«Սուրեն Այվազյան (երկրագետ)»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ →Կենսագրություն և գործունեություն: վերջակետների ուղղում, փոխարինվեց: ա: → ա։ oգտվելով ԱՎԲ |
Փորձ է արվել ավելի չեզոք շարադրանքի ստեղծման։ |
||
Տող 26.
}}
'''Սուրեն Միքայելի Այվազյան''', երկրաբանա-հանքաբանական գիտությունների թեկնածու, պրոֆեսոր, Ռուսական բժշկատեխնիկական ակադեմիայի ակադեմիկոս, Հայկական տեխնոլոգիական ակադեմիայի ակադեմիկոս, Էներգետիկ ինվերսիաների հասարակական միջազգային ակադեմիայի, Մոնրեալի /Կանադա/ ակադեմիայի իսկական անդամ, 1961 և 1968 թթ. ՍՍՀՄ պետական մրցանակների դափնեկիր,
Սուրեն
== Ընտանիք ==
Տող 44.
1957-1959 թթ. աշխատել է որպես ինժեններ ՍՍՀՄ ԳԱ կիրառական գեոֆիզիկայի ինստիտուտի Էլբրուսի արշավաղմբում։ Աշխատելով պաշտպանական թեմայով՝ ավագ եղբոր հետ միասին փորձարարությամբ հայտնաբերել է սպեկտրի ինֆրակարմիր տիրույթում ալիքների երկարությունը՝ ճառագայթման առավելապես պղտոր միջավայրում անցման ժամանակ։ Այս հայտնագործությունը օգտագործվել է “Սոյուզ-Պ” և “Սոյուզ-ՊՊԿ” հրթիռների համար և արժանացել Պետական մրցանակի։
1959 թ. աշխատել է Հայաստանի ԳԱ նախագահությունում։
1959-60 թթ. վերծանել է ուրարտական սեպագրությունը և առաջին անգամ
1960 թ. ակադեմիկոս Վ. Ստրուվեի հանձնարարականով հրատարակվեց Սուրեն Այվազյանի “Հիքսոսները” աշխատությունը, որը նա համարում էր ուշադրության արժանի գործ՝ “Հիքսոսների” անվան իր յուրահատուկ ազգային բացատրությամբ։ Այս աշխատության մեջ Այվազյանը անդրադառնում է մ.թ.ա. 1710 թ. Եգիպտոսի գրավմանը։ Այդ օտար զորքերը եկել էին Արարատյան լեռնաշխարհից և իրենց անվանում են “հակ”, կամ դրա նման մի բան, քանի որ եգիպտական լեզվում չկան այդպիսի հնչյուններ, այնտեղ հալեցնելով մետաղ են ստանում, որից կարծրը աշխարհում չկա։ Արագավազ և ուժեղ կենդանիները, որոնք լծված էին մարտակառքերին և ամուր զենք ու զրահը և սրերը, որոնք եգիպտացիները երբեք չէին տեսել, նրանց արագ հաղթանակ բերեցին։ Այսպես է մ.թ.ա. IV դարում պատմում եգիպտական քուրմ Մանեթոնը։ Այվազյանը բազմաթիվ փաստերի հիման վրա ապացուցում է, որ “հիքսոսները” հնագույն հայերն են։
1963 թ. հայտնաբերել և 1965-66 թթ. հնեաբանական արշավախմբի կազմում պեղումներ է կատարել մ.թ.ա. III-II հազարամյակների Մեծամորի հնագույն լեռնամետալուրգիական
1963 թ. հրատարակել է “Հայկական սեպագրերի վերծանումը” ծավալուն գիտական աշխատությունը։
▲1963 թ. հայտնաբերել և 1965-66 թթ. հնեաբանական արշավախմբի կազմում պեղումներ է կատարել մ.թ.ա. III-II հազարամյակների Մեծամորի հնագույն լեռնամետալուրգիական օբյեկտում, որի հիման վրա ապացուցել է “Հայոց պատմահայր” Մովսես Խորենացու հնագույն Հայաստանի գոյության տեսության արդարացիությունը։
1965 թ. հանդես է եկել նորագույն ֆիզիկային նվիրված հոդվածաշարով։
▲1965 թ. հանդես է եկել նորագույն ֆիզիկային նվիրված հոդվածաշարով։ Եթե Նյուտոնը դրել է եռաչափ համակարգի գաղափարը, Էյնշտեյնը՝ քառաչափ համակարգի գաղափարը, ապա Ս. Այվազյանը առաջ է քաշել հնգաչափ համակարգի գաղափարը՝ Հնգաչափ կոնտինիումի կոորդինատների բացարձականության տեսություն։
1966-67 թթ. հիմնել է գիտության նոր բնագավառ՝ միջուկային գեոքիմիական-վալենտական իզոտոպների նմանության շարքերը, որի շրջանակներում բացահայտել է տարրերի փոխադարձ փոփոխությունները։
1968 թ. հիմնել է նյութերի ուսումնասիրման նոր ուղղություն՝ գեոինվերսիան, և առաջարկել է գեոինվերցիոն փորձարկումների անցկացում։
1968 թ. Մոսկվայում հաջողությամբ պաշտպանել է ատենախոսություն և ստացել
▲1968 թ. Մոսկվայում հաջողությամբ պաշտպանել է ատենախոսություն և ստացել եկրաբանա-հանքաբանական գիտությունների թեկնածուի կոչում։
1968 թ. Մեծամորի հայտնաբերման և պեղումների համար արժանացել է պետական մրցանակի։
Պարգևատրվել է Հայաստանի Գերագույն Խորհրդի պատվոգրով։
1969-1971 թթ. հիմնել և ղեկավարել է Հայաստանի երիտասարդ գիտնականների խորհուրդը։
1972 թ. ՍՍՀՄ
1972-73 թթ. ստեղծել է ֆիզիկական մաթեմատիկայի նոր ուղղություն՝ ռեգրավեկտորային անալիզ /գրավիտացիոն դաշտերի մաթեմատիկա/։ Անցկացրել է մի շարք փորձարկումներ ռադիոակտիվ վարակման, դեզակտիվացման և մագնիսական դաշտում լազերային ճառագայթի շեղման ուղղությամբ։
1973 թ. հրատարակել է “Երկրագնդի կազմավորումը” մենագրությունը, որից հետո Մոսկվայում անցել է նախապաշտպանություն ֆիզիկա-մաթեմատիկական գիտությունների դոկտորի կոչման համար։
1974 թթ. հայտնաբերել է նյութերի կոնցենտրացման /կուտակման/ պրոցեսները տիեզերական օբյեկտներում և ցույց է տվել Գալակտիկայի էվոլյուցիոն զարգացման ընթացքը գրավիտոնից մինչև նեյտրոնային աստղային օբյեկտները։
1976 թ. դարձել է Էներգետիկ ինվերսիաների հասարակական միջազգային ակադեմիայի իսկական անդամ գեոինվերսիաներին և տիեզերական երկրաբանությանը նվիրված հետազոտությունների շարքի համար։
1978-80 թթ. գրել է «Զրադաշտի տիեզերքը» պատմավեպը։
1980 թ. ստեղծել է “Հայաստանի պատմական քարտեզներ” ատլասը /50 քարտեզ/, որը ներառում է մ.թ.ա. 2107 թ. մինչև մ.թ. 428 թ.։ /քարտեզները ստեղծվել էին այդ տարիների Հայաստանի ՍՍՀ արտաքին գործերի նախարար Ջոն Կիրակոսյանի նախաձեռնությամբ/։
1968-1988 թթ. աշխատել է Հայգիպրոցվետմետում /գունավոր մետալուրգիայի գիտահետազոտական ինստիտուտում/ որպես գիտատեխնիկական ինֆորմացիոն բաժնի վարիչ, հրատարակել է ինստիտուտի գիտական աշխատությունների ժողովածուները և գիտական հաղորդագրությունները։
Ս.Այվազյանը առանձին ճանաչում ձեռք բերեց հատկապես 1978-1988 թթ., երբ նա ՍՍՀՄ ղեկավարներ Լ.Ի. Բրեժնևին, Ա.Ն.Կոսիգինին, Մ.Ս.Գորբաչովին բաց նամակներ ուղարկեց, որոնցում ընգրկված էր
1989 թ. մայիսին Ղարաբաղ զենք տեղափոխելու մեղադրանքով ձերբակալվել է և մինչև 1993 թ. մարտ ամիսը անցկացրել բանտում /այդ թվում նաև ՍՍՀՄ ՊԱԿ-ի Լեֆորտովոյի մեկուսարանում/։ Այդ տարիներին՝ գտնվելով փականքի տակ, գրել է “Այր Հայրենյաց” պատմավեպը, “1001 հայրեն” բանաստեղծությունների շարքը, “Լեֆորտովյան տեսիլքներ” գրական շարքը։ Գտել և դուրս է բերել գրավիէլեկտրամագնիսական դաշտի միացյալ ցիկլը, որը կաղված է երկրագնդի միջուկում թերմոմիջուկային սինթեզի ռեակցիայի ընթացքից։
1993 թ., բանտից դուրս գալուց անմիջապես հետո, հիմնել է “Դաշնակցություն’’ թերթը և դարձել նրա գլխավոր խմբագիրը։
1994 թ.
1997 թ. հիմնել է “Նեֆելին” ՍՊՀ-ն՝ նեֆելինային սիենիտների մշակման և ալյումինի ստացման եղանակների նպատակով։
2006 թ. հիմնել է պարահոգեբանության և էքստրասենսորիկայի հայկական կենտրոնը։
== Ստեղծագործություններ ==
Տող 105 ⟶ 95՝
# Հայաստանը և Աստվածաշնչյան պատումները։ Երևան, 2006
# Հայաստանի և տիեզերքի իմ ընկալումները։ Երևան, “Ֆենոմեն”, 2008
# 1980 թ. Ս. Այվազյանը կազմել է “Հայաստանի պատմական քարտեզները”, որոնք ընդգրկում են հնագույն և հին ժամանակաշրջանները /մ.թ.ա. 2107- մ.թ. 428 թթ./
{{DEFAULTSORT:Այվազյան, Սուրեն Միխաիլի}}
| |||