«Երևակայություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ կետադրություն և բացատներ, փոխարինվեց: կ,ա → կ, ա (3) oգտվելով ԱՎԲ
մանր-մունր, փոխարինվեց: → (2) oգտվելով ԱՎԲ
Տող 6.
* [[Վեպ]]երը
Ճշմարտաբանության ձևը, որը հաճախ կիրառվում է ֆանտաստիկ [[ժանր]]երում կամ գիտական վեպերում, դրդում է ընթերցողներին նմանատիպ պատմությունները որպես իրականություն ընդունել։ Երևակայությունը, որը չի սահմանափակվում գործնական պահանջների անհրաժեշտությամբ հստակ գիտելիքի ձեռք բերումով, հիմնականում զերծ է [[օբյեկտիվ]] սահմանափակումներից։ Սոցիալական [[կապ]]երի և հասկացողության համար շատ կարևոր է ուրիշի փոխարեն ինքդ քեզ պատկերացնելու երևույթը։ [[Ալբերտ Էյնշտեյն]]ն ասել է. "Երևակայությունը ավելի կարևոր է, քան գիտելիքը։ Գիտելիքը սահմանափակ է, իսկ աշխարհը պտտվում է երևակայության շուրջ "։ <ref>{{cite journal | title=What life means to Einstein: an interview | date=October 26, 1929 | last=Viereck | first=George Sylvester | journal=The Saturday Evening Post | authorlink=George Sylvester Viereck}}</ref>
Բայց իրականում առանց գիտելիք չի կարող զարգանալ երևակայությունը։ Տարբեր ոլորտներում, սակայն, նույնիսկ երևակայությունն է պրակտիկորեն սահմանափակ. այսպիսով, [[անձ]]ը, ում երևակայության արդյունքում կարող է տուժել մտավոր տարրական օրենքները կամ պրակտիկ հնարավորության անհրաժեշտ [[սկզբունք]]ները սովորաբար մտավոր առողջության մասնագետների կողմից ընդունվում է որպես խելագար։
 
Միևնույն սահմանափակումները ազդում են երևակայության վրա գիտական վարկածների ոլորտում։ Գիտական ուսումնասիրություններում տեղի ունեցող առաջընթացը լինում է մասնավորապես ի շնորհիվ կանոնակարգային բացատրությունների, որոնք բարելավվում են երևակայության շնորհիվ, սակայն նման վարկածները պետք է ձևակերպվեն նախկինում պարզված փաստերի հիման վրա և համաձայն տվյալ [[Գիտություն|գիտության]] սկզբունքների։ Երևակայությունը մտքի փորձարարական բաժանումն է, որը հիմնվելով գործառույթների վրա մշակում է թեորիաներ և [[Գաղափարախոսություն|գաղափարներ]]։
 
Օբյեկտները ընդունելով այնպես, ինչպես իրականում նրանք կան, երևակայությունը կիրառում է համալիր IF գործառույթները, որպեսզի մշակի նոր կամ արդեն վերանայված գաղափարներ։ Մտքի այս բաժինը շատ կարևոր է հին և նոր խնդիրներ լուծելու համար ավելի լավ և հեշտ ձևեր մշակելու համար։ Այս փորձարարական գաղափարները կարող են բարեհաջող կերպով կառավարվել վիրտուալ աշխարհում, իսկ հետո, եթե գաղափարը հավանական է, իսկ գործառույթը իրական, գաղափարը կարող է ի կատար ածվել։ Երևակայությունը մտքի նոր աճի բանալին է և կարող է կիսվել բոլորի հետ՝ զարգացնելով միասնություն։
 
Համաձայն դիտավորության սկզբունքի՝ երևակայությունը կարելի է դասակարգել՝
Տող 24.
== Երևակայություն թե հավատ ==
Երևակայությունը հավատից տարբերվում է, քանի որ [[սուբյեկտ]]ը հասկանում է, որ
այն, ինչ անձամբ հորինվել է մտքի կողմից, անպայմանորեն չի ազդում գործողության ընթացքի վրա, որը տեղի է ունենում ակնհայտորեն ընդհանուր աշխարհում, մինչդեռ հավատը ընդհանուր և անձնական աշխարհի մասին ինչ որ մեկի կողմից ընդունված [[Ճշմարտություն|ճշմարտության]] մաս է կազմում։ Երևակայության խաղը անկախ ակնհայտ սահմանափակումներից պայմանավորված է միայն տվյալ պահին մտքի ընդհանուր տենդենցով։ Մյուս կողմից, հավատը անմիջապես կապված է պրակտիկ գործունեության հետ. հնարավոր է պատկերացնել, որ դու միլիոնատեր ես, սակայն երբ դու հավատում ես դրան, դու չես գործում ինչպես միլիոնատեր։ Երևակայության և հավատի միջև եղած տարբերակիչ գիծը լայնորեն փոփոխվում է՝ կախված տեխնոլոգիական զարգացումների տարբեր փուլերից։
 
== Երևակայությունը որպես իրականություն ==
Աշխարհը տվյալների մեկնաբանությունն է, որոնք փոխանցվում են զգայարանների կողմից։ Նրանք, ովքեր ընդունում են հալյուցինացիա առաջացնող դեղեր, ավելի մեծ երևակայություն ունեն։ Այս տարբերությունն այն մակարդակներից միայն մեկն է և կարող է փոփոխվել մի շարք պատմական պատճառներով, մասնավորապես ուղեղի քիմիական փոփոխություններով, [[հիպնոս]]ներով կամ [[գիտակցություն|գիտակցության]] վիճակի այլ փոփոխվող գործոններով՝ մեդիտացիայի, մի շարք հալյուցինացիա առաջացնող դեղերի և հոսանքի, որը ուղղվում է ուղեղի մասնավոր հատվածներին։
 
Երևակայական և գիտակցական իրականության միջև եղած տարբերությունը կարելի է ապացուցել մտավիճակներով։ Մի շարք մտավոր հիվանդություններ կարելի է վերագրել այս անկարողությանը՝ տարբերելու համար զգացական և ներքին ստեղծած աշխարհները միմյանցից։
 
Երևակայությունը, անկախ լինելով արտաքին սահմանափակումներից, հաճախ իրական հաճույքի և ավելորդ տառապանքի միջոց է։ Առաջնորվելով այս գաղափարով, հաճելի և սարսափելի երևույթներ երևակայելը միմյանց է կապում էմոցիոնալ օղակներ, որոնք ներառված են էմոցիոնալ ընկալման և փորձի մեջ։
 
Երևակայությունը կարող է նաև առաջացնել իրական հիվանդության որոշակի ախտանիշեր, օրինակ հոգեսոմատիկ հիվանդություն։