«Հայերենի այբուբեն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Նույնը գրել են նաև 5–րդ դարի հայ պատմիչներ Խորենացին<ref>Խորենացի Մովսես, «Հայոց պատմություն», Երևան 1990։</ref>, Կորյունը<ref name="ReferenceA">Կորյուն, «Վարք Մաշտոցի», Երևան 1962։</ref>, Բյուզանդը <ref>Բյուզանդ Փավստոս, «Պատմություն Հայաստանի», Երևան 1987։</ref> և ուրիշներ։ Հայաստանի հին մշակույթը փլուզվեկլ էր, Հայաստանում գտնվող բոլոր հայերեն գրքերը ոչնչացվել էին։ Նախաքրիստոնեական տաճարների քանդված հիմքերի վրա կառուցվել էին քրիստոնեական եկեղեցիներ, այդ թվում՝ նաև կենտրոնական Մայր Աթոռ սուրբ Էջմիածինը Վաղարշապատում։ ՀայկականՀայերենի այբուբենն ու գիրը ոչնչացվեցին, և այդ ժամանակվանից նույնիսկ եկեղեցիներում աղոթք անելու համար գործունեության մեջ մտան հունական ու սիրիական տառերն ու լեզուները։ Քրիստոնեությունն ընդունելուց հետո Գրիգոր Լուսավորիչը Հայաստան հրավիրեց 400 հույն ու սիրիացի վանական, շնորհեց նրանց եպիսկոպոսների կոչում և կարգեց նրանց բոլոր հայկական եկեղեցիների ղեկավարներ։

{{ՀայկականՀայերենի այբուբեն2}}

[[Կատեգորիա:ՀայկականՀայերենի այբուբեն]]