«Գագիկ Գինոսյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Գագիկ Գինոսյան (խմբագրել)

16:34, 26 Նոյեմբերի 2015-ի տարբերակ

Ավելացվել է 1179 բայտ ,  5 տարի առաջ
Առանց խմբագրման ամփոփման
{{Տեղեկաքարտ Անձ
| ԱԱՀ = Գագիկ Գինոսյան
| պատկեր = Gagik Ginosyan.jpg.png
| նկարագրում = '''Ազգային պարարվեստի գործիչ,<br/> բանահավաք, գրող,<br/> ՀՀ մշակույթի վաստ. գործիչ'''<br/> «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբի<br/> հիմնադիր և գեղարվեստական ղեկավար
| տիտղոս =
}}
 
'''Գագիկ Մարտիրոսի Գինոսյան''' (ծնվ.՝ [[1966օգոստոսի 3]], [[օգոստոսի 31966]], [[Ախալցխա]], [[Վրացական ԽՍՀ]]), ազգային պարարվեստի երախտավոր գործիչ, հասարակական գործիչ, մասնագիտությամբ՝ [[կիբեռնետիկ]], [[Արցախյան ազատամարտ|արցախյան պատերազմի]] մասնակից։մասնակից:
 
Զբաղվել է բանահավաքչական գործունեությամբ՝ մոռացությունից փրկելով բազմաթիվ ավանդական պարեր, հիմնադրել «Կարին» ավանդական երգի-պարի խումբը։խումբը: «Կարինի[[Կարին]]ի» շրջանակներում շարունակում է զբաղվել ազգագրական պարերի վերականգնման և տարածման գործով՝ հավաքելով, մշակելով և բեմադրելով [[Մեծ Հայք]]ի տարբեր գավառների պարերը։պարերը:
 
== Կենսագրություն ==
Հեղինակն է «Ողջո՜յն, տղե՛րք...» (2006) արձակ բանաստեղծությունների, հրապարակախոսական հոդվածների և նոթերի ժող-ի, «Հայկական պար – DVD պարուսույց»ի:
Ծնվել է [[օգոստոսի 3]], [[1966]], Վրաստանի հայաշունչ Ախալցխա քաղաքում, տոհմիկ Կարնեցու ընտանիքում:
Բեմադրել է «Հայոց երգի Հայրիկը», «Խնկահոտ Էրգիր», «Վարք հայոց» և «Խաչ պատերազմի» ներկայացումները։
 
[[1982]] թվականին էքստերն կարգով հանձնելով քննությունները, ժամկետից մեկ տարով շուտ ավարտել է դպրոցը:
Արցախի ինքնապաշտպանական մարտերում եղել է Լեոնիդ Ազգալդյանի հրամանատարությամբ գործող «Ազատագրական բանակ» ջոկատի ռազմիկ, ապա 1992թ. Օգոստոսին Սպարապետ Վազգեն Սարգսյանի զորակոչով ընդգրկվել է Մահապարտների «Արծիվ» հատուկ նշանակության գումարտակում: Ազատագրական մարտերի ժամանակ մասնավորապես ոչնչացրել է թշնամու 2 տանկ:
 
Մեկ տարի աշխատել է Ախալցխայի Շարժական մեխանիզացված շարասյունում որպես բանվոր:
Հիմնադրել է «Կարին» ավանդական երգի-պարի խումբը:
Զբաղվում է ազգագրական պարերի վերականգնման և տարածման գործով՝ հավաքելով, մշակելով և բեմադրելով Մեծ Հայկի տարբեր գավառների պարերը, մոռացությունից փրկելով բազմաթիվ ազգագրակն պարեր:
Ազգային պարը ՀՀ հանրակրթական համակարգ ներդնելու՝ «Ազգային երգ և պար» առարկայի ծրագրի հեղինակն է (2014):
 
[[1983]] թվականին ընդունվել է [[Երևանի պոլիտեխնիկական ինստիտուտ]]ի «Տեխնիկական կիբեռնետիկա» ֆակուլտետի «Ավտոմատիկա և հեռուստամեխանիկա» բաժինը:
Գագիկ Գինոսյանը 1997 թվականին ՀՀ պաշտպանության նախարար [[Վազգեն Սարգսյան]]ի հրամանագրով պարգևատրվել է «Արծիվ մահապարտներ» հուշամեդալով, իսկ 1998 թվականին՝ ՀՀ նախագահ [[Ռոբերտ Քոչարյան]]ի հրամանագրով՝ «Արիություն» մեդալով, 2011 թվականին՝ [[Հայաստանի Հանրապետության մշակույթի վաստակավոր գործիչ|ՀՀ մշակույթի վաստակաւոր գործիչ]] պատվավոր կոչումով և ՀՀ մշակոյթի նախարարության բարձրագույն ոսկե մեդալով:
 
[[1985]]-[[1987]] թվականներին ծառայել է խորհրդային բանակում:
==Տոհմ==
 
[[1990]] թվականին ավարտել է բուհը և ստացել ինժենեև-կիբեռնետիկի որակավորում:
Գագիկ Գինոսյանը սերում է հայոց հինավուրց [[Կարին]] քաղաքից մի քանի կիլոմետր հյուսիս-արևմուտք գտնվող [[Եղեգիս]] (թրքական արտասանությամբ՝ Իլիջան) փոքրիկ քաղաքից, ուր հաստատված է եղել Գինոսենց տոհմը։
Նույն թվին ընդունվել է [[Երևանի ֆիզիկայի ինստիտուտ]]ի ռելյատիվիստիկ մասնիկների լաբորատորիայի ավագ գիտաշխատող:
 
Երկար տարիներ պարում է «Վան» և «Ակունք» ազգագրական համույթներում:
[[1829]] թվականին [[Ադրիանապոլսի պայմանագիր|Ադրիանապոլսի պայմանագրով]] ծանր ռազմական և միջազգային կացության մեջ հայտնված [[Ռուսական կայսրություն|Ռուսական կայսրությունը]] հարկադրված [[Օսմանյան կայսրություն|օսմանեան կայսրությանը]] վերադարձրեց նրանից գրաված հայկական քաղաքներն ու գյուղերը։
 
Զբաղվել է բանահավաքչական գործունեությամբ՝ մոռացությունից փրկելով բազմաթիվ ավանդական պարեր, հիմնադրել «Կարին» ավանդական երգի-պարի խումբը:
Հաշտութիյունից հետո, կայսրության լծի տակ մնացած և պատերազմի ընթացքում ռուսներին օգնած հայերի անվտանգությունն ապահովելու պատրվակով՝ Ռուսական կայսրությունը կազմակերպում է արևմտահայերի վերաբնակեցում նոր գրաված [[Արևելյան Հայաստան|Արևելեան Հայաստան]]։ Նախկին իլիջանցիները հաստատվում են [[Ախալցխա]]յի Ծուղրութ գյուղում։
 
===Կրթություն===
Այդ ճակատագիրն է վիճակվել նաև Գինոսենց տոհմին։ Պետք է ենթադրել, որ տոհմն ունի հնամենի պատմություն՝ կապված նրա հունաբան անուան հետ՝ γέν+ος, իմա՛՝ «բարեծնունդ»։
[[1972]]-[[1982]] թվականներին սովորել և ավարտել է [[Հովհաննես Թումանյան|Հովհաննէս Թումանյանի]] անվան Ախալցխայի №3 հայկական միջնակարգ դպրոցը (նախկինում՝ [[Կարապետյան վարժարան|Կարապետյան վարժարան]]՝ հիմնադրված [[1830]] թվականին:
 
[[1982]] թվականին աշխատանքի է անցել հայրենի Ախալցխայի №3 Շարժական մեխանիզացված շարասյունում:
 
[[1983]] թվականին ընդունվել է Պոլիտեխնիկական ինստիտուտի (ներկայիս՝ [[Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարան]]) կիբեռնետիկայի ֆակուլտետի աուտոմատիկա և հեռուստամեխանիկա բաժինը:
==Կենսագրություն==
 
Ճարտարագիտական ուսումը շարունակել է Խորհրդային բանակից զորացրվելուց հետո՝ [[1987]] թվականից և ավարտել է [[1990]] թվականին:
Ծնվել է 1966 թ.-ին Վրաստանի հայաշունչ Ախալցխա քաղաքում, տոհմիկ Կարնեցու ընտանիքում:
 
[[1995]]-[[1996]] թվականների ընթացքում ավարտել է Խորհրդային Միության Մարշալ Շապոշնիկովի անվան «Վիստրել» Բարձրագոյն Սպայական Դասընթացը: Ստացել է Գնդի և Բրիգադի հրամանատարի որակավորում:
[[Արցախյան ազատամարտ|Արցախյան պատերազմի]] մասնակից, ազգային պարարվեստի երախտավոր գործիչ, հասարակական գործիչ, մասնագիտությամբ՝ [[կիբեռնետիկի]] ինժեներ։
 
=== Մարտական ուղին ===
Զբաղվել է բանահավաքչական գործունեությամբ՝ մոռացությունից փրկելով բազմաթիվ ավանդական պարեր, հիմնադրել «Կարին» ավանդական երգի-պարի խումբը։
[[1985]]-[[1987]] թվականներին զորակոչվել է Խորհրդային բանակ և ծառայել Զաբայկալյան շրջանում՝ [[Չիտա]] քաղաքում:
 
[[Արցախյան պատերազմ]]ի բորբոքման առաջին օրերից նախապատրաստվել է մեկնելու ռազմաճակատ:
Ինքն իր ծագման մասին այսպէս է գրել.
 
Արցախի ինքնապաշտպանական մարտերում եղել է [[Լեոնիդ Ազգալդյան]]ի հրամանատարությամբ գործող «Ազատագրական բանակ» ջոկատի ռազմիկ, ապա [[1992]] թվականի օգոստոսին սպարապետ [[Վազգեն Սարգսյան]]ի զորակոչով ընդգրկվել է Մահապարտների «Արծիվ» հատուկ նշանակության գումարտակում: Ազատագրական մարտերի ժամանակ մասնավորապես ոչնչացրել է թշնամու 2 տանկ:
{{cquote|Ծանօթանանք... Ես կարնեցու տոհմիկ ժառանգ, <br />
Ազգանունս մի տոհմածառ, իսկ անունս՝ նոր գաղտնագիր, <br />
Մնացածը ամենը թող ինքն իր համար հայտնագործի։ <br />
Մեկի համար՝ անհաս գագաթ, մյուսի համար՝ սարսափի վիհ...<ref>{{cite book |title=Ողջո՜ւյն, տղե՛րք. արձակ բանաստեղծություններ, թանձր մտքեր (աֆորիզմներ), հրապարակախոսական հոդվածներ, հարցազրույցներ|editor=Գագիկ Գինոսյան|publisher=Երևան, Նարեկացի արվեստի միություն|ISBN=99941-48-23-0|year=2006|page=14}}</ref>}}
 
1992 թվականին մասնակցել է [[Արցախյան ազատամարտ]]ին, [[Ալեքսանդր Թամանյան]] կրտսերի գլխավորած «X» (իքս) գաղտնի ջոկատի կազմում ընդգրկվում Մահապարտների «Արծիվ» գումարտակ:
 
Ոչնչացրել է թշնամու երկու տանկ, մասնակցել հայկական նորաստեղծ զենքի փորձարկմանը: Մասնակցել է [[Մարտակերտ]]ի, [[Ասկերան]]ի, [[Մարտունի (Արցախ)|Մարտունու]], [[Լաչին]]ի ազատագրական մարտերին:
==Ուսումնառություն և մասնագիտացման տարիներ==
 
[[1993]] թվականին մասնակցել է [[Քելբաջար]]ի շրջանի ազատագրմանը:
[[1972]]-[[1982]] թվականներին սովորել և ավարտել է [[Հովհաննես Թումանյան|Հովհաննէս Թումանյանի]] անվան Ախալցխայի №3 հայկական միջնակարգ դպրոցը (նախկինում՝ [[Կարապետյան վարժարան|Կարապետյան վարժարան]]՝ հիմնադրված [[1830]] թվականին։
 
Զինադադարից հետո՝ [[1994]] թվականից ծառայել է Հայկական բանակում՝ որպես սպա:
[[1982]] թվականին աշխատանքի է անցել հայրենի Ախալցխայի №3 Շարժական մեխանիզացված շարասյունում։
 
[[1994]]-[[1996]] թվականներին ծառայել է [[Հայկական բանակ]]ում, հատուկ նշանակության առանձին գումարտակում:
[[1983]] թվականին ընդունվել է Պոլիտեխնիկական ինստիտուտի (ներկայիս՝ [[Հայաստանի ազգային պոլիտեխնիկական համալսարան]]) կիբեռնետիկայի ֆակուլտետի աուտոմատիկա և հեռուստամեխանիկա բաժինը։
 
[[1995]]-[[1996]] թվականներին սովորել և ավարտել է [[Մոսկվա]]յի մարշալ Շապոշնիկովի անվան դաշտային Ռազմական ակադեմիան, ստանալով գնդի և բրիգադի հրամանատարի որակավորում:
Ճարտարագիտական ուսումը շարունակել է Խորհրդային բանակից զօրացրվելուց հետո՝ [[1987]] թվականից և ավարտել է [[1990]] թվականին։
 
[[1996]] թվականին իր դիմումի համաձայն զորացրվել է Հայկական բանակից, սակայն ռազմագետի կոչմանն ամբողջությամբ հրաժեշտ չի տվել:
[[1995]]-[[1996]] թվականների ընթացքում ավարտել է Խորհրդային Միության Մարշալ Շապոշնիկովի անվան «Վիստրել» Բարձրագոյն Սպայական Դասընթացը։ Ստացել է Գնդի և Բրիգադի հրամանատարի որակավորում։
 
[[2001]]-[[2008]] թվականներին աշխատել է Պերո Եավորովի անվան № 131 միջնակարգ դպրոցում՝ որպես զինղեկ:
 
=== Տոհմ ===
==Ճարտարագիտական ուղին==
Գագիկ Գինոսյանը սերում է հայոց հինավուրց [[Կարին]] քաղաքից մի քանի կիլոմետր հյուսիս-արևմուտք գտնվող [[Եղեգիս]] (թրքական արտասանությամբ՝ Իլիջան) փոքրիկ քաղաքից, ուր հաստատված է եղել Գինոսենց տոհմը:
 
[[1829]] թվականին [[Ադրիանապոլսի պայմանագիր|Ադրիանապոլսի պայմանագրով]] ծանր ռազմական և միջազգային կացության մեջ հայտնված [[Ռուսական կայսրություն|Ռուսական կայսրությունը]] հարկադրված [[Օսմանյան կայսրություն|օսմանեան կայսրությանը]] վերադարձրեց նրանից գրաված հայկական քաղաքներն ու գյուղերը:
Համալսարանական ուսումն ավարտելուց հետո աշխատանքի է անցել արդեն [[Երևան]]ում՝ Ֆիզիկայի ինստիտուտի ռելեատվիստիկ մասնիկների լաբորատորիայում՝ որպէս ինժեներ ([[1990]]-[[1994]]):
 
Հաշտութիյունից հետո, կայսրության լծի տակ մնացած և պատերազմի ընթացքում ռուսներին օգնած հայերի անվտանգությունն ապահովելու պատրվակով՝ Ռուսական կայսրությունը կազմակերպում է արևմտահայերի վերաբնակեցում նոր գրաված [[Արևելյան Հայաստան|Արևելեան Հայաստան]]: Նախկին իլիջանցիները հաստատվում են [[Ախալցխա]]յի Ծուղրութ գյուղում:
 
Այդ ճակատագիրն է վիճակվել նաև Գինոսենց տոհմին: Պետք է ենթադրել, որ տոհմն ունի հնամենի պատմություն՝ կապված նրա հունաբան անուան հետ՝ {{lang-gr|''γέν+ος''}}, իմա՝ «բարեծնունդ»:
==Մարտական ուղին==
 
Ինքն իր ծագման մասին այսպես է գրել.
 
{{cquote|Ծանոթանանք... Ես կարնեցու տոհմիկ ժառանգ,
 
Ազգանունս մի տոհմածառ, իսկ անունս՝ նոր գաղտնագիր,
[[1985]]-[[1987]] թվականներին զորակոչվել է Խորհրդային բանակ և ծառայել Զաբայկալյան շրջանում՝ [[Չիտա]] քաղաքում։
 
Մնացածը ամենը թող ինքն իր համար հայտնագործի:
[[Արցախյան պատերազմ]]ի բորբոքման առաջին օրերից նախապատրաստվել է մեկնելու ռազմաճակատ։
 
Մեկի համար՝ անհաս գագաթ, մյուսի համար՝ սարսափի վիհ...<ref>{{cite book |title=Ողջո՜ւյն, տղե՛րք. արձակ բանաստեղծություններ, թանձր մտքեր (աֆորիզմներ), հրապարակախոսական հոդվածներ, հարցազրույցներ|editor=Գագիկ Գինոսյան|publisher=Երևան, Նարեկացի արվեստի միություն|ISBN=99941-48-23-0|year=2006|page=14}}</ref>}}
[[1992]]-[[1994]] թվականներին «Ազատագրական Բանակ» ջոկատի (հրամանատար՝ [[Լեոնիդ Ազգալդյան|Լէոնիդ Ազգալդյան]]) «Իքս» դասակի կազմում՝ հրամանատարությամբ Ալեքսանդր Թամանյանի, մասնակցել է Արցախի ազատագրական պայքարին։
 
== Աշխատանք ==
[[1992]] թվականի օգոստոսին սպարապետ [[Վազգեն Սարգսյան|Վազգեն Սարգսյանի]] զորակոչով 6-րդ դասակով ընդգրկվել է Մահապարտների «Արծիվ» հատուկ նշանակության գումարտակում։ Ազատագրական մարտերի ժամանակ մասնավորապես ոչնչացրել է թշնամու 2 տանկ։
1996-1999 թվականներին աշխատել է Գյումրի «Շանթ» հեռուստառադիո ընկերության երևանյան գրասենյակի տնօրեն:
Հիմնադրել է «Կարին» ավանդական երգի-պարի խումբը:
 
Զբաղվում է ազգագրական պարերի վերականգնման և տարածման գործով՝ հավաքելով, մշակելով և բեմադրելով Մեծ Հայկի տարբեր գավառների պարերը, մոռացությունից փրկելով բազմաթիվ ազգագրական պարեր:
Զինադադարից հետո՝ [[1994]] թվականից ծառայել է ՀՀ Բանակում՝ որպէս սպա։
Ազգային պարը ՀՀ հանրակրթական համակարգ ներդնելու՝ «Ազգային երգ և պար» առարկայի ծրագրի հեղինակն է ([[2014]]):
 
Հեղինակն է «Ողջո՜յն, տղե՛րք...» ([[2006]]) արձակ բանաստեղծությունների, հրապարակախոսական հոդվածների և նյութերի ժողովածուներիի, «Հայկական պար – DVD պարուսույց»-ի:
[[1995]]-[[1996]] թվականների ընթացքում ավարտել է Խորհրդային Միության մարշալ Շապոշնիկովի անվան «Վիստրել» բարձրագոյն սպայական դասընթացը։ Ստացել է գնդի և բրիգադի հրամանատարի որակավորում։
 
Բեմադրել է «Հայոց երգի Հայրիկը», «Խնկահոտ Էրգիր», «Վարք հայոց» և «Խաչ պատերազմի» ներկայացումները:
[[1996]] թվականին սեփական դիմումի համաձայն զորացրվել է ՀՀ Բանակից, սակայն ռազմագետի կոչմանն ամբողջությամբ հրաժեշտ չի տվել։
 
== Մշակույթային գործունեություն ==
[[2001]]-[[2008]] թվականներին աշխատել է Պերո Եավորովի անվան №131 միջնակարգ դպրոցում՝ որպես զինղեկ։
[[Պատկեր:Ծաղկաձորի.jpg|400px|մինի| Կարին համույթը պարում է Ծաղկաձոր]]
=== Ավանդական երգ ու պար ===
==== «Վան» և «Ակունք» ====
Գագիկ Գինոսյանն [[1987]] թվականից սկսել է պարել [[Հայրիկ Մուրադյան]]ի ստեղծած «Վան» ազգագրական խմբում: Այդ մասին ինքը՝ Գագիկ Գինոսյանը, պատմում է, որ պարի հետ իրեն կապել է իր ուսանողական ընկերը, ում սիրած աղջիկը հաճախում էր պարի խմբակի: Ընկերոջ խնդրանքով՝ Գագիկն ընկերակցել է զույգին՝ հույս ունենալով, որ պարուսույցն իրեն չի ընդունի: Սակայն պարուսույց Հայրիկ Մուրադյանն իր մարգարեական հեռատեսութեամբ Գագիկին ընդմիշտ կապել է պարերին<ref>[http://www.hraparak.am/2010/11/01/vorpeszi-pare-chdarna-grabar/ «Որպէսզի պարը չդառնայ գրաբար»]</ref>:
 
[[1987]]-[[2001]] թվականներին «Վան», «Անդովկ», «Ակունք» խմբերի համերգային ծրագրերի շրջանակներում մասնակցել է արտերկրեա մի քանի շրջագայությունների և դարձել 4 տարբեր միջազգային փառատոնների դափնեկիր՝ [[1996]] թվականից [[Իտալիա]]յի [[Լիկատա]] քաղաքում երրորդ միջազգային և [[Պիետրապերցիա]] քաղաքի փառատոններում, 1999 թվականին [[Ռումինիա]]յի [[Յասսի|Եասս]]ի քաղաքում հինգերորդ միջազգային «Կատալինա» և [[Խորվաթիա]]յի [[Կառլովաց]] քաղաքում՝ [[ՅՈՒՆԵՍԿՕ|ԻՒՆԵՍԿՕ-յի]] նշանաբանի տակ անցկացուող երկրորդ միջազգային փառատոններում:
Գագիկ Գինոսեանը [[1997]] թվականին ՀՀ Պաշտպանութեան նախարար [[Վազգեն Սարգսյան]]ի հրամանագրով պարգևատրվել է «Արծիվ Մահապարտներ հուշամեդալով», իսկ [[1998]] թվականին՝ ՀՀ Նախագահ Ռոբերտ Քոչարեանի հրամանագրով «Արիություն» մեդալով։
 
==== «Ծովակ» և «Կարին» ====
Պարգևատրվել է նաև ՀՀ ՊՆ «Վազգեն Սարգսեան» մեդալով, Արծիվ Մահապարտների միության «Վազգեն Սարգսեան» շքանշանով, ԱՊՀ ՄՏՊԿՄ-ի «За заслуги» շքանշանով և այլ մեդալներով։
[[Պատկեր:Komitasi-shoror.png|400px|մինի|ձախից|Կոմիտասի շորորը «Կարին» համույթի կատարմամբ ]]
«Ծովակ» և «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբերի հիմնադիր ([[2001]]):
 
Ինքնստինքյան պահանջ էր առաջանում ստեղծելու ազգային երգի-պարի խումբ, որն ի վերջո իրականություն դարձավ սկզբում «Ծովակ» մանկապատանեկան, ապա և «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբերի տեսքով:
 
[[2011]] թվականին Գագիկ Գինոսյանի ղեկավարած «Կարինը» Հայաստանի Հանրապետութիւնն առաջին անգամ ներկայացնելով [[Իսպանիա]]յում [[1985]] թվականից ի վեր անցկացվող ազգային պարերի ԺԴ-րդ համաշխարհային մրցույթ-փառատոնին՝ պարերի անվանակարգում զբաղեցրել է հաղթական առաջին տեղը, իսկ երաժշտական նվագակցության անվանակարգում նվաճել է երրորդ մրցանակ, ինչի համար ՀՀ Մշակոյթի նախարարությունը Գագիկ Գինոսյանին՝ «Կարին» աւանդական երգի-պարի խմբի հիմնադրին և գեղարվեստական ղեկավարին, ազգային պարարվեստի զարգացման և տարածման գործում ունեցած զգալի ավանդի համար պարգևատրվել է ՀՀ Մշակոյթի նախարարության Ոսկե մեդալով<ref>[http://awards.mincult.am/1/am/?nid=1516 ՀՀ Մշակոյթի նախարարության ոսկէ մեդալ]</ref>:
==Մշակութային գործունեությունը==
 
[[2012]] թվականին «Ծովակ» մանկապատանեկան ավանդական երգի-պարի խմբի հետ արժանացել է 3-րդ մրցանակի [[Թուրքմենստան]]ի նախագահի կազմակերպած ավանդական պարերի մանկապատանեկան միջազգային մրցույթում:
===Ավանդական Երգն ու Պարը===
 
== Մտահոգություններ և ուսումնասիրություններ ==
====«Վան» և «Ակունք»====
Երկար տարիներ աշակերտելով հայ ազգային անաղարտ արվեստի զարթոնքի նահապետ Հայրիկ Մուրադյանին՝ Գագիկ Գինոսյանը խորապես զգաց Հայաստանի տարբեր գավառների, հատկապես՝ Կարնո, Ախալցխայի, Ախալքալաքի, ազգագրական պարերի գրեթե ի սպառ բացակայությունը, ինչը սպառնալից կերպարանքներ էր ընդունում: Այս մտահոգությունը Գագիկն ուներ դեռ ուսանողական տարիներից, ինչն իր արտահայտությունն է գտել նրա արձակ բանաստեղծություններից մեկի մեջ.
 
{{քաղվածք|«Ես վախենում եմ, շատ եմ վախենում, որ հանկարծ պարը գրաբար դառնա»<ref>[http://www.hraparak.am/2010/11/01/vorpeszi-pare-chdarna-grabar/ Նոյն տեղում]</ref>:}}
Գագիկ Գինոսյանն [[1987]] թվականից սկսել է պարել [[Հայրիկ Մուրադյան]]ի ստեղծած «Վան» ազգագրական խմբում։ Այդ մասին ինքը՝ Գագիկ Գինոսյանը, պատմում է, որ պարի հետ իրեն կապել է իր ուսանողական ընկերը, ում սիրած աղջիկը հաճախում էր պարի խմբակի։ Ընկերոջ խնդրանքով՝ Գագիկն ընկերակցել է զույգին՝ հույս ունենալով, որ պարուսույցն իրեն չի ընդունի։ Սակայն պարուսույց Հայրիկ Մուրադեանն իր մարգարեական հեռատեսութեամբ Գագիկին ընդմիշտ կապել է պարերին <ref>[http://www.hraparak.am/2010/11/01/vorpeszi-pare-chdarna-grabar/ «Որպէսզի պարը չդառնայ գրաբար»]</ref>...
 
Այս մտահոգությամբ ահա՝ Գագիկը լուծեց [[Կարին|Կարնոյ]], [[Ախալքալաք]]ի և [[Ախալցխա]]յի պարարվեստին և երգարվեստին նոր շունչ տալու, այն ժողովրդին վերադարձնելու գործին և փորձեց գիտական ընթացք տալ արվելիք գործին:
Արդեն ՀՀ Բանակից զորացրվելուց հետո՝ [[1996]] թվականին, ընդգրկվել է «Ակունք» ազգագրական երգի-պարի խմբում։
 
Լրջորեն ուսումնասիրելով մեծն [[Կոմիտաս]]ի, ազգագրագետ [[Սրբուհի Լիսիցյան|Սրբուհի Լիսիցեանի]], պարագետ [[Վահրամ Արիստակեսյան]]ի ժառանգությունները՝ համոզվեց, որ այդ ուսումնասիրությունները պետք է զուգորդել նաև բանահավաքչական աշխատանքներով: Համերգային գործունեությունը փոխարինվեց բանահավաքչական աշխատանքով:
[[1987]]-[[2001]] թվականներին «Վան», «Անդովկ», «Ակունք» խմբերի համերգային ծրագրերի շրջանակներում մասնակցել է արտերկրեա մի քանի շրջագայությունների և դարձել 4 տարբեր միջազգային փառատոնների դափնեկիր՝ [[1996]] թվականից [[Իտալիա]]յի [[Լիկատա]] քաղաքում երրորդ միջազգային և [[Պիետրապերցիա]] քաղաքի փառատոններում, 1999 թվականին [[Ռումինիա]]յի [[Յասսի|Եասս]]ի քաղաքում հինգերորդ միջազգային «Կատալինա» և [[Խորվաթիա|Խորուաթիա]]յի [[Կառլովաց]] քաղաքում՝ [[ՅՈՒՆԵՍԿՕ|ԻՒՆԵՍԿՕ-յի]] նշանաբանի տակ անցկացուող երկրորդ միջազգային փառատոններում։
 
Գինոսյանը, շրջելով գյուղից գյուղ, հավաքելով, վերականգնելով և գրառելով բազում պարեր, կորստյան վտանգից փրկեց Կարնո և Ջավախք աշխարհների բազում պարեր, ծագումով բազում կարնեցի մեծահասակներ անմահացան տեսաժապավենների վրայ՝ միաժամանակ դառնալով հարուստ ազգագրական արխիվ:
 
== Ազգագրության թատերական բեմադրություն ==
====Մտահոգություններ և ուսումնասիրություններ====
[[2007]] թվականին հիմնել է Ազգագրության թատրոն և իր ղեկավարած «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբի հետ բեմադրել է իր հեղինակած և հայ հանդիսատեսի դատին է հանձնել ազգագրության թատրոնի երեք ներկայացում՝ «Հայոց երգի հայրիկը»՝ նվիրված Հայրիկ Մուրադյանին, «Խնկահոտ Էրգիր», ուր երկիրը կորցրած պապն այն կտակում է իր թոռանը:
 
Երրորդ նմանատիպ նմուշը [[2009]] թվականին ՀՀ Մշակոյթի նախարարության աջակցությամբ բեմադրված «Վարք հայոց» ներկայացումն էր, որի հիմքում [[Պարույր Սևակ|Պարոյր Սևակի]] «Եվ այր մի [[Մաշտոց]] անուն» պոեմն էր՝ համեմված ազգային գաղափարախոս [[Գարեգին Նժդեհ]]ի գաղափարներով<ref>[http://www.armar.am/?p=5533 «Մեր պապերը պարում էին, ինչպես կռվիի դաշտում»]</ref> և [[2014]] թվականին բեմադրել «Խաչ պատերազմի» հեղինակային ներկայացումը:
Երկար տարիներ աշակերտելով հայ ազգային անաղարտ արվեստի զարթոնքի նահապետ Հայրիկ Մուրադյանին՝ Գագիկ Գինոսյանը խորապես զգաց Հայաստանի տարբեր գավառների, հատկապէս՝ Կարնո, Ախալցխայի, Ախալքալաքի, ազգագրական պարերի գրեթե ի սպառ բացակայությունը, ինչը սպառնալից կերպարանքներ էր ընդունում։ Այս մտահոգությունը Գագիկն ունէր դեռ ուսանողական տարիներից, ինչն իր արտահայտությունն է գտել նրա արձակ բանաստեղծություններից մեկի մեջ.
 
== Ձեռքբերումներ ==
«Ես վախենում եմ, շատ եմ վախենում, որ հանկարծ պարը գրաբար դառնա»<ref>[http://www.hraparak.am/2010/11/01/vorpeszi-pare-chdarna-grabar/ Նոյն տեղում]</ref>։
[[Պատկեր:Ֆնջան.jpg|400px|մինի| Կարին երգի-պարի համույթը Ֆնջան պարելիս]]
=== «Կարին» ազգագրական երգի ու պարի համույթի հաղթանակը ===
[[2011]] թվականի ապրիլի 25-30-ը [[Իսպանիա]]յում տեղի ունեցած ժողովրդական պարերի համաշխարհային մրցույթ-փառատոնում «Կարին» ազգագրական երգի ու պարի համույթը «Պար» անվանակարգում արժանացել է առաջին մրցանակի, իսկ «Երաժշտություն» անվանակարգում` 3-րդ մրցանակի:
 
Մրցույթի կանոնների համաձայն, «Կարինը» ներկայացրել է 8 րոպեանոց պար, որի մեջ ներկայացված են եղել հայկական պարերից ու ծեսերից հատվածներ: «Մրցույթին ներկայացվել էր հայկական պարերի ծաղկաքաղ, որի մեջ գլխավոր տեղում «Յարխուշտա» պարն էր:
Այս մտահոգությամբ ահա՝ Գագիկը լուծեց [[Կարին|Կարնոյ]], [[Ախալքալաք]]ի և [[Ախալցխա]]յի պարարվեստին և երգարվեստին նոր շունչ տալու, այն ժողովրդին վերադարձնելու գործին և փորձեց գիտական ընթացք տալ արվելիք գործին։
 
== Ֆիլմերի հեղինակ ==
Լրջորեն ուսումնասիրելով մեծն [[Կոմիտաս]]ի, ազգագրագետ [[Սրբուհի Լիսիցյան|Սրբուհի Լիսիցեանի]], պարագետ [[Վահրամ Արիստակեսյան]]ի ժառանգությունները՝ համոզվեց, որ այդ ուսումնասիրությունները պետք է զուգորդել նաև բանահավաքչական աշխատանքներով։ Համերգային գործունեությունը փոխարինվեց բանահավաքչական աշխատանքով.
Հեղինակն է՝
* «Մեծավորը» փաստա-վավերագրական ֆիլմի ([[1998]]) ,
* «Ուխտագնացություն երգով» երաժշտական ֆիլմի ([[2005]])
* «Սասնա ծռեր» ([[2005]]) տեսապատման համահեղինակը,
* «Հավատո վերածնունդ» ([[2009]])
* «Արարատից Եվրոպա» ([[2012]]) փաստա-վավերագրական ֆիլմերի սցենարների հեղինակը:
 
== Ներդրում ==
Գինոսյանը, շրջելով գյուղից գյուղ, հավաքելով, վերականգնելով և գրառելով բազում պարեր, կորստյան վտանգից փրկեց Կարնո և Ջավախք աշխարհների բազում պարեր, ծագումով բազում կարնեցի մեծահասակներ անմահացան տեսաժապավենների վրայ՝ միաժամանակ դառնալով հարուստ ազգագրական արխիվ։
=== Կրթադաստիարակչական հիմնադրամ===
 
[[2010]] թվականին հանդիսանալով «Հայ ասպետ» կրթադաստիարակչական հիմնադրամի հայ ավանդական պարի փորձագետ՝ հեղինակել է հայ իրականության մեջ Հայկական պարի առաջին DVD-պարուսույցը:
 
 
 
 
====«Ծովակ» և «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբերի հիմնադիր ([[2001]] թ.)====
 
Ինքնըստինքյան պահանջ էր առաջանում ստեղծելու ազգային երգի-պարի խումբ, որն ի վերջո իրականություն դարձավ սկզբում «Ծովակ» մանկապատանեկան, ապա և «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբերի տեսքով։
 
[[2011]] թվականին Գագիկ Գինոսյանի ղեկավարած «Կարինը» Հայաստանի Հանրապետութիւնն առաջին անգամ ներկայացնելով [[Իսպանիա|Սպանիայում]] [[1985]] թ.-ից ի վեր անցկացուող ազգային պարերի ԺԴ.րդ համաշխարհային մրցույթ-փառատոնին՝ պարերի անվանակարգում զբաղեցրել է հաղթական առաջին տեղը, իսկ երաժշտական նվագակցության անվանակարգում նվաճել է երրորդ մրցանակ, ինչի համար ՀՀ Մշակոյթի նախարարությունը Գագիկ Գինոսյանին՝ «Կարին» աւանդական երգի-պարի խմբի հիմնադրին և գեղարուեստական ղեկավարին, ազգային պարարուեստի զարգացման և տարածման գործում ունեցած զգալի ավանդի համար պարգևատրվել է ՀՀ Մշակոյթի նախարարության Ոսկե մեդալով<ref>[http://awards.mincult.am/1/am/?nid=1516 ՀՀ Մշակոյթի նախարարության ոսկէ մեդալ]</ref>։
 
[[2012]] թ. «Ծովակ» մանկապատանեկան ավանդական երգի-պարի խմբի հետ արժանացել է 3-րդ մրցանակի Թուրքմենստանի նախագահի կազմակերպած ավանդական պարերի մանկապատանեկան միջազգային մրցույթում:
 
 
 
 
 
===Ազգագրության Թատերական Բեմադրություն===
 
[[2007]] թվականին հիմնել է Ազգագրության թատրոն և իր ղեկավարած «Կարին» ավանդական երգի-պարի խմբի հետ բեմադրել է իր հեղինակած և հայ հանդիսատեսի դատին է հանձնել ազգագրության թատրոնի երեք ներկայացում՝ «Հայոց երգի հայրիկը»՝ նվիրված Հայրիկ Մուրադյանին, «Խնկահոտ Էրգիր», ուր երկիրը կորցրած պապն այն կտակում է իր թոռանը։
 
Երրորդ նմանատիպ նմուշը [[2009]] թվականին ՀՀ Մշակոյթի նախարարության աջակցությամբ բեմադրված «Վարք հայոց» ներկայացումն էր, որի հիմքում [[Պարույր Սևակ|Պարոյր Սևակի]] «Եվ այր մի [[Մաշտոց]] անուն» պոեմն էր՝ համեմված ազգային գաղափարախոս [[Գարեգին Նժդեհ]]ի գաղափարներով <ref>[http://www.armar.am/?p=5533 «Մեր պապերը պարում էին, ինչպես կռվիի դաշտում»]</ref>։ և [[2014]] թվականին բեմադրել «Խաչ պատերազմի» հեղինակային ներկայացումը:
 
 
===Ֆիլմերի Հեղինակ===
 
«Մեծավորը» փաստավավերագրական ֆիլմի ([[1998]]) հեղինակն է, «ՈՒխտագնացություն երգով» երաժշտական ֆիլմի ([[2005]]) և «Սասնա ծռեր» ([[2005]]) տեսապատման համահեղինակը, «Հավատո վերածնունդ» ([[2009]]) և «Արարատից Եվրոպա» ([[2012]]) փաստավավերագրական ֆիլմերի սցենարների հեղինակը:
 
 
==Կրթական Ասպարեզ և Ներդրում==
===Կրթադաստիարակչական Հիմնադրամ===
 
2010 թ. Հանդիսանալով «Հայ ասպետ» կրթադաստիարակչական հիմնադրամի հայ ավանդական պարի փորձագետ՝ հեղինակել է հայ իրականության մեջ Հայկական պարի առաջին DVD-պարուսույցը:
 
«Ինստիգեյթ» կազմակերպության կողմից ստեղծված Սրբուհի Լիսիցյանի Կինետոգրաֆիայի (շարժումների գրառում) համակարգի` պարերի գրառման, համակարգչային «Կաքավագիր» ծրագրի համահեղինակն է (2014):
 
=== ՀՀ կրթության և գիտության նախարարություն ===
 
===ՀՀ կրթության և գիտության նախարարություն===
ՀՀ կրթության և գիտության նախարարության մշակույթի կենտրոնի պարուսույցն է:
 
Ազգային պարը ՀՀ հանրակրթական համակարգ ներդնելու՝ «Ազգային երգ ու պար» առարկայի ծրագրի հեղինակն է (2014):
 
== Ստեղծագործություններ ==
Ռազմագիտութեանն ու մշակութային գործունեությանը զուգահեռ՝ Գագիկ Գինոսյանը նաև ստեղծագործում է:
 
[[2000]] թվականին արժանացել է [[Ավետիք Իսահակյան]]ի անվան երիտասարդ ստեղծագործողների հանրապետական գրական մրցույթի 1-ին մրցանակի:
===Երևանի Թատրոնի և Կինոյի Պետական Ինստիտուտ===
 
 
===«Այբ» Կրթական Հիմնադրամ===
 
 
 
==Ստեղծագործություններ==
 
 
 
 
 
Ռազմագիտութեանն ու մշակութային գործունէութեանը զուգահեռ՝ Գագիկ Գինոսեանը նաև ստեղծագործում է։
 
2000 թ. արժանացել է [[Ավետիք Իսահակյան|Աւետիք Իսահակեանի]] անուան երիտասարդ ստեղծագործողների հանրապետական գրական մրցոյթի 1-ին մրցանակի։
 
 
2006 թ. լոյս է տեսել Գինոսեանի անդրանիկ «'''Ողջո՜յն, տղե՛րք'''» գիրքը, որում ընդգրկուած են հեղինակի արձակ բանաստեղծութիւնները, աֆորիզմները, ինչպէս նաև հրապարակախօսական յօդուածներն ու նոթերը Արցախեան պատերազմի մասին։ Գիրքը նուիրուել է «զանոնց, ովքեր գերեզմանին մէջ ննջելով, իրենց գլխուն ներքև դրին բարձը, ովքեր իջան գերեզման՝ մի լուսավառ հաւատքով, որ իրենց աճիւնէն նոր շանթանման հերոսներ պիտի ծնին», մասնաւորապէս՝ հեղինակի հրամանատարներին՝ Լէոնիդ Ազգալդեանին, Ալեքսանդր Թամանեանին և «բոլոր իմ ընկերներին, ում մահուամբ կերտուեց Հայաստանի անմահութիւնը» <ref>{{cite book |title=Ողջո՜ւյն, տղե՛րք. արձակ բանաստեղծություններ, թանձր մտքեր (աֆորիզմներ), հրապարակախոսական հոդվածներ, հարցազրույցներ|editor=Գագիկ Գինոսյան|publisher=Երևան, Նարեկացի արվեստի միություն|ISBN=99941-48-23-0|year=2006|page=2}}</ref>։
 
 
 
==Հանրային Գործունեություն==
 
 
 
===«Շանթ» Հեռուստառադիոըներություն===
 
[[1997]]-[[1999]] թվականներին աշխատել է «[[Շանթ ՀԸ|Շանթ]]» հեռուստառադիոընկերությունում՝ որպես Երևանյան մասնաճյուղի տնօրեն։
 
 
===«ԼՐԱՏՎԱԿԱՆ.am» Հայկական Լրատվական Ռադիո===
 
«Հայու տեսակ» հաղորդաշարի հեղինակ, սկսած 2013 փետրվարից<ref>[http://lratvakan.am/?cat=40&l=am «Հայու տեսակ. Գագիկ Գինոսյանի հեղինակային հաղորդաշարը»]</ref>
 
 
 
 
 
==Շքանշաններ և Պարգևներ==
 
1997 - «[[Արծիվ-մահապարտներ|Արծիվ Մահապարտներ]]» հուշամեդալ, ՀՀ Պաշտպանութեան նախարար [[Վազգեն Սարգսյան|Վազգեն Սարգսյանի]] հրամանագրով
 
1998 - [[Արիության մեդալ (Հայաստան)|ՀՀ «Արիության»]] ՀՀ Նախագահ Ռոբերտ Քոչարեանի հրամանագրով
 
2000 - Երիտասարդ ստեղծագործողների Ա. Իսահակյանի անվան Հանրապետական գրական մրցույթի 1-ին մրցանակի.
 
2005 - [[Հայաստանի երկրապահ (հուշամեդալ)|«Հայաստանի երկրապահ»]] հուշամեդալ
 
2007 - «Արծիվ» մահապարտների միության «Վազգեն Սարգսյան» շքանշան
 
2007 - ԱՊՀ ՊՄՏԿՄ(СОСТО СНГ- նախկին ДООСАФ) «Վաստակի համար» (За заслуги) շքանշան
 
2008 - ՀՀ ՊՆ «Վազգեն Սարգսյան» մեդալ
 
2011 - [[Հայաստանի Հանրապետության մշակույթի վաստակավոր գործիչ|ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ]]
 
2011 - ՀՀ Մշակոյթի Նախարարության բարձրագույն ոսկե մետալ
 
2006 թվականին լույս է տեսել Գինոսյանի անդրանիկ «'''Ողջո՜յն, տղե՛րք'''» գիրքը, որում ընդգրկված են հեղինակի արձակ բանաստեղծութիւնները, աֆորիզմները, ինչպես նաև հրապարակախոսական հոդվածներն ու նյութերը Արցախյան պատերազմի մասին: Գիրքը նվիրվել է՝
2012 - [[Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության «Մարտական ծառայություն» մեդալ|ԼՂՀ «Մարտական ծառայության»]]
{{քաղվածք|«նրանց, ովքեր գերեզմանի մէջ ննջելով, իրենց գլխուն ներքև դրին բարձը, ովքեր իջան գերեզման՝ մի լուսավառ հավատքով, որ իրենց աճյունները նոր շանթանման հերոսներ պիտի ծնին», մասնավորապես՝ հեղինակի հրամանատարներին՝ Լեոնիդ Ազգալդյանին, Ալեքսանդր Թամանյանին և «բոլոր իմ ընկերներին, ում մահվամբ կերտվեց Հայաստանի անմահությունը»<ref>{{cite book |title=Ողջո՜ւյն, տղե՛րք. արձակ բանաստեղծություններ, թանձր մտքեր (աֆորիզմներ), հրապարակախոսական հոդվածներ, հարցազրույցներ|editor=Գագիկ Գինոսյան|publisher=Երևան, Նարեկացի արվեստի միություն|ISBN=99941-48-23-0|year=2006|page=2}}</ref>:}}
 
== Հանրային Գործունեություն ==
2012 - «Գարեգին Նժդեհ»
=== «Շանթ» Հեռուստառադիոըներություն ===
[[1997]]-[[1999]] թվականներին աշխատել է «[[Շանթ ՀԸ|Շանթ]]» հեռուստա-ռադիոընկերությունում՝ որպես Երևանյան մասնաճյուղի տնօրեն:
 
=== «ԼՐԱՏՎԱԿԱՆ.am» Հայկական Լրատվական Ռադիո ===
2012 - ՀՀ ՊՆ «ՀՀ զինված ուժեր 20 տարի» հոբելյանական մեդալ
«Հայու տեսակ» հաղորդաշարի հեղինակ, սկսած [[2013]] [[փետրվար]]ից<ref>[http://lratvakan.am/?cat=40&l=am «Հայու տեսակ. Գագիկ Գինոսյանի հեղինակային հաղորդաշարը»]</ref>:
 
== Շքանշաններ և պարգևներ ==
2013 - «Երևան քաղաքի մշակույթի պատվավոր գործիչ» մեդալ
Գագիկ Գինոսեանը [[1997]] թվականին ՀՀ Պաշտպանութեան նախարար [[Վազգեն Սարգսյան]]ի հրամանագրով պարգևատրվել է «Արծիվ Մահապարտներ հուշամեդալով», իսկ [[1998]] թվականին՝ ՀՀ Նախագահ Ռոբերտ Քոչարեանի հրամանագրով «Արիության» մեդալով:
 
Պարգևատրվել է նաև ՀՀ ՊՆ «Վազգեն Սարգսեան» մեդալով, Արծիվ Մահապարտների միության «Վազգեն Սարգսեան» շքանշանով, ԱՊՀ ՄՏՊԿՄ-ի «''За заслуги''» շքանշանով և այլ մեդալներով:
2015 - «Երախտագիտություն» մեդալ
 
* 1997 - «[[Արծիվ-մահապարտներ|Արծիվ Մահապարտներ]]» հուշամեդալ, ՀՀ Պաշտպանութեան նախարար [[Վազգեն Սարգսյան|Վազգեն Սարգսյանի]] հրամանագրով
* 1998 - [[Արիության մեդալ (Հայաստան)|ՀՀ «Արիության»]] ՀՀ Նախագահ Ռոբերտ Քոչարեանի հրամանագրով
* 2000 - Երիտասարդ ստեղծագործողների Ա. Իսահակյանի անվան Հանրապետական գրական մրցույթի 1-ին մրցանակի.
* 2005 - [[Հայաստանի երկրապահ (հուշամեդալ)|«Հայաստանի երկրապահ»]] հուշամեդալ
* 2007 - «Արծիվ» մահապարտների միության «Վազգեն Սարգսյան» շքանշան
* 2007 - ԱՊՀ ՊՄՏԿՄ(СОСТО СНГ- նախկին ДООСАФ) «Վաստակի համար» (За заслуги) շքանշան
* 2008 - ՀՀ ՊՆ «Վազգեն Սարգսյան» մեդալ
* 2011 - [[Հայաստանի Հանրապետության մշակույթի վաստակավոր գործիչ|ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ]]
* 2011 - ՀՀ Մշակոյթի Նախարարության բարձրագույն ոսկե մետալ
* 2012 - [[Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության «Մարտական ծառայություն» մեդալ|ԼՂՀ «Մարտական ծառայության»]]
* 2012 - «Գարեգին Նժդեհ»
* 2012 - ՀՀ ՊՆ «ՀՀ զինված ուժեր 20 տարի» հոբելյանական մեդալ
* 2013 - «Երևան քաղաքի մշակույթի պատվավոր գործիչ» մեդալ
* 2015 - «Երախտագիտություն» մեդալ:
 
== Ծանոթագրություններ ==
== Աղբյուրներ ==
{{Reflistծանցանկ}}
 
==Արտաքին յղումներհումներ==
* [http://karin.javakhkmusic.com/ ՋաւախքիՋավախքի երգարան]
* [http://gginosyan.livejournal.com/ «Գագիկ ԳինոսեանիԳինոսյանի մատեանըմատյանը»]
* [http://www.karinfolk.am/ «Կարին» աւանդականավանդական երգի-պարի խմբի պաշտօնականպաշտոնական կայքէջըկայք էջը]
* [http://www.youtube.com/watch?v=5YRrU6ft86I Սպարապետ ՎազգէնՎազգեն ՍարգսեանիՍարգսյանի օգոստոսեանօգոստոսյան մարտակոչի տեսագրութիւնըտեսագրութունը]
* [http://www.youtube.com/watch?v=kUeiCrE21Ws Գագիկ ԳինոսեանըԳինոսյանը Եարխուշտա պարելիս]
* [http://masis.tv/component/option, com_afm/pid,124/vfile,1211/lang, hy/ «Արարման խորհուրդ» հաղորդաշար]
* Գագիկ Գինոսեանը՝Գինոսյանը՝ «Կռուախնձոր» հաղորդաշարի հիւրհիմնադիր [http://www.youtube.com/watch?v=H_vRCQdO4jE Մասն Ա.ին], [http://www.youtube.com/watch?v=2K1VQrsdPMM մասն Բ.րդ]
 
{{DEFAULTSORT:Գինոսեան, Գագիկ}}
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/wiki/Սպասարկող:MobileDiff/3736589» էջից