«Ա կապելլա»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ա կապելլա''' (իտալ. acappella, բառացի՝ կապելլայով, երգչախմբով, տես ''Կապելլա''), տերմին, որով նշվում է առանց նվագակցության խմբական երգեցողությունը, այդպիսի կատարման համար գրված ստեղծագործությունը, երաժշտական գրության այդօրինակ եղանակը և ոճը։ Որպես երգչախմբային արվեստի ոճ սկզբնավորվել է միջին դարերում՝ պաշտամունքային բազմաձայն երաժշտության ընդերքում, ծաղկում է ապրել Վերածննդի նիդերլանդական վարպետների արվեստում և կատարելության հասել ''Հռոմեական դպրոցում'' (Ջ. ''Պալեստրինա''):։ Կիրառվել է նաև աշխարհիկ երգարվեստում, օրինակ՝ ''մադրիգալի'' տիպի կամերային վոկալ ժանրերում։ [[Կոմիտաս]]ի շատ խմբերգեր Ա կապելլա ոճի ինքնատիպ նմուշներ են («Գարուն ա», «Կալի երգ», «Առավոտուն բարի լուս», «Սիփանա քաջեր», «Պատարագ» ևն)։