«Ատոնալ երաժշտություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ատոնալ երաժշտություն,''' [[երաժշտություն]] առանց հնչյունների տոնայնական կազմակերպման։ Առաջացել է [[1900]]-ական թթ․ սկզբին, հաստատուն տեղ գտել նոր վիեննական [[դպրոց]]ի կոմպոզիտորների (Ա․ Շյոնբերգ, Ա․ Բերգ, Ա․ Վեբեռն) ստեղծագործությունների մեջ։ Ատոնալ երաժշտության հիմնական հատկանիշն է՝ տոների լադայինհարմոնիկ փոխհարաբերությունների, հետևաբար նաև տոնիկայի բացակայությունը։ [[1922]]-ին Շյոնբերգը ստեղծեց «միայն միմյանց հետ հարաբերակցված 12 տոներով» կոմպոզիցիայի մեթոդը (հետագայում կոչվեց դոդեկաֆոնիա), որի խնդիրն էր Ատոնալ երաժշտությունը ենթարկել որոշակի [[կանոն]]ի։ Ատոնալ երաժշտության գեղագիտական սկզբունքները սերտորեն կապված են [[էքսպրեսիոնիզմ]]ի հետ, Ատոնալ երաժշտության [[մեթոդ]]ը, [[ոճ]]աձննաձեն ու տարրերը կիրառում են զանազան ուղղությունների պատկանող կոմպոզիտորներ (Չ․ Այվզ, Բ․ Բարտոկ, է․ Կշենեկ, Բ․ Բրիտտեև և ուրիշներ)։