«Գոդֆրուա Բուլյոնցի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
Նոր էջ «{{Տեղեկաքարտ Պետական գործիչ | հայերեն անուն = Գոտֆրիդ Բուլյոնցի | բնօրինակ անուն = Godefroi de Bouillon | պա...»:
 
No edit summary
Տող 60.
 
 
'''Գոտֆրիդ IV Բուլյոնցի ''', նաև '''Գոդֆռուա դը Բուլյոն''' ({{lang-fr|Godefroi de Bouillon}}, {{lang-nl|Godfried van Bouillon}}) (մոտ. [[1060]],  — [[1100]]թ. [[հուլիսի 18]] {{ԱԾ}}), [[Երուսաղեմ]]) — Բուլյոնի կոմս ([[1076]]-[[1096]]թթ.), Ներքին [[Լոթարինգիա]]յի հերցոգ ([[1087]]-[[1096]]թթ.): [[1096]]-[[1099]]թթ. [[Առաջին խաչակրաց արշավանք]]ի նածաձեռնողներից մեկը, [[Երուսաղեմ]]ի գրավումից հետո դառնում է [[Երուսաղեմի թագավորություն|Երուսաղեմի թագավորության]] արքան: Հրաժարվելով թագադրվել այն քաղաքում որտեղ [[Հիսուս Քրիստոս]]ին փշե պսակով,պսակով՝ Գոտֆրիդը ընդունեց ''«Աստծո գերեզմանի պաշտպան»'' տիտղոսը ({{lang-la|Advocatus Sancti Sepulchri}}):
 
== Կենսագրություն ==
Աղքատների խաչակրաց արշավանքի տապալումից հետ գոտֆրիդ Բուլյոնցին (այդ ժամանակ արդեն լոթարինգիայի հերցոգ) իր եղբայրներ` Բալդուինի և Էստաշի հետ միասին գլխավորեց խաչակիրների կազմակերպված բանակը: Նրանց ընկալում էին որպես` [[Հռոմի Պապ]]ի դաշնակիցներ: Աննա Կոմնենոսի վկայությամբ Գոտֆրիդի բանակը կազմված էր 10 հազ. հեծյալից և 70 հազ. հետևակայիններից, սակայ այս թվերը զգալիորեն ուրճացված են: մինչև զորքերը գլխավորելը Գոտֆրիդը վաճառեց իր ունեցվածքի զգալի մասը այդ թվում նաև Բուլյոնի կոմսությունը<ref name="Վիյմառ50">Վիյմառ. - Էջ 50.</ref>.: Լոթարինգիացիները արշավեցին առաջինը և նրանց առաջնորդներից պահանջվեց մեծ ջանքեր գործադրել, որպեսզի ընդհանուր հայտարարի գան Հունգարիայի բնակիչների հետ` ովքեր լավ էին հիշում աղքատ-խաչակիրների անմարդկային գործողությունները: [[Բելգրադ]]ից ոչ հեռու Գոտֆրիդը հանդիպեց Բյուզանդիայի կայսեր [[Ալեքսիոս Ա Կոմնենոս]]ի դեսպաններին և կնքեց նրանց հետ դաշինք Բյուզանդացիները պարտավորվում էին սննդամթերք տրամադրել խաչակիրներին նրանց հողերը պաշտպանելու պայմանով: Այս համագործակցությունը տևեց մինչև խաչակիրները անհայտ պատճառներով պաշարեցին Սելիբրիա քաղաքը: Տագնապահար Ալեքսիոսը հրամայեց Գոտֆրիդին ներկայանալ իր մոտ [[Կոստանդնոպոլիս]]: Սակայն գոտֆրիդը հրաժարվեց ընդունել աուդիենցիան և 1096 թ. դեկտեմբերի 23-ին լոթարինգիացիները հասան Կոստանդնոպոլսի պարիսպներին<ref name="Կոմնենոս282">Կոմնենոս. - Էջ 282.</ref>.: Ալեքսիոսը որոշեց դադարեցնել խաչակիրների սնուցումը մթերքներով, բայց այն բանից հետո, երբ խաչակիրները սկսեցին թալանել քաղաքի շրջակայքը կայսրը որոշեց վերականգնել սնուցումը: Զինված բախումներից հետո Ալեքսիոսը և Գոտֆրիդը դաշինք կնքեցին Գոտֆրիդը երթմնակալեց Ալեքսիոսին փոխարենը շատ գումար ստացավ: Երբ [[Կոստանդնոպոլիս]] ժամանեցին մնացած խաչակիրները Գոտֆրիդը շարժվեց դեպի Նիկիա: Նիկան գրավելուց հետո խաչակիրները բաժանվեցին առաջնագիծը ղեկավարում էր Բոհեմունդը, իսկ թիկունքը Գոտֆրիդը:
 
== Գահակալումը ==
1099թ. հուլիսի 15-ին Երուսաղեմը գրավելուց հետո Գոտֆրիդը ընտրվեց արքա և ընդունեց «Աստծո գերեզմանի պաշտպան» տիտղոսը: Արքա դառնալուց հետո գոտֆրիդը սկսեց ընդլայնել թագավորության տարածքները գրավելով Կոսարիան, Ասկալոնը իրեն ենթարկեցնելով Հորդանան գետի ձախ ափի արաբ բնակչությանը: Նրա նախաձեռնությամբ մշակվեց օրենսդրություն: Ըստ Իբն ալ-Քալանիսի զոհվում է Ակռան պաշարելու ընթացքում, իսկ ըստ ուրիշ աղբյուրների մահանում է խոլեռայից 1100 թվականին:
 
== Գրականություն ==
* Albert of Ai] (''fl''. 1100), ''Historia Ierosolimitana'', ed. and tr. Susan B. Edgington, ''Albert of Aachen: Historia Ierosolimitana, History of the Journey to Jerusalem''. Oxford: Oxford Medieval Texts, 2007. The principal source for Godfrey’s march to Jerusalem.
* ''Gesta Francorum'', ed. and tr. Rosalind Hill, ''Gesta Francorum et aliorum Hierosolimitanorum''. Oxford, 1967.
* Ralph of Caen, ''Gesta Tancredi'', ed. Bernard S. Bachrach and David S. Bachrach, ''The Gesta Tancredi of Ralph of Caen: A History of the Normans on the First Crusade''. Ashgate Publishing, 2005.
* Fulcher of Chartres, Chronicle, ed. Harold S. Fink and tr. Francis Rita Ryan, ''Fulcher of Chartres, A History of the Expedition to Jerusalem, 1095—11271095-1127''. Knoxville: Univ. of Tennessy Press, 1969.
* Raymond of Aguilers, ''Historia Francorum qui ceperunt Iherusalem'', tr. John Hugh Hill and Laurita L. Hill. Philadelphia: American Philosophical Society, 1968.
* Еkkehard of Aurach (d. 1126), tr. W. Pflüger, ''Die Chronik des Ekkehard von Aura''. Leipzig, 1893.
 
== Արտաքին հղումներ ==
{{Արտաքին հղումներ}}