«Խանասորի Վարդան»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
|||
Տող 26.
'''Խանասորի Վարդան''' կամ պարզապես '''Վարդան''' (իրական անուն-ազգանուն՝ ''Սարգիս Մեհրաբյան'', [[1870]]- [[1943]]), [[հայեր|հայ]] քաղաքական, ռազմական գործիչ։
== Կենսագրություն ==
Ծնվել է [[1870]] թ. [[Արցախ]]ում։ Ծառայել է ռուսական բանակում։ [[1890]] թվականից գործել է [[Ատրպատական]]ում, զինատար խմբերով հաճախ անցել [[Վասպուրական]], բախվել [[Թուրքեր|թուրք]] սահմանապահ ուժերի և [[քրդեր]]ի հետ։ [[1894]] թ. Նիկոլ Դումանի հետ մասնակցել է Դերիկի վանքի կռվին: [[1895]] թ. մայիսին 22 հոգանոց խմբով [[Ատրպատական]]ից անցնում է [[Վան]]: [[1896]] թվականի [[Գարուն|գարնանը]] ղեկավարել է [[Շատախի ինքնապաշտպանություն]]ը, նույն թվականի [[սեպտեմբեր]]ին մասնակցել [[Վանի հերոսամարտ|Վանի կռիվներին]]։ [[1897]] թվականին նշանակվել է [[Խանասորի արշավանք]]ի ընդհանուր հրամանատար։ [[1898]] թ. որպես [[Շատախի ներկայացուցիչ մասնակցում է [[Հայ հեղափոխական Դաշնակցության]] 2-րդ ընդհանուր ժողովին: Ժողովը Վարդանին [[Աղբյուր Սերոբ]]ի /Սերոբ Վարդանյան/, [[Սևքարեցի Սաքո]]յի /Սարգիս Ծովիանյան/ և [[Գուրգեն]]ի /Բաղդասար Մալյան/ հետ ընտրում է որպես Բարձրավանդակի /[[Սասուն]]/ Պատասխանատու մարմնի անդամ, բայց Վարդանը հրաժարվում է այդ պաշտոնից: [[1901]]-[[1905]] թթ. Վարդանը Բաքվում էր, ուր աշխատում էր Բաքվի նավթահորերի մեջ` առանց մասնակցելու Բաքվի կուսակցական կյանքին: [[1905]] թվականի [[հայ-թաթարական ընդհարումներ]]ի ժամանակ հենց Վարդանին է վստահվում [[Արցախ]]ի ինքնապաշտպանությունը։ [[1907]] թ. մասնակցում է Վիեննայում կայացած [[ՀՅԴ 4-րդ ընդհանուր ժողով]]ին: [[1908]] թվականի [[Երիտթուրքական հեղափոխություն|երիտթուրքական հեղաշրջում]]ից հետո հաստատվել է [[Իզմիր]]ի շրջանի [[Մաղնիսա]] գյուղում, ուր մնում է մինչև [[1914]] թ.։ Մի կերպ փրկվելով թուրք ջարդարարներից` հաստատվում է Բաքվում: [[1915]] թ. սկզբին անցնում է Թիֆլիս: [[1915]] թ. սկզբին նշանակվում է Հայկական կամավորական 5-րդ գնդի հրամանատար: [[1915]] թվականի գարնանը նշանակվել է Արարատյան գնդի /նրա կազմի մեջ էին մտնում Հայկական կամավորական 2-րդ, 3-րդ, 4-րդ և 5-րդ գնդերը/ հրամանատար, որը որպես ռուսական բանակի առաջապահ օգնության է հասել [[Վասպուրական]]ի հայությանը։ [[1917]] թ. դարձյալ հաստատվում է Բաքվում, որտեղ անդամակցում է [[Բաքու]] Բաքվի Հայ ազգային խորհրդին: [[1918]] թվականին Բաքվի Հայ ազգային խորհրդի կողմից Վարդանը ընտրվում է Բաքվի հայ զինվորական գերագույն մարմնի անդամ: [[Հայաստանի Հանրապետության]] շրջանում /[[1918]]-[[1920]] թթ./ զբաղվում է իր ընտանիքի հոգսերով և ագարակի մշակությամբ` հեռու մնալով քաղաքական կյանքից:[[Հայաստան]]ի խորհրդայնացումից հետո մինչև կյանքի վերջը ապրել է [[Երևան]]ում` լինելով օրինապահ քաղաքացի: Մահացել է 73 տարեկան հասակում` 1943 թվականի հունվարի 2-ին, Երևանում: Թաղված է Երևանի քաղաքային գերեզմանատանը: Նրա որդին, որ ամուսնացել էր Հայաստանի Առաջին Հանրապետության հիմնադիր [[Արամ Մանուկյան]]ի /Սարգիս Հովհաննիսյան/ դստեր հետ, զոհվում է [[ԽՍՀՄ]] [[Հայրենական Մեծ պատերազմ]]ում /[[1941-1945 թթ.]]/
Տող 38 ⟶ 39՝
* Միքայէլ Վարանդեան, Հ. Յ. Դաշնակցութեան պատմութիւն, Երեւան, 1992:
* Ռուբէն, Հայ յեղափոխականի մը յիշատակները, Բ. հատ., Թեհրան, 1982, Երեւան, 1990:
{{ՀՀ}}
|