«Անուշավան Տեր-Ղևոնդյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Անուշավան Գրիգորի Տեր-Ղևոնդյան''' ([[1887]], [[փետրվարի 24]], [[Թիֆլիս]] - [[1961]], [[հունիսի 6]], [[Երևան]]), հայ կոմպոզիտոր, մանկավարժ, ՀԽՍՀ ժողովրդական արտիստ (1953), պրոֆեսոր (1934)։:

Լուսանկարիչ [[Գրիգոր Տեր-Ղևոնդյան]]ի որդին, դաշնակահար [[Հեղինե Տեր-Ղևոնդյան]]ի հայրը։հայրը:

1915 թվականին ավարտել է [[Սանկտ Պետերբուրգի համալսարան]]ի իրավաբանական ֆակուլտետը և կոնսերվատորիան։կոնսերվատորիան: 1917-1925 թթ. դասավանդել է Թիֆլիսի, 1926-1934 թթ. և 1938-1958 թթ.՝ [[Երևանի պետական կոնսերվատորիա|Երևանի]] (1926-1930 թթ.՝ նաև տնօրեն, 1948-1959 թթ.՝ ամբիոնի վարիչ), 1934-1938 թթ. [[Բաքվի երաժշտական ակադեմիա|Բաքվի]] (նաև՝ տնօրեն) կոնսերվատորիաներում։կոնսերվատորիաներում:

1914 թվականին [[Ռոմանոս Մելիքյան]]ի հետ գրի է առել Շիրակի ժողովրդական երգեր և պարեր, որոնց հիման վրա ստեղծել է հայկական առաջին սիմֆոնիկ երկերից մեկը՝ «Շիրակի էտյուդները» (1916)։: Գրել է «Սեդա» (ըստ [[Լևոն Շանթ]]ի, 1922), «Արեգակի ցոլքերում» (բեմասրվել ` 1949-ին) [[օպերա]]ները, «Հրո հարսը» (ըստ Ջ. Ջաբարլու, 1936), «Անահիտը» (ըստ [[Ղազարոս Աղայան]]ի , բեմականացվել է 1940-ին) [[բալետ]]ները, «Աղթամար» (1923) [[սիմֆոնիա]]ն, «Վահագնի ծնունդը» (1923) վոկոլ-սիմֆոնիկ պոեմները, [[խմբերգ]]եր, [[երգ]]եր, [[ռոմանս]]ներ և այլն, որոնք աչքի են ընկնում դյուցազներգաքնարական շնչով, հայկական ժողովրդական ու պրոֆեսիոնալ և ռուսական դասական երաժշտության ավանդույթների ինքնատիպ համադրությամբ։համադրությամբ: Հանդես է եկել որպես խմբավար, դիրիժոր։դիրիժոր:

Հեղինակ է «[[Ռիխարդ Վագներ]]» գրքույկի (1933) և երաժշտության տեսության դասագրքի (2 հատոր, 1934)։:<ref>Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր 2, Երևան, ՀՀՀ, էջ 583։583:</ref>

* Ե. Գիլինա, Անուշավան Տեր-Ղևոնդյան, Երևան, 1962։1962: