«Արտակ Օհանյան (Գուսան)»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Արտակ Նիկոլայի Օհանյան''' ([[Հունիսի 1]], [[1962]] - [[Սեպտեմբերի 9]], [[1993]]), [[Արցախյան գոյամարտ|արցախյան պատերազմի]] Մեծն Տիգրան աշխարհազորային գնդի մարտիկ, վաշտի հրամանատար , [[Աֆղանական պատերազմ]]ի մասնակից։ Հայրենանվեր գործունեության համար արժանացել է [[Հայաստան]]ի հանրապետության [[արիության մեդալ]]ի կոչման։Արտակինկոչման։ Արտակին կոչել են Գուսան գրած բանաստեղծությունների ու երգերի համար:համար։

Արտակ Նիկոլայի Օհանյանը ծնվել է 1962 թվականի հունիսի 1-ին ՀՍՍՀ Մարտունու շրջանի Վարդենիկ գյուղում ,աշխատավորի ընտանիքում:ընտանիքում։ 1978-1979 ուս.տարում ավարտել է տեղի թիվ 3 միջնակարգ դպրոցը , որը 2005 թվականին վերանվանվել է Արտակ Օհանյանի անվան թիվ 3 միջնակարգ դպրոց:դպրոց։ 1980-1982 թվականներին մասնակցել է [[Աֆղանստան]]ում տեղի ունեցող մարտերին , որտեղ 1981 թվականին ծանր վիրավորվել է , իսկ 1982 թվականին արդեն զորացրվել:զորացրվել։ Մինչև 1988 թվականը աշխատել է հայրենի գյուղի կոլտնտեսությունում և մանկապարտեզում`որպեսմանկապարտեզում՝որպես տնտեսվար:1988տնտեսվար։1988 թվականի Օպերայի ցույցերը նրան բերեցին Երևան,ավերիչ երկրաշարժը տարավ աղետի գետի,իսկ Արցախահայության փրկության կանչը`մարտադաշտ:կանչը՝մարտադաշտ։ Ինքնապաշտպանական մարտեր է մղել Գորիսի շրջանի Կոռնիձոր գյուղում և Երասխավանում:Երասխավանում։ 1990 թվականի փետրվարին մի քանի տասնյակ կամավորականների հետ կազմավորել են «Մեծն Տիգրան» աշխարհազորային գունդը , որի կազմով էլ անմիջապես մեկնել են Սիսիանի շրջանի Սոֆլու գյուղ հետ մղելու կատաղած թշնամուն:թշնամուն։ Ակտիվ մասնակցություն է ցուցաբերել նաև Սիսիան-Նախիջևան , Եղեգնաձորի [[Խաչիկ]] և Նոյեմբերյանի [[Կոթի]] գյուղերի ինքնապաշտպանական մարտերին :։ 1991 թվականի փետրվարին արդեն մասնակցել են Գորիս–Կոռնիձոր , Խնձորեսկ , Հարթաշեն,Շուռլուխ,Շինուար`իսկՇինուար՝իսկ ապրիլին Շահումյանի շրջանի Էրքեջ գյուղերի ինքնապաշտպանական մարտերին :։ 1991 թվականի մայիսի 3-ին Արտակը ,երբ արդեն վաշտի հրամանատար էր, իր վաշտով ներխուժել են շրջափակված Գետաշեն և այնտեղից դուրս բերել թվով 37 երեխաների և ՀՀ գերագուն խորհրդի դեպուտատ Իգոր Մուրադյանին:Մուրադյանին։ Հունիս ամսից շարունակել է մասնակցել Էրքեջ , Մանաշիդ , Բուզլուխ , Գյուլիստան և Վերիշեն գյուղերի թեժ մարտերին :։ 1991 թվականի դեկտեմբերի 29-ին ամուսնացել է մարտական ընկերոջ քրոջ ` Ժաննա Սահակյանի հետ: 1992 թվականի մարտ–մայիս ամիսներին մասնակցել է նոր ուղղաթիռային արկերի նախագծման և փորձարկման աշխատանքներին: Հուլիսին մարտեր են մղել նաև Գորիսի շրջանի Սոֆլու և Կոռնիձոր գյուղերում , իսկ օգոստոսին` Կարմիրի շրջանում:շրջանում։ Նոյեմբերին տեղափոխվել են Խնձորեսկ :։ 1993 թվականի մարտի 24-ին Երևանում ծնվում է նրա միակ դուստրը`դուստրը՝ Տաթևիկը:Տաթևիկը։ 1993 թվականի սեպտեմբերի 9-ին 5 ընկերների հետ Կուբաթլուի շրջանում հատուկ աձաջադրանք կատարելիս մարտի են բռնվում դարանակալված թշնամու 2 ջոկատների հետ ,որտեղ և նա կնքում է մահականացուն:մահականացուն։ Գուսանի աճյունը հանգչում է «Եռաբլուր» պանթեոնում,Հայաստանի Հանրապետության բազմաթիվ զոհված ազատամարտիկների կողքին:կողքին։

Գուսան Արտակը հերթական մարտերից մեկի ժամանակ տեսնելով, որ վերջանում է զինամթերքը, իսկ օգնությունը տեղ կհասնի 20 րոպեից, փայտի վրա ամրացնում է շորերի կտորներ`կտորներ՝ նմանեցնելով դրոշակի պարզում է վերև փորձելով հասկացնել, որ պետք է դադարեցվի կրակոցները:կրակոցները։ Ի զարմանս բոլորի Ադրբեջանցիները դադարեցնում են կրակոցները, որից հետո ադրբեջաներեն գոռալով հասկացնում է, որ դուք էլ եք հոգնած մենք էլ և կարելի է մի պահ հանգստանալ , առաջարկելով իր կողմից երգը, իսկ նրանց կողմից պարը:պարը։ Պայամանավորվածությունը համաձայնեցվում է երկկողմանի, և նա սկսում է բարձր և խրոխտ ձայնով երգել հայկական ազգագրական երգերի շարան, որի ընթացքում նկատելի է դառնում ադրբեջանցիների պարը:պարը։ «Հանգստի» ժամանակը տևում է մոտավերապես 15-20 րոպե, որի ընթացքում արդեն տեղ է հասնում սպասվելիք զինամթերքը:զինամթերքը։ Արտակը հանգիստ շունչ քաշելով`քաշելով՝ հայերեն հայհոյանքների շարանից հետո ադրբեջաներենով հայտարարում է, որ ավարտվեց հանգստի ուրախ ժամանցը, որից հետո կրկին շարունակվում է թեժ մարտը:մարտը։