«Մասնակից:Սյուզի2000/Ավազարկղ»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 20.
Օտտո I Մեծ ({{lang-lat|Otto I der Große}}, 23 նոյեմբերի 912 թվական, Վալհաուզեն — 7 մայիսի 973 թվական, Մեմլեբեն), 936-961 թվականներից Սակսոնիայի հերցոգ, 936 թվականից Գերմանիայի թագավոր, 962 թվականից Սրբազան Հռոմեական Կայսրության կայսր, 961 թվականից Իտալիայի թագավորն է: Գերմանիայի թագավոր Հենրիխ I-ի և Մատիլդա Վեստֆալսկի որդին է: Նրա օրոք է ստեղծվել Սրբազան Հռոմեական Կայսրությունը:
== Կենսագրություն ==
=== Կառավարման սկիզբ ===
Թագավոր Օտտոն 24 տարեկան էր, երբ բազմեց Գերմանական պետության գահին, նա իր անունը ստացել է իր պապի պատվին, դեռ թոռան ծնվելուց առաջ (912 թվական): 929 թվականին, երբ նա 16 տարեկան էր, ամուսնանում է Էիտի հետ, նա անգլոսակսոնաիայի Էդուարդ թագավրի դուստրն էր: Նա սովորել է կարդալ կնոջ մաից հետո, և անգլոսակսոնացի պատմաբաններից մեկը նշում էր, որ նա շատ ընդունակ էր: Օտտոն կարդում էր և շատ արագ հասկանում էր, բացի այդ նա իր կարդացածը կարողանում էր բացատրել ռումիներեն և սլավոներեն լեզուներով:
Королю Оттону было ровно 24 года, когда он был возведён на престол Германского государства; он получил имя в честь деда, дожившего до рождения внука (912 год). К шестнадцати годам, в 929 году, он вступил в брак с Эдит, дочерью англосаксонского короля Эдуарда, поскольку его отец Генрих I заботился о поддержке связей со своими земляками, переселившимися за море. Он научился читать только после смерти своей супруги, и саксонский историк не упускает случая заметить, что к книжной премудрости он был очень способен: «Быстро стал читать и понимать прочитанное»; кроме того, он умел объясняться на славянском и романском языках. Внешность у Оттона была отцовская; от отца к нему перешли наклонности и свойства: он был таким же страстным охотником и так же общителен, но его стремления были более возвышенны, он сознавал себя как бы «порфирородным» и смотрел на свое королевское призвание глубоко и серьёзно. Недаром о нём рассказывают, что он постоянно постился перед теми днями, когда ему необходимо было явиться перед народом с венцом на голове.
| |||