«Ուիլյամ Բլեյք»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Տող 63.
[[Պատկեր:William Blake 006.jpg|մինի|ձախից|200px|The Night of Enitharmon's Joy, 1795:[[Հեկատա (աստվածուհի)]]՝ Հին Հունական կախարդության և ստորերկրյա թագավորության աստվածուհի ըստ Բլեյքի:]]
 
Ստանալով պատվեր նկարազարդել երիտասարդ բանաստեղծ [[Ուիլյամ Հեյլ]]ի գիրքը, 1800 թվականին Բլեյքը տեղափոխվում է մի փոքրիկ տուն Ֆելֆամ, Սասեքս (ներկա դրությամբ դա Արևմտյան Սասեքսն է): Հենց այս տանն էլ Բլեյքը աշխատել էր Միլթոն.Միլթոնի ''Բանաստեղծություններ'' գրքի վրա ( նախաբանի ձևավորումը թվագրված է 1804 թվականով, սակայն Բլեյքը շարունակել էր աշխատել մինչև 1808 թվականը): Գիրքը սկսվում է հետևյալ նախադասությամբ ՝ ''«Արդյո՞ք այս լեռան լանջին դիպել է հրեշտակի ոտքը»'', որը հավերժացվել է հետագայում ''«Երուսաղեմ»'' օրհներգում (և դարձել [[Մեծ ԲրիտանիայիԲրիտանիա]]յի ոչ օֆիցիալպաշտոնական օրհներգ): Շուտով Բլեյքը վրդովվում է իր նոր հովանավորի վրա, հասկանալով, որ Հեյլը ընդհանրապես հետաքրքրված չի արվեստով, նա տարված էր ավելի ''«ծանր բիզմես անելով»'': Բլեյքի հիասթափությունը իր հովանավորից այնքան մեծ էր, որ անգամ անդրադարձել էր ''«Միլթոն»'' պոեմի վրա, որտեղ նա գրել էր, որ ''«Ընկերները նյութական աշխարհում –հոգևոր թշնամիներ են»'':
Բլեյքի խնդիրները իշխանության հետ գագաթնակետին էին հասել օգոստոսին, 1803 թվականին, երբ նա կռվի էր մտել ռազմիկ ՝ Ջոն Սքոֆիլդի<ref>Wright, Thomas. ''Life of William Blake''. 2003, p. 131.</ref> հետ: Բլեյքին մեղադրում էին ոչ միայն հարձակման մեջ, այլ նաև խռովության կազմակերպման մեջ ընդդեմ թագավորի: Ջոն Սքոֆիլդը հայտարարել էր, որ Բլեյքը բացականչում էր. «Անիծված լինի թագավորը: Բոլորդ էլ նրա ստրուկներն եք»: Չիչերսթերյան արտագնած նստաշրջանի երդվյալների դատարանը ճանաչում է Բլեյքին անմեղ: Սասեքսյան քաղաքային թերթը հաղորդում է. «Այնքան բացահայտ էր անցած կազմակերպված դեպքը, որ մեղադրյալը անմիջապես անմեղ էր ճանաճվել»: