«Գուգարաց լեռներ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Փոքր Կովկասի լեռնային համակարգի արտաքին շղթաներից մեկն է:է։ Տեղակայված է ՀՀ հյուսիս-արևելքում։ Սկսվում է Հալաբի լեռնաշղթայից, տարածվում հյուսիս, ապա հյուսիս-արևելք՝ մինչև Պապաքարի լեռնաշղթան։ Երկարությունը (Հալաբի լեռնաշղթայի հետ միասին) մոտ 100 կմ է, միջին բարձրությունը՝ 2000 մ:մ։ Կազմված է ստորին յուրայի հրաբխածին և հրաբխանստվածքային ապարներից։ Գուգարաց լեռնաշղթային բնորոշ են խիստ մասնատվածությունը, էրոզիոն հովիտների խիտ ցանցը և ժայռոտ լեռնակատարները։ Լանջերը զառիթափ են, կտրտված հեղեղատներով։ Տիրապետում է ֆիզիկական հողմնահարումը, որն ուղեկցվում է փլվածքներով և սելավներով։ Ռելիեֆի մասնատվածությունն ու ակտիվ դենուդացիան պայմանավորված են ապարների լիթոլոգիական առանձնահատկություններով և Չաթին լեռան անտիկլինալի բարձրացման աշխուժացումով։

Գուգարաց լեռնաշղթայից սկիզբ են առնում [[Սևորդյաց լեռներ|Սևորդյաց]] (Չաթինլեռ գագաթից մինչև Սանահին կայարանը), [[Կայենի լեռնաշղթա|Կայենի]] (Հաղարծին գետի ակունքներից մինչև Աղստև գետը, [[Իջևան]] քաղաքի մոտ), [[Ոսկեպարի լեռնաշղթա|Ոսկեպար]] (Գոմշավար լեռնագագաթից մինչև Կուրի հովիտը), [[Մթնասարի լեռնաշղթա|Մթնասար]] (Սառնակուևք լեռնագագաթից մինչև Ադրբեջանի Գամիրչիլար գյուղը) լեռնաբազուկները։

Օգտակար հանածոներից կան շինանյութեր (ֆելզիտային [[տուֆ]], [[գրանիտ]], հրակայուն կավ, տրավերտին, կվարցային ավազ, կրաքար և այլն), բազմամետաղների, [[Ոսկի|ոսկու]], [[Պղինձ|պղնձի]], [[սնդիկ]]ի, մոլիբդենի երևակումներ, երկաթի հանքավայր։ Կլիման բարեխառն է՝ համեմատաբար տաք ամառներով և չափավոր ցուրտ ձմեռներով։ Հունվարի միջին ջերմաստիճանը բարձր լեռնայիև գոտում —8°С է․ ստորոտում՝— 2°С, հուլիսինը՝ համապատասխանաբար 12°С, 20°С։ Բացարձակ նվազագույնը —30°С է, առավելագույնը՝ 35°С։ Հաստատուն ձյունածածկույթ գոյանում է ամեն տարի։ Տարեկան տեղումները ստորոտում 500 մմ են, բարձր լեռնային գոտում՝ 800 մմ։