«Նատալյա Նիկոլաևնա Գոնչարովա»–ի խմբագրումների տարբերություն

Նատալյա Նիկոլաևնան Գոնչարովների յոթ երեխաներից հինգերորդն էր. ամենակրտսերը՝ Սոֆյան, ծնվեց և մահացավ [[1818]] թվականին{{sfn|Ободовская, Дементьев|1987|էջ=31}}: Նատալյան ծնվել է Տոմբովի նահանգի [[Կարիան (դաստակերտ)|Կարիան]] գյուղում՝ Զագրյաժսկիների տոհմական կալվածքում, ուր Գոնչարովները տեղափոխվել էին [[1812 թվականի Հայրենական պատերազմ]]ի ժամանակ:ժամանակ։ Նատալյան մանկությունն ու պատանեկությունն անց է կացրել [[Մոսկվա]]յում և [[Յարոպոլեց]] ([[Մոսկվայի նահանգ]]) ու [[Պոլոտնյանի Զավոդ]] ([[Կալուգայի նահանգ]]) կալվածքներում:կալվածքներում։

Ընտանիքի մթնոլորտը ծանր էր:էր։ Պոլոտնյանի Զավոդում ամեն ինչ ղեկավարում էր Նատալյա Նիկոլաևնայի պապը՝ Աֆանասի Նիկոլաևիչը:Նիկոլաևիչը։ Ազգականներն ստիպված էին տանել նրա սիրուհու՝ ֆրանսուհի Մադամ Բաբետի ներկայությունն իրենց տանը:տանը։ Նատալյա Նիկոլաևնայի հայրը Աֆանասի Նիկոլաևիչի շռայլությունը կանխելու ապարդյուն փորձեր էր անում, սակայն [[1815]] թվականին ինքը հոր կողմից զրկվեց գործերը վարելու իրավունքից:իրավունքից։ Նատալյայի ծնողները տեղափոխվեցին Մոսկվա՝ կրտսեր աղջկան թողնելով պապու խնամքի տակ, որը նրան սիրում և երես էր տալիս:տալիս։ Աղջիկը Պոլոտնյանի Զավոդում ապրեց ևս մոտ երեք տարի{{sfn|Ободовская, Дементьев|1987|էջ=29}}:

Լինելով կրթված և տաղանդավոր մարդ՝ Նիկոլայ Աֆանասևիչը [[1814]] թվականի վերջերից սկսեց տառապել [[հոգեկան հիվանդություններ|հոգեկան հիվանդությամբ]]: Հիվանդությունը, ազգականների ասելով, առաջացել էր ձիուց ընկնելու հետևանքով ստացած հարվածից:հարվածից։ Սակայն ավելի ուշ ախտորոշման վերաբերյալ կասկածներ առաջացան. դատելով կնոջ նամակներից՝ Նիկոլայ Աֆանասևիչը շատ էր խմում:խմում։ Հնարավոր է, դա կալվածքի կառավարման գործերից անսպասելի հեռացման և այն իրողության գիտակցման արդյունքն էր, որ Աֆանասի Նիկոլաևիչը սնանկացնում է ընտանիքը. 40 տարվա ընթացքում վերջինս վատնեց մոտ 30 միլիոնանոց կարողությունը{{sfn|Ободовская, Дементьев|1987|էջ=30—31}}<ref name="Вацуро">{{ռուսերեն գիրք|автор=Вацуро, В. Э․ и др.|часть=Комментарии|заглавие=Пушкин в воспоминаниях современников|издание=3-е, доп|место=СПб.|издательство=Академический проект|год=1998|том=2|страницы=592}}</ref>:

Նատալյա Իվանի Գոնչարովան իշխող կին էր՝ ծանր բնավորությամբ, որի վրա իր հետքն էր թողել անհաջող ընտանեկան կյանքը:կյանքը։ Նատալյա Նիկոլաևնայի երկրորդ ամուսնությունից դստեր՝ [[Ալեքսանդրա Արապովա]]յի վկայությամբ, մայրը չէր սիրում պատմել իր մանկությունից:մանկությունից։ Նատալյա Իվանովնան երեխաներին դաստիարակում էր խստությամբ՝ պահանջելով անվերապահորեն ենթարկվել իրեն{{sfn|Ободовская, Дементьев|1987|էջ=36}}:

Դատելով Գոնչարովների արխիվում պահպանված աշակերտական տետրերից, Նատալյան և նրա քույրերը՝ [[Եկատերինա Գոնչարովա|Եկատերինան]] և [[Ալեքսանդրա Գոնչարովա|Ալեքսանդրան]], տնային որակյալ կրթություն են ստացել:ստացել։ Երեխաներին դասավանդվել է [[Ռուսաստանի պատմություն|ռուս]] և համաշխարհային պատմություն, [[աշխարհագրություն]], [[ռուսաց լեզու]] և [[ռուս գրականություն|գրականություն]]: Բացի ֆրանսերենից, որին բոլոր կրտսեր Գոնչարովները լավ տիրապետում էին (ավելի ուշ Նատալյա Նիկոլաևնան խոստովանել է, որ [[ֆրանսերեն]] գրելն իր մոտ ավելի հեշտ է ստացվում, քան ռուսերենը<ref>{ռուսերեն գիրք|автор=Раевский, Н. А.|часть=В замке Бродяны|заглавие=Избранное|место=М.|издательство=Художественная литература|год=1978|страницы=24}}</ref>), ուսումնասիրել են [[գերմաներեն]] և [[անգլերեն]]: Մեծ եղբայրը՝ Դմիտրին, «մեծ հաջողություններով» ավարտել է [[Մոսկվայի համալսարան]]ը, Իվանը՝ մասնավոր պանսիոնը{{sfn|Ободовская, Дементьев|1987|էջ=35}}, իսկ Սերգեյը տնային կրթություն է ստացել:ստացել։ Պուշկինագետ Լարիսա Չերկաշինան ենթադրում է, որ Նատալյան սովորել է նույն ծրագրով, ինչ կրտսեր եղբայր Սեգեյը{{sfn|Черкашина|2010|էջ=296}}:

Նադեժդա Երոպկինայի՝ Նատալյա Նիկոլաևնային նախքան ամուսնությունը ճանաչած [[Պավել Նաշչոկին]]ի զարմուհու հիշողությունների համաձայն, Նատալյան դեռ վաղ հասակից աչքի է ընկել իր գեղեցկությամբ:գեղեցկությամբ։ Նրան շատ վաղ են ներկայացրել բարձրաշխարհիկ հասարակությանը, և նա միշտ երկրպագուներ է ունեցել:ունեցել։

[[1830]] թ. գարնանը Պուշկինը, որ գտնվում էր [[Սանկտ-Պետերբուրգ]]ում, ընդհանուր ծանոթի միջոցով լուր է ստանում Գոնչարովներից, այն մասին, որ նրանք համաձայն են Պուշկինի ու Նատալյայի ամուսնությանը։ Նա վերադարձավ Մոսկվա, երկրորդ անգամ առաջարկություն արեց, և ստացավ դրական պատասխան։ Գոնչարովների մի ծանոթի խոսքերով, հենց Նատալյան կարողացավ համոզել մորը տալ համաձայնություն. «Նա շատ է հետաքրքրված իր փեսացուով»<ref name="Озерова">{{Ռուսերեն գիրք|заглавие=Пушкин и его современники|место=Л.|год=1928|том=XXXVII|страницы=153}}</ref>: Քանի որ Պուշկինը գտնվում էր կայսեր հսկողության տակ, գրողը պետք է տեղեկացներ [[Նիկոլայ I]]-ին իր ամեն քայլի մասին:մասին։ [[1830]] թվականի [[ապրիլի 16]]-ի Ալեքսանդր Բենկենդորֆին ուղված նամակում, ով հաստանում էր Պուշկինի ու կայսեր կապը{{sfn|Ободовская, Дементьев|1987|էջ=47}}, գրողը հայտնում է իր ամուսնանալու ցանկության մասին:մասին։ Համարելով իր վիճակը «սխալ ու կասկածելի», Պուշկինը նշում է. «Տիկին Գոնչարովան վախենում է պսակել իր դստերը այն մարդու հետ, որ լավ հարաբերությունների մեջ չէ կայսեր հետ»: Նամակի վերջում նա խնդրում է տպագրել ավելի վաղ արգելված «Բորիս Գոդունով» վեպը:վեպը։ Պատասխան նամակում կայսրը նշում է իր «բարյացակամ բավարարվածությունը», և ասում է, որ Պուշկինը չի գտնվում հսկողության տակ, ունի «հետևողականության» և «խորհուրդներ ստանալու» կարիք` որպես կայսեր վստահված անձ{{sfn|Ободовская, Дементьев|1987|էջ=48}}:

[[1830]] թվականի մայիսին [[Պուշկին]]ը Նատալյա Իվանովնայի ու դստրերի հետ միասին ժամանում է Պոլոտնյանի Զավոդ ընտանիքի ավագի` Աֆանասի Նիկոլաևիչին ներկայանալու համար:համար։ Վլադիմիր Բեզոբրազովը, ով այցելել է կալվածքը 1880 թվականին, տեսել է Պուշկինի հարսին ուղղված բանաստեղծությունը ալբոմներից մեկի մեջ, և նրա բանաստեղծական պատասխանը<ref group="Ն">Գրոտին ուղղված Բեզոբրազովի նամակը: Ալբոմը չի պահմանվել{{sfn|Ободовская, Дементьев|1987|էջ=52}}.|Ն}}</ref>:

Նշանադրությունը կայացավ [[1830]] թվականի [[մայիսի 6]]-ին, սակայն օժիտի վերաբերյալ բանակցությունների պատճառով հարսանիքը հետաձգվեց:հետաձգվեց։ Շատ տարիներ անց Նատալյա Նիկոլաևնան պատմում էր [[Պավել Աննենկով]]ին, որ «իրենց հարսանիքը մազից էր կախված՝ փեսացուի և զոքանչի վիճաբանությունների պատճառով»{{sfn|Ободовская, Дементьев|1987|с=57}}: Նույն տարվա օգոստոսին մահացավ Պուշկինի հորեղբայրը՝ [[Վասիլի Լվովիչ]]ը: Հարսանիքը կրկին հետաձգվեց, և Պուշկինը մեկնեց Բոլդինո, որպեսզի ստանձնի այդ կալվածքի՝ հոր կողմից իրեն տրամադրված մասի սեփականատիրոջ իրավունքները:իրավունքները։ Այստեղ նրա մնալը ձգձգվեց՝ [[խոլերա]]յի համաճարակի պատճառով:պատճառով։ Նիժեգորոդյան նահանգ մեկնելուց առաջ Պուշկինը վիճեց Նատալյա Իվանովնայի հետ, հավանական ՝ օժիտի պատճառով. վերջինս չէր ցանկանում դստերն ամուսնացնել առանց օժիտի, սակայն սնանկացած Գոնչարովները ֆինանսական մեծ խնդիր ունեին:ունեին։ Ավագ Գոնչարովայի հետ բացատրությունների ազդեցության տակ գրած նամակում Պուշկինը հայտարարեց, որ Նատալյա Նիկոլաևնան «լիովին ազատ է», իսկ ինքը կամուսնանա միմիայն նրա հետ կամ ընդհանրապես չի ամուսնանա:ամուսնանա։ Հարսնացուի պատասխանը, որ բանաստեղծն ստացավ սեպտեմբերի 9-ին Բոլդինոյում, հանգստացրեց նրան, և նա հեռակա հաշտվեց ապագա զոքանչի հետ:հետ։ Խոլերայի համաճարակի պատճառով Պուշկինն իր կալվածքում մնաց ավելի քան երեք ամիս, որոնք նրա համար ստեղծագործական ամենաբեղուն շրջաններից մեկը դարձան:դարձան։ Մոսկվա վերադառնալով՝ Պուշկինը գրավադրեց Կիստենյովո կալվածքը և գումարի մի մասը (11 հազար) պարտքով տրամադրեց ավագ Գոնչարովային՝ դստեր օժիտի համար:համար։ Նատալյա Իվանովնան, որպես հարսանեկան նվեր, տվեց իր ադամանդների գրավագիրը: Հարսնացուի պապը նվիրեց Ա. Ա. Գոնչարովի պատվերով [[Գերմանիա]]յում պատրաստված [[Եկատերինա II]]-ի պղնձե արձանը:արձանը։ Կիստենյովոյի գրավից ստացված գումարից 17 հազար Պուշկինը հատկացրեց «տարեկան ծախսերի ու տնտեսության կարգավորման համար»{{sfn|Ободовская, Дементьев|1987|с=53—54, 59}}: