«Յասեր Արաֆաթ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Նա եղել է Պաղեստինի ազատագրման կազմակերպության (ՊԱԿ) նախագահ, Պաղեստինյան ազգային մարմնի առաջնորդ , եւ ՖԱԹՀ կուսակցության առաջնորդ, նախկին ռազմականացված խմբի առաջնորդ , որը նա հիմնադրել է 1959 թվականին:թվականին։ Նա փոփոխել է իր դիրքերը 1988 թ.-ին, երբ նա ընդունել է ՄԱԿ-ի Անվտանգության խորհրդի բանաձեւը՝ 242 հոդված:հոդված։ Արաֆաթը եւ նրա շարժումը հովանավորվել է մի քանի արաբական երկրներից:երկրներից։ 1960-ականների վերջին եւ վաղ 1970-ին, ՖԱԹՀ-ը դուրս է գալիս Հորդանանի կարճատեւ քաղաքացիական պատերազմից:պատերազմից։ Ստիպված դուրս գալով Հորդանանից եւ Լիբանանից, Արաֆաթի ու ՖԱԹՀ-ի հիմնական թիրախն էր Իսրայելը, և 1978 եւ 1982 թվականներին արշավում են Իսրայել :

Ավելի ուշ, Արաֆաթը զբաղվում էր հետ բանակցական գործերով:գործերով։ Դրանք ներառում էին Մադրիդի կոնֆերանսը 1991 թ., 2000 թվականին Քեմփ Դեւիդում կայացած գագաթաժողովը. Նրա քաղաքական մրցակիցները, այդ թվում, իսլամիստները, հաճախ նրան մեղադրում էին լինելու կոռումպացված կամ շատ ենթարկվող և զիջումների գնացող Իսրայելի կառավարությանը:կառավարությանը։ 1994 թ.-ին Արաֆաթը ստացել է Խաղաղության Նոբելյան մրցանակ:մրցանակ։

Արաֆաթը մնում է խիստ հակասական գործիչ, որի ժառանգությունը արդեն լայնորեն վիճարկվել:վիճարկվել։ Մեծամասնությունը Պաղեստինի ժողովրդի անկախ քաղաքական գաղափարախոսության համար դիտարկում են որպես հերոսական ազատամարտիկի եւ նահատակ, ով խորհրդանշում է ազգային ձգտումներին իր ժողովրդի համար, իսկ շատ իսրայելցիները են նրան բնութագրել է որպես չզղջացող ահաբեկիչի:ահաբեկիչի։ Քննադատները մեղադրում Արաֆաթի զանգվածային կոռուպցիայի մեջ:մեջ։ Գաղտնի անձնական հարստությունը գնահատվում է 1.3 մլրդ դոլար:դոլար։