«Աստերոիդների գոտի»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 4.
Այս շրջանը հաճախ անվանում են '''հիմնական աստերոիդների գոտի''', կամ պարզապես '''հիմնական գոտի''', դրանով իսկ ընդգծելով նրա տարբերությունը այլ նմանատիպ շրջաններից, որտեղ հավաքված են փոքր մոլորակներ, այնպիսիք ինչպիսն են [[Կոյպերի գոտի]]ն [[Նեպտուն]]ի ուղեծրից դուրս, կամ [[երկրամերձ աստերոիդներ]]ը։
«Աստերոիդների գոտի»
| author=Mann, Robert James.
| title=A Guide to the Knowledge of the Heavens
Տող 18.
| isbn=0-8018-5503-9}}</ref> գրքի հետ։
Հիմնական գոտու ընդհանուր [[զանգված]]ը մոտավորապես հավասար է [[Լուսին|Լուսնի]] զանգվածի 4%-ին, այս զանգվածի ավելի քան կեսը կենտրոնացած է չորս խոշոր մարմիններում՝ [[Սերես]], [[(2) Պալաս]], [[(4) Վեստա]] և [[(10) Հիգեա]]։ Նրանց միջին [[տրամագիծ]]ը մոտ 400 կմ է, և նրանցից ամենամեծը, Սերեսը, հիմնական գոտում գտնվող միակ գաճաճ մոլորակն է, նրա տրամագիծը կազմում է ավելի քան 950
| first=Donald K.
| last=Yeomans
Տող 26.
| publisher = NASA JPL
| accessdate = 2010-09-27
}}</ref>։ Սերեսի զանգվածը մոտ երկու անգամ մեծ է Պալասի և Վեստայի զագվածներից միասին վերցված։ Սակայն աստերոիդների մեծ մասը, որոնց ընդհանուր քանակը գնահատվում է մի քանի միլիոն, զգալիորեն փոքր են, մինչև մի քանի տասնյակ մետր չափերով։ Ընդ որում, աստերոիդները այնքան նոսր են բաշխված այս շրջանում, որ մինչ այժմ այս տարածքով թռչող ոչ մի [[տիեզերանավ]] չի վնասվել նրանց հետ ընդհարման պատճառով։
Աստերոիդների գոտու այսպիսի կազմության պատճառն այն է, որ այն ձևավորվել է Յուպիտերի անմիջական մոտակայքում, որի [[ձգողություն|ձգողության դաշտը]] մշտապես զգալի ազդեցություն է ունեցել [[պլանետեզեմալ]]ների ուղեծրերի վրա։ Յուպիտերից ստացված ուղեծրային էներգիայի ավելցուկը բերում էր այս մարմինների առավել կոշտ բախումներին միմյանց, որը և խոչընդոտում էր նրանց միանալուն իրար և հետագայում մոլորակի ձևավորելուն։
| |||