Դիքենսի «[[Պիկվիկյան ակումբի հետմահու հուշերը]]» (1837 թ.) վեպը մեծ հռչակ է բերել նրան։ Վեպի հերոսները մի խոմբ ուրախ և ունևոր մարդիկ են, ովքեր սիրում են հաճելի ու զվարճալի ժամանցներ և հաճախ են հայտնվում արկածների աշխարհում ու զավեշտալի իրավիճակներում։
Դիքենսը [[1838]] թ.-ինթվականին լույս է ընծայել «[[Օլիվեր Թվիստի արկածները]]» վեպը, որն ընթերցողներին տեղափոխում է Լոնդոնի գետնաշխարհում ապրող թշվառների աշխարհը։ Փոքրիկ Օլիվերի հետ ընթերցողը տխրում ու տառապում է նրա կրած տանջանքների համար։ Դիքենսն առաջին է անրադարձել Օլիվերի պես շահագործվող որբ երեխաների կյանքին, մանկատների անմարդկային պայմաններին։ Մանկության թեման արծարված է նաև նրա «[[Դոմբի և որդի]]» ([[1848]]թ.) վեպում . Դոմբիի երեխաները թեև ապրում են բարեկեցիկ կյանքով , սակայն դժբախտ են ու անտասված, որովհետև զրկված են ծնողական քնքշանքից։
Դիքենսի մյոս վեպը՝ «[[ԴավիթԴեյվիդ Կոպերֆիլդ]]ը» (1850 թ.-ինթվականին), որն ինքնակենսագրական տարրեր ունի, մի կյանքի պատմություն է, որտեղ գլխավոր հերոսը մանկուց պայքարում է անարդարության և անիրավության դեմ, մաքառում իր ու բարեկամների երջանկության համար և, ի վերջո, հաղթանակում։ Մարդիկ այսօր էլ սիրով են ընթերցում դիքենսյան հերոսների պատմությունները, ովքեր անցնում են ծանր ու դժվար փորձությունների միջով՝ հանուն արդար կյանքի և արժանապատվության։
Դիքենսը գրել էնաև «Նիկոլաս Նիքբլիի կյանքն ու արկաածները» (1839 թ.), «[[Հնությունների կրպակ]]» (1841 թ.), «Սառը Տունը» (1853 թ.), «Երկու քաղաքի պատմություն» (1859 թ.), «Էդվին Դրուդի գաղտնիքը» (1870 թ.) և այլ վեպեր։ Նրա մի շարք գործերի հիման վրա նկարահանվել են գեղարվեստական ֆիլմեր. «Օլիվեր Թվիսթի արկածները» վերածվել է նաև մյուզիքլի (1969 թ., արժանացել է [[Օսկար]] մրցանակի) և մոլտիպլիկացիոն ֆիլմի։<br />
