«Աղբյուր Սերոբ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
No edit summary
չ Ռոբոտ․ Տեքստի ավտոմատ փոխարինում (-` +՝)
Տող 36.
Հայոց հինավուրց Տարոնո աշխարհի Ախլաթ (Ախլաթ) գավառի Սողորթ գյուղի համբավավոր, հարուստ Խչեի տոհմից էր Սերոբը (Սերոբ Վարդանյան), ծնված [[1864]] թ.։ Սերոբը Վարդանյանների գերդաստանի չորս որդիներից կրտսերն էր։
 
Սերոբն ամուսնացել է 17 տարեկան հասակում`հասակում՝ [[Սոսե]]ի հետ։ Սոսեն այդ ժամանակ ընդամենը 13 տարեկան էր։<ref name=Serobi_150_amyak/>
 
Մանուկ հասակից սիրում էր շրջել հայրենի Նեմրութի լանջերին, ապրել սարերի ու լեռների շնորհած ազատությամբ։ Բնատուր որսորդ էր. 18 տարեկանում ավագ եղբայրը՝ գյուղի ռես Մխեն Սերոբին նվիրում է հրացան և դաշույն, և նա ամբողջությամբ նվիրվում է որսորդության, ամեն օր սարերից վերադառնում հարուստ որսով։
Տող 96.
 
== Սերոբի մահվան վրեժը ==
Մեծ հայդուկի մահվանից հետո Անդրանիկն ու [[Գևորգ Չաուշ]]ը հետամուտ են լինում, որ բոլոր դավաճանները կրեն իրենց արժանի պատիժը։ Առաջինը որոշվում է պատժել դավաճան ռես Ավեին`Ավեին՝ ով թունավորել էր Սերոբին։ Երբ վերջնականորեն համոզվեցին Ավեի դավաճանության մեջ, [[1900]] թ.-ի ապրիլ ամսին Գևորգ Չաուշը շենիկցի Մանուկի և Ղազարի հետ մտնում են Ավեի տուն և նրանից իմանում են բոլոր դավաճանների անունները։
 
Ավեին վերացնելուց հետո նրանք իրար հետևից ոչնչացնում են մյուս դավաճաններին։