'''Խերես''' ({{lang-es|Jerez}}, {{lang-en|Sherry}}), գինու տեսակ:տեսակ։ Իր անվանումը ստացել է Խերես-դե-լա-Ֆրոնտերա քաղաքից, որը գտնվում է [[Իսպանիա]]յի հարավ-արևելքում` [[Անդալուսիա]]յի Կադիս նահանգում:նահանգում։ <ref>[http://www.voskevaz.am/hy/sherry-wine-in-armenia/ Խերեսային գինին Հայաստանում"]</ref>.Գինու պատրաստման համար օգտագործվում է հասունացած [[խաղող]]ը: Բերքահավաքից հետո այն թառամեցվում է հատապտղում շաքարայնության բարձրացման նպատակով:նպատակով։ Պրեսի ժամանակ խաղողը ծածկում են սպիտակ հողով, որը պարունակում է [[գիպս]]ի բարձր տոկոսայնություն:տոկոսայնություն։ Գիպսը գինուն հաղորդում է անկրկնելի դառնություն և թափանցիկություն:թափանցիկություն։
Այնուհետև գինին պահվում է ոչ հերմետիկ փակված տակառներում:տակառներում։ Գինու մակերեսին առաջանում է ֆլոր (իսպ. Flor-ծաղիկ), ինչը իրենից ներկայացնում է խմորիչային [[բջիջ]]ների հատուկ փառ, որը թույլ չի տալիս գինուն շփվել [[օդ]]ի հետ:հետ։ Գինու պատրաստման այս եղանակը կոչվում է կենսաբանական:կենսաբանական։ Բացի վերոնշյալից հայտնի են նաև օկսիդատիվ (երբ գինու հիմնական փոփոխությունները տեղի են ունենում թթվածնի և տակառի հետ շփման ընթացքում) և համակցված (երբ համադրվում են հնեցման առաջին և երկրորդ եղանակաները) պատրաստման եղանակաները:եղանակաները։ <ref>[http://aboutsherry.info/ageing#http://aboutsherry.info/ageing/ Խերեսի հնեցում"]</ref>.
== Խերեսի արտադրությունը Խորհրդային Հայաստանում==
Ըստ որոշակի աղբյուրների [[Խորհրդային Միություն]]ում խերեսային տեսակի գինիների արտադրության հիմքը դրվել է հենց [[Հայաստան]]ում:<ref>[http://aboutsherry.info/sovietsherries Սովետական խերեսներ"]</ref>. Հայաստանում խերեսի արտադրությունը հիմնել են գիտնականներ Ն. Ն. Պրոստոսերդովը և Ռ. Լ. Աֆրիկյանը:Աֆրիկյանը։ 1931թ. հայտնաբերվեց, որ ոչ հերմետիկ փակված տարաներում գինու մակերեսին առաջանում է փառ, որը ձևավորվում են այնպիսի [[խմորիչ]]ներից, որոնք նման են իսպանական խերեսային խմորիչներին:խմորիչներին։ Հեղինակները դրանք անվանեցին Sacch.cheresiensis armeniensis: [[Հայաստան]]ում խերեսային տեսակի գինիները պատրաստվել են Ոսկեհատ (Խարջի) և Չիլար խաղողի տեսակներից:տեսակներից։ Հայկական խերեսային տեսակի գինին ունեցել է բարձր որակ և իր արտադրության ծավալներով եղել է երկրորդը կոնյակի արտադրությունից հետո:հետո։
Հայաստանում խերեսային տեսակի առաջին գինին`«Աշտարակ»-ը, թողարկել է [[Աշտարակ]]ի գինու գործարանը, որի բաժանմունքները գտնվում էին [[Օշական]]ում և [[Ոսկեվազ]] գյուղում:գյուղում։
«Աշտարակ»-ը (թնդությունը - 20%, շաքարայնությունը - 3%) թունդ սպիտակ գինի է, որի գույնը տատանվում է ծղոտայինից մինչև թեյի գույնը:գույնը։ Գինին օժտված է բոված ընկույզի համով և վառ արտահայտված խերեսային նրբերանգով:նրբերանգով։ Պատրաստվում էր խաղողի տեղական տեսակներից և հնեցվում 3 տարի:տարի։ 1945թ. հայկական խերեսի արտադրությունը հասավ արդյունաբերական մասշտաբների:մասշտաբների։ 1959թ. Աշտարակի գինու գործարանը սկսում է թողարկել չոր խերեսի նոր ապրանքատեսակ «Բյուրական» անունով:անունով։ <ref>[https://hy.wikipedia.org/wiki/%D4%B2%D5%B5%D5%B8%D6%82%D6%80%D5%A1%D5%AF%D5%A1%D5%B6_(%D5%A3%D5%AB%D5%B6%D5%AB) Բյուրական (գինի)"]</ref>.
«Բյուրական» խերեսային տեսակի գինին (թնդությունը – 15-15.5%, շաքարայնությունը - 3%) նույնպես պատրաստվում էր խաղողի տեղական տեսակներից և հնեցվում 1.5 տարի:տարի։ 1941 թ. գործարանը արտադրել է նաև «Ոսկեվազ» գինին, որը պատրաստվում էր միայն Ոսկեհատ խաղողի տեսակից:տեսակից։ <ref>[https://hy.wikipedia.org/wiki/%D5%88%D5%BD%D5%AF%D5%A5%D5%BE%D5%A1%D5%A6_(%D5%A3%D5%AB%D5%B6%D5%AB) Ոսկեվազ գինի"]</ref>.
