«Հռոմի բլուրներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հռոմի բլուրների կենտրոնը Պալատինն է ({{lang-lat|mons Palatinus}}), Տիբր գետից 43 մ բաձրության վրա: Լիովին մեկուսացված է,մեծ զառիթափներ ունի հարավից, արևմուտքից և արևելքից և միայն հյուսիսում աստիճանաբար իջնում է: Նրան շրջապատում են հարավից Ավենտինը ({{lang-lat|Aventinus}}-39մ, հնում այդպես էր անվանվում Տիբրի մոտ իջնող միայն մեկ բլուրը, ոչ թե այժմ այդ անունը կրող ողջ բլուրը), հյուսիս-արևմուտքից [[Կապիտոլիում (բլուր)|Կապիտոլիումը]]ը ({{lang-lat|mons Capitolinus}}- 43 մ), հյուսիսից և հյուսիս-արևելքից Կվիրինալը ({{lang-lat|mons Quirinalis}}-48մ), Վիմինալը({{lang-lat|mons Viminalis}}-48 մ), Ցիսպյան ({{lang-lat|mons Cispius}}-46 մ) և Օպյան ({{lang-lat|mons Oppius}}-79 մ): Վերջին երկուսը միավորված են Էսկվիլին({{lang-lat|mons Esquilinus}}) անվան տակ: Հարավ-արևելքում ընկած է Ցելիումը ({{lang-lat|mons Caelius}}-48մ):

Բոլոր այս բլուրները իրարից անջատված են խոր հովիտներով, խոշոր լանջերով՝ արտասովոր մեծ չափերի հասնող: Միայն հյուսիս-արևմուտքում, ուր Տիբր գետը խոր ծունկ է տալիս, ձևավորվել է ընդարձակ հովիտ՝ այսպես կոչված Campus Martius ([[մարսյանՄարսի դաշտ (Հռոմ)|Մարսյան դաշտ]]) և Campus Flaminius (ֆլամինյան դաշտ): Հյուսիսից այս հովիտը սահմանափակվում է մեկուսացված բլրով (այժմ՝ Պինցիա, հնում՝collis hortorum` 50 մ, հին քաղաքի կազմի մեջ չի մտել): Տիբրի աջ ափին խոյանում է Յանիկուլը՝ մեկուսացված լեռնային բարձունքը (77 մ): Մարսյան դաշտի դիմաց այն թեքվում է դեպի արևմուտք՝ բոլորելով Վատիկանյան բլուրը: