«Իլո Մոսաշվիլի»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Իլո Օնիսիմի Մոսաշվիլի''' ({{lang-ka|ილო მოსაშვილი}}, [[7 հունվարի]], [[1896]], Չարգալի, [[Ախալգորիի մունիցիպալիտետ|Ախալգորիի գավառ]], [[Ռուսական կայսրություն]] - [[4 օգոստոսի]], [[1954]], [[Թբիլիսի]], [[Վրացական ԽՍՀ]], [[ԽՍՀՄ]]), վրացի խորհրդային գրող:գրող։ Ստալինյան երկրորդ աստիճանի մրցանակի դափնեկիր ([[1951]])<ref>[http://dic.academic.ru/dic.nsf/es/37424/%D0%9C%D0%BE%D1%81%D0%B0%D1%88%D0%B2%D0%B8%D0%BB%D0%B8 Мосашвили Ило (Илья) Онисимович]</ref>:։

Իլո Մոսաշվիլին ծնվել է [[1896]] թվականի [[հունվարի 7]]-ին Չարգալի գյուղում (այժմ՝ Վրաստանում), գյուղացու ընտանիքում:ընտանիքում։ Սովորել է Թիֆլիսի հոգևոր սեմինարիայում:սեմինարիայում։ 1914—1917 թվականներին սովորել է [[Պետրոգրադ]]ի նյարդահոգեբանության ինստիտուտում, ապա Խարկովի համալսարանի իրավաբանական ֆակուլտետում:ֆակուլտետում։ 1921—1924 թվականներին Իլո Մոսաշվիլին զբաղեցրել է ղեկավար պաշտոններ:պաշտոններ։ 1926—1932 թվականներին եղել է «Շոլթի» ամսագրի պատասխանատու քարտուղարն ու «Կոմունիստ» թերթի խմբագիրը:խմբագիրը։ 1937—1940 թվականներին եղել է Վրացական ԽՍՀ Գրական ֆոնդի նախագահ:նախագահ։ Ընտրվել է Վրացական ԽՍՀ Գրողների միության նախագահության անդամ:անդամ։ Վրացական ԽՍՀ Գերագույն խորհրդի 1—3 գումարման պատգամավոր է:է։ Եղել է [[Խաղաղության պաշտպանության սովետական կոմիտե|Խաղաղության պաշտպանության]] հանրապետական կոմիտեի նախագահ:նախագահ։

Իլո Մոսաշվիլին մահացել է 1954 թվականի օգոստոսի 4-ին Թբիլիսիում:Թբիլիսիում։

Գրական գործունեությամբ Իլո Մոսաշվիլին սկսել է զբաղվել [[1915]] թվականին:թվականին։ 1920-ական թվականներից նշանակալի տեղ է զբաղեցրել վրացական քաղաքացիական բանաստեղծության վարպետների շարքում:շարքում։ Նրա բանաստեղծություններն առանձնանում են ռոմանտիկական ոգևորությամբ, ձևի հղկվածությամբ:հղկվածությամբ։ Հրատարակել է բանաստեղծությունների ու պոեմների մի քանի ժողովածուներ, ակնարկների գիրք, մի քանի կինոսցենարներ սոցիալիստական շինարարության հաջողությունների, սոցիալիստական հայրենիքի փառավորման մասին:մասին։ Դրանց թվին են պատկանում «Մանկական պոեմներ», «Բազալեթի» պոեմները, «Հատընտիր» բանաստեղծական ժողովածուն, «Առաջնորդին», «Փառք նրանց», «Հրաժեշտ հին գյուղին», «Բելառուսում» բանաստեղծությունները և այլն:այլն։ Հետպատերազմյան տարինեերին հանդես է եկել որպես դրամատուրգ:դրամատուրգ։ «Կայարանի պետ» ([[1947]]) պիեսը նվիրված է [[Կովկաս|Կովկասի]]ի հերոսական պաշտպանությանը, «Ջրասույզ քարեր» (1949) պիեսը 1921 թվականին Թուրքիային միացված հողերում (1945—1953 թվականներին ԽՍՀՄ-ը հաակնում էր Թուրքիայից վերցնել այդ տարածքները) ապրող վրացիների՝ անկախության համար մղած պայքարի մասին է, «Նրա աստղը» (1950) պիեսում պատկերված է վրացի ոչխարաբույծների՝ աշխատանքում ցուցաբերած անձնվիրությունը:անձնվիրությունը։ «Ճանապարհ դեպի ապագա» ([[1953]]) պատմական դրաման պատմում է ռուս ու վրաց ժողովուրդների բարեկամության հիմքերի մասին:մասին։ Իլո Մոսաշվիլին գրել է նաև մանկական բանաստեղծություններ ու կինոսցենարներ:կինոսցենարներ։ Նրա ստեղծագործությունները թարգմանվել են նախկին ԽՍՀՄ ժողովուրդների լեզուներով:լեզուներով։