'''Կոռիկոս''' ({{lang-tr|Kız Kalesi}}; {{lang-el|Κώρυκος}}), հայկական ծովային բերդ ներկայիս [[Թուրքիա|Թուրքիայի Հանրապետության]] [[Մերսին նահանգ]]ի [[Կըզկալեսի]] քաղաքի մոտ,
Կոռիկոս նավահանգստային բերդաքաղաք Կիլիկյան Հայաստանում, Միջերկրական ծովի ափին, Սելևկիայից 45կմ հյուսիս- արևելք։ Հիմնադրվել է Սելևկյանների տիրապետության ժամանակ։ Թորոս երկրորդ իշխանի գահակալման տարիներին (1145-591159) Կոռիկոսը միացավ Կիլկյան Հայաստանին։ 1190-ականին թվականին Կոռիկոսի կառավարիչն էր իշխան Կիռ Սահակը։ 1206-ին թվականին Լևոն երկրորդը հիմնավորապես ավարտեց Կոռիկոսի վերակառուցումները։ 1210-ից թվականից Կոռիկոսի կառավարիչն էր արքունի մեծ մարաջախտ Վահրամը։ Լևոն երկրորդի մահից հետո Վահրամը փորձեց տիրել Հայոց գահը, սակայն պետության խնամակալ Կոստանդին Հեթումյան պայլը մահապատժի ենթարկեց նրան և Կոռիկոսը հանձնեց իր եղբայր Օշինին։ Վերջինս մինչև իր մահը զբաղվեց Կոռիկոսի շինարարական աշխատանքներով, որդուն՝ Գրիգոր պայլին, ժառանգելով ճոխացած ու շենացած բերդաքաղաք։ Ծովային բերդի ամրությունները տակավին կանգուն են։ Կոռիկոսում պահպանվել են բնակելի ու հասարակական շենքերի, թաղածածկ մատուռների, գմբեթավոր տաճարների մնացորդներ։ Կոռիկոսի ավերակներն այժմ թուրքերն անվանում են Քորկոս։
