«Ֆրանսիական գրականություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Պատմականության սկզբունքներին հավատարմությունը պահպանել են Ռ․ Լայուն ([[1889]]–[[1960]]), Լ․ Կազամիանը, Պ․ Վ․ վան Տիգեմը։ Ֆրանսիական առաջադիմական գրականագիտության զարգացման մեջ 30-ական թվականների վերջերին կարևոր դեր խաղացին մարքսիստ գրականագետներ Պ․ Կուտուրյեն, ժ․ Ռ․ Բլոկը, Լ․ Արագոնը։ Ետպատերազմյան բուրժուական գրականագիտության մեջ հայտնի են Ռ․ Ալբերեսը (ծնված` [[1921]]), Պ․ Բուադեֆրը (ծնված` [[1926]]), Գ․ Պիկոնը (ծնված` [[1915]]), Պ․ Սիմոնը ([[1903]]-[[1970]]), որոնք Գրականության պատմությունը դիտում են [[Իմաստասիրություն|իմաստասիրության]] ([[փիլիսոփայություն]]) պրիզմայի միջով։ [[14-րդ դար]]ի [[ճարտարապետություն]]ը և [[կերպարվեստ]]ը [[Ֆրանսիա]]յի տարածքում հայտնաբերված [[արվեստ]]ի հնագույն նմուշներից են [[պալեոլիթ]]յան բազմագույն երփնագիր (Լասկո քարայր, Ֆոն դը Գոմ) և քանդակային (Լա Մադլեն, Տյուկ դը Օդուբեր) կենդանապատկերները, [[նեոլիթ]]ի և բրոնզի դարաշրջանների [[մեզոլիթ]]յան կառույցները (Կառնակ)։ [[Երկաթի դարաշրջանդար]]ըաշրջանը ներկայանում է Հաչշտատյան մշակույթով, Լատենյան մշակույթով։ Կելտերի մշակույթը կազմավորվել է [[Ֆրանսիա]]յի հարավում մ․թ․ա․ 4-րդ դարում առաջացած հունական գաղութների, անուհետև՝ անտիկ Հռոմի ազդեցության ներքո քարաշեն տաճարներ, ջրանցույցներ ([[Նիմ]]), թատրոններ ([[Օրանժ]]), հաղթակամարներ, դամբարաններ ([[Սեն Ռեմի]]), սարկոֆագներ, շիրմաքանդակներ, խճանկարներ և այլն։

[[5-րդ դարիցդար]]ից, բարբարոսական պետությունների գոյացման հետ, կազմավորվել է միջնադարյան արվեստը։ [[8]]-[[9-րդ դարերիդար]]երի «Կարոլինգյան վերածննդի» ավանդույթները հիմք են հանդիսացել 10–12[[10]]–[[12-րդ դարերիդար]]երի ռոմանական ոճի կազմավորմանը։ Այդ ժամանակաշրջանում ձևավորվել է ֆրանսիական միջնադարյան քաղաքը, անկանոն կառուցապատում, նեղ փողոցներ՝ 2–3-հարկանի տներով (Կլյունիի տները, մոտ [[12-րդ դար]])։ Պաշտամունքային ճարտարապետության անխախտելիորեն կապված էր մոնումենտալ արձանագործությունը, քարի քանդակազարդումը։ Գեղանկարչությանը[[Գեղանկարչության]]ը հատուկ էր պայմանական, հարթային պատկերումը, կերպարների դրամատիկ արտահայտչականությունը։ Ոսկերչական իրերը, «Լիմոժի արծնապակուց» կերտվածքները, գործվածքներն ու ասեղնագործությունն աչքի են ընկնում զարդերի ցայտուն ոճավորմամբ և «բարբարոսական» շքեղությամբ։ [[12-րդ դարումդար]]ում Հյուսիսային Ֆրանսիայի[[Ֆրանսիա]]յի քաղաքներում ծնունդ է առել գոթական ոճը։ Այդ ժամանակաշրջանում աճել, վերակառուցվել և ամրացվել են գոյություն ունեցող քաղաքները, ստեղծվել են նորերը, սովորաբար՝ կանոնավոր հատակագծային հիմքով, փողոցների ուղղանկյուն ցան– ցովցանցով, շատ խիտ կառուցւսպատմամբ, տաճարային և շուկայի պարփակ հրապարակներով։