«Ֆրանսիական գրականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
No edit summary |
No edit summary |
||
Տող 1.
[[image:HBalzac.jpg|մինի|աջից|200px|Օնորե դը Բալզակ]]
[[image:CharlesHugo.jpg|մինի|աջից|200px|Վիկտոր Հյուգո]]
[[image:Alexandre_Dumas_Nadar.jpg|մինի|ձախից|200px|Ալեքսանդր Դյումա]]▼
[[image:Portrait_Aragon.jpg|մինի|ձախից|200px|Լուի Արագոն]]▼
'''Ֆրանսիական գրականագիտության''' ակունքները հասնում են [[16-րդ դար]] (ժ․ Դյու Բելլե, Պ․ Ռոնսար)։ [[17-րդ դար]]ի գրականության վերաբերյալ գիտության ձևավորման մեջ մեծ ավանդ են ներդրել Ֆ․ Մալերբը, Գ․ դը Բալզակը և Ն․ Բուալոն, որը «Քերթողական արվեստ»-ում ([[1674]]) տվեց [[կլասիցիզմ]]ի տեսության ձևակերպումը։
Տող 8 ⟶ 10՝
== Գրականության նոր շրջափուլը ==
=== 19-րդ դար ===
▲[[image:Alexandre_Dumas_Nadar.jpg|մինի|ձախից|200px|Ալեքսանդր Դյումա]]
▲[[image:Portrait_Aragon.jpg|մինի|ձախից|200px|Լուի Արագոն]]
Սենտ–Բյովի սուբյեկտիվիզմը փորձեց հաղթահարել Տ․ Տենը ([[1828]]–[[1893 թվական]]), որը գրականագիտության մեջ ստեղծեց կուչտուր–ուցատմական դպրոց։ Սակայն այս տեսակետն ի վիճակի չեղավ բացատրելու գրականության տարբեր ուղղությունների հայտնվելը նույն դարաշրջանում։ Այս թերությունը փորձեց վերացնել Ֆ․ Բրյունետիերը ([[1849]]–[[1906 թվական]]), Գրականության զարգացումը բացատրելով ստեղծագործական մեթոդների փոխազդեցությամբ։ 19-րդ դարի վերջին և 20-րդ դարի սկզբներին Ֆրանսիայում կուլտուր–պատմական դպրոցի ավանդույթները զարգացրին է․ Ֆագեն ([[1847]]-[[1916]]) և Գ․ Լանսոնը (1857-1934)։ Գրականագիտության մեջ Տենի ուղղությանը իրեն հակադրել է իմպրեսիոնիստ, քննադատությունը՝ հանձին Ա․ Ֆրանսի, ժ․ Լեմետրի, Ռ․ դը Գուրմոնի։ Գիտությունը գեղարվեստ, ստեղծագործության վերաճելու ցայտուն օրինակ են տալիս Ապրուստի որոշ աշխատանքներ («Ընդդեմ Սենտ– Բյովի», հրտ․ 1954)։ [[Ֆրանսիա]]յում մարքսիստական գրականագիտության սկզբնավորումը կապված է [[19-րդ դար]]ի վերջին Պ․ Լաֆարգի ([[1842]]-[[1911 թվական]]) «Ռոմանտիզմի ծագումը» ([[1885]]–[[1896 թվական]]) աշխատության երևան գալու հետ։ [[20-րդ դար]]ի ֆրանսիական գրականագիտության վրա էական ազդեցություն գործեցին Ա․ Բերգսոնի ([[1859]]-[[1941]]) ինտուիտիվիստական գաղափարները, որ առավել հետևողականորեն զարգացրեց Ա․ Տիբոդեն։ Բերգսոնի գաղափարների դեմ աբստրակտ ռացիոնալիզմի դիրքերից կոչվել է ժ․ Բենդան ([[1867]]-[[1956]])։
| |||