«Ալեքսանդր Սումարոկով»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

[[1732]]—[[40]] թվականներիին սովորել է ցամաքային զորքերի շլյախտական կորպուսում։ Ճանաչվել է ձեռագիր վիճակում տարածվող սիրային երգերով։ Մուխարկովը երգերից անցել է չափածո ողբերգությունների՝ «Խորև» [[1747]], «Համլետ» [[1748]], «Սինավն ու Տրուվորը» [[1750]], որոնցում սիրո թեման միահյուսված է հասարակական փիլիսոփայական խնդիրների հետ։ Նրա պիեսները կազմել են ռուս, առաջին պրոֆեսիոնալ մշտական հրապարակային թատրոնի խաղացանկի հիմքը։ [[1756]]—[[61]] թվականներին Սումարկովը եղել է այդ թատրոնի դիրեկտորը։ [[1759]] թվականին հրատարակել է «Աշխատասեր մեղու» («Трудолюбивая пчела») ռուսական առաջին գրական հանդեսը։ [[1750]]-ական թվականների վերջերին [[1760]]-ական թվականների սկզբներին գրել է բյուրոկրատական կամայականությունը, կաշառակերությունը, ճորտերի նկատմամբ կալվածատերերի անմարդկային վերաբերմունքը խարազանող առակներ։ [[1770]]-ական թվականներին ստեղծել էիր լավագույն կատակերգությունները («Երևակայական եղջյուրակիրը», «Մայրը՝ աղջկա մրցակցուհի», «Բարբաջող կինը», բոլորն էլ՝ [[1772]]) և ողբերգությունները («Ինքնակոչ Դմիտրին», [[1771]], «Մստիսլավ», [[1774]])։ Հրատարակել է «Երգիծանքներ» և «Էլեգիաներ» (երկուսն էլ՝ [[1774]]) ժողովածուները։ Իր աշակերտների և հետևորդների հետ Սումարկովը նպաստել է կլասիցիզմի հաստատմանը ռուսական գրականության մեջ։

{{ՀՍՀ}}

{{DEFAULTSORT:Սումարոկով, Ալեքսանդր}}

[[Կատեգորիա:Ռուս գրողներ]]