կիրառման անհնարինության դեպքում կողմերի իրավունքները և պարտականությունները որոշվում են` ելնելով աշխատանքային օրենսդրության սկզբունքներից, որը կոչվում է ''[[իրավունքի անալոգիա]]'':
 
Անալոգիա չի կարող կիրառվել, եթե դրանով սահմանափակվում են քաղաքացիների և իրավաբանական անձանց իրավունքները, ազատությունները, կամ նրանց համար նախատեսվում է նոր պարտավորություն կամ պատասխանատվություն, կամ խստացվում են քաղաքացիների նկատմամբ կիրառվող հարկադրանքի միջոցները և դրանց կիրառման կարգը, [[Քաղաքացիություն|քաղաքացիների]] և [[Իրավաբանականիրավաբանական անձ|իրավաբանական անձանց]]անց նկատմամբ հսկողություն ու վերահսկողություն իրականացնելու պայմաններն ու կարգը:
 
Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսդրության նորմերը պետք է մեկնաբանվեն դրանցում պարունակվող բառերի և արտահայտությունների տառացի նշանակությամբ` հաշվի առնելով սույն օրենսգրքի պահանջները:
Տող 106.
Հայաստանի Հանրապետության աշխատանքային օրենսդրության նորմի մեկնաբանումը չպետք է փոփոխի դրա իմաստը:
 
Եթե իրավական ակտն ընդունվել է ի կատարումն կամ համաձայն նույն կամ ավելի բարձր իրավաբանական ուժ ունեցող [[Իրավականիրավական ակտ|իրավական ակտի]]ի, ապա այդ ակտը մեկնաբանվում է` առաջին հերթին հիմք ընդունելով ավելի բարձր իրավական ուժ ունեցող ակտի դրույթներն ու սկզբունքները:
 
[[Հայաստան|Հայաստանի Հանրապետության]] աշխատանքային օրենսդրությունը տարածվում է մինչև դրա ուժի մեջ մտնելը ծագած հարաբերությունների վրա, այսինքն` ունի հետադարձ ուժ միայն սույն օրենսգրքով, այլ օրենքներով, ինչպես նաև տվյալ նորմատիվ իրավական ակտով նախատեսված դեպքերում:
 
Հետադարձ ուժ չի կարող տրվել գործատուների կամ [[Քաղաքացիական իրավունք|քաղաքացիների իրավունքները]] կամ ազատությունները սահմանափակող, դրանց իրականացման կարգը խստացնող կամ պատասխանատվություն սահմանող կամ պատասխանատվությունը խստացնող կամ պարտականություններ սահմանող կամ պարտականությունների կատարման կարգը սահմանող կամ խստացնող, գործատուների կամ քաղաքացիների գործունեության նկատմամբ հսկողության կամ վերահսկողության կարգ սահմանող կամ խստացնող, ինչպես նաև նրանց իրավական վիճակն այլ կերպ վատթարացնող իրավական ակտերին: