«Ահարոն Տատուրյան»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չNo edit summary
No edit summary
Տող 1.
{{Տեղեկաքարտ Գրող
'''Ահարոն Ստեփանի Տատուրեան''' ([[1886]], [[գյուղ]] Օվաճըգ, Իզմիթի սանջակ, [[Թուրքիա]] - [[1965]], [[Փարիզ]]), հայ բանաստեղծ։
| ԱԱՀ =
| բնօրինակ անուն = Ահարոն Ստեփանի Տատուրյան
| պատկեր =
| պատկերի չափերը = 200px
| պատկերի նկարագրություն =
| գրական անուն =
| ծննդյան անուն =
| ծնվել է = {{Ծննդյան ամսաթիվ|1887|9|19}}
| ծննդյան վայր = Օվագըճ, Էզմիթի գավառ, Թուրքիա
| վախճանվել է = {{Մահվան ամսաթիվ և տարիք|1965|1|31|1887|9|19}}
| վախճանի վայր = [[Փարիզ]]
| մասնագիտություն =
| լեզու =
| ազգություն = հայ
| քաղաքացիություն =
| կրթություն =
| ալմա մատեր =
| ստեղծագործական շրջան =
| ոճեր =
| թեմաներ =
| գրական շարժումներ =
| ուշագրավ աշխատանք(ներ) =
| ամուսին(ներ) =
| համատեղ ապրող(ներ) =
| զավակներ =
| ազգական(ներ) =
| influences =
| influenced =
| նշանակալի պարգև(ներ) =
| ստորագրություն =
| վիքիպահեստ =
| վիքիպահեստում =
| վիքիքաղվածք =
| վիքիդարան =
| վեբկայք =
}}
'''Ահարոն Ստեփանի ՏատուրեանՏատուրյան''' ([[1886]], [[սեպտեմբերի 19]], [[գյուղ]] Օվաճըգ, Իզմիթի սանջակ, [[Թուրքիա]] - [[1965]], [[հունվարի 31]], [[Փարիզ]]), հայ բանաստեղծ։
 
== Կենսագրություն ==
Սովորել է [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսի]] Մխիթարյան, [[1907]]-[[1909]] թվականներին՝ [[Վենետիկ]]ի [[Մուրատ-Ռափայելյան վարժարան]]ներում։ [[1928]]-ից հաստատվել է [[Ֆրանսիա]]յում ([[Փարիզ]], [[Մարսել]]), զբաղվել ուսուցչությամբ։ Գրական ասպարեզ է իջել [[1902]]-ին՝ աշխատակցելով «Բազմավեպ», «Մեհյան» և այլ պարբերականների։ Ավելի ուշ, [[Փարիզ]]ում լույս է ընծայել «Մագաղաթներ» ([[1938]]), «Պոհեմականք» ([[1939]]), «Սօսեաց անտառ» ([[1948]]), «Երկնէր երկիր» ([[1957]]), «Բագիններուս կրակին դէմ» ([[1958]]), «Կարմիր աւետարան» ([[1959]]) ժողովածուները։ Ետմահու հրատարակվել են նրա «Վերջին կաթիլներ» և «Հին քերթուածներ» (երկուսն էլ՝ [[1971]]) ժողովածուները։ Տատուրյանը երգել է մարդկային վիշտը, պատկերել «խեղճ մարդկանց» վիճակը հակասություններով լի աշխարհում, գովերգել [[Խորհրդային Հայաստան]]ը։
Սովորել է [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսի]] Մխիթարյան, [[1907]]-[[1909]] թվականներին՝ [[Վենետիկ]]ի [[Մուրատ-Ռափայելյան վարժարան]]ներում։ Սահմանադրության հռչակումից հետո վերադարձել է Կ.Պոլիս, զբաղվել ուսուչությամբ: [[Առաջին համաշխարհային պատերազմ]]ի օրերին փախել է [[Բուլղարիա]], 1919 թվականին վերադարձել է Կ.Պոլիս, 1922 թվականին` նորից Բուլղարիա, ապա անցել է [[Չեխոսլովակիա]]: Հետևել է Պրահայի համալսարանի գրական ճյուղի դասընթացներին: 1929 թվականին հաստատվել է [[Ֆրանսիա]]յում, ([[Փարիզ]], [[Մարսել]]), զբաղվել ուսուցչությամբ։
 
Սովորել է [[Կոստանդնուպոլիս|Կոստանդնուպոլսի]] Մխիթարյան, [[1907]]-[[1909]] թվականներին՝ [[Վենետիկ]]ի [[Մուրատ-Ռափայելյան վարժարան]]ներում։ [[1928]]-ից հաստատվել է [[Ֆրանսիա]]յում ([[Փարիզ]], [[Մարսել]]), զբաղվել ուսուցչությամբ։ Գրական ասպարեզ է իջել [[1902]]-ին՝ թվականին՝ աշխատակցելով «Բազմավեպ», «Մեհյան» և այլ պարբերականների։ Ավելի ուշ, [[Փարիզ]]ում լույս է ընծայել «Մագաղաթներ» ([[1938]]), «Պոհեմականք» ([[1939]]), «Սօսեաց անտառ» ([[1948]]), «Երկնէր երկիր» ([[1957]]), «Բագիններուս կրակին դէմ» ([[1958]]), «Կարմիր աւետարան» ([[1959]]) ժողովածուները։ Ետմահու հրատարակվել են նրա «Վերջին կաթիլներ» և «Հին քերթուածներ» (երկուսն էլ՝ [[1971]]) ժողովածուները։ Տատուրյանը երգել է մարդկային վիշտը, պատկերել «խեղճ մարդկանց» վիճակը հակասություններով լի աշխարհում, գովերգել [[Խորհրդային Հայաստան]]ը։
 
{{ՀՍՀ}}