«Հացիկ (Շիրակի մարզ)»–ի խմբագրումների տարբերություն

1,# Նահապետյան Նիկոլայ Խաչատուրի

2,# Մելքոնյան Բաբկեն Գրիգորի

3,# Պետրոսյան Մարտիրոս Գրիգորի

4,# Հովհաննիսյան Սողոմոն Սամսոնի

5,# Հովհաննիսյան Վահան Դմիտրի

Հեշտ չէր նաև մնացածների համար, ովքեր զօրուգիշեր աշխատում էին ռազմաճակատի կարիքները հոգալու համար: Աշխատում էին ծերերը, կանայք, պատանիները: Չկար մեխանիզատոր : Երեխաները դպրոցական արձակուրդներին աշխատում էին կոլտնտեսություններում՝ կատարելով գյուղատնտեսական տաբեր աշխատանքներ ՝ վար, ցանք, բերքահավաք, խոտի ու ծղոտի տեղափոխություն: Կանայք վաղ առավոտյան գնում էին Ղարիբջանյան, խոտ քաղում, փոցխում, որպեսզի երեկոյան երեխաների օգնությամբ երկանիվ սայլով տեղափոխեն գյուղ: Գյուղում մնացած պատանիներին(ովքեր զինվորական ծառայության ենթակա չէին) տանում էին Կառնուտ ( Դիակլար) կամ Կովկասյան լեռներ ՝ դիրքեր փորելու:

1939-1945 թթ ռազմաճակատ են մեկնել գյուղի բնակիչներից 114-ը, վերադարձել` 56-ը: Այժմ կա 18 տարեկան այն պատանու նամակը, որը կամավոր մեկնեց ռազմաճակատ: Մեկնեց , բայց չվերադարձավ: Նրա անունը չկար նաև զոհվածների ցուցակում. գուցե գերի էր ընկել : Ռազմաճակատից ծնողները ստացել էին միայն երկու նամակ, որոնց մեջ Հովհաննեսը հաղթանակի հավատով գրում էր. «Թշնամին ձգտում է խորանալ մեր երկրի խորքերը, բայց համոզված եմ` նրան այդ չի հաջողվի … : Մեր ընկերներից էլ զոհեր եղան, բայց համոզված եմ , որ հեռու չէ հատուցման ժամը , որ կգա այն ժամանակը , երբ անիծված ֆաշիստներտը կվռնդվեն մեր երկրից, և հաղթանակը մերը կլինի: Չեմ խնայի վերջին կաթիլ արյունը հայրենիքի համար »: Նամակը թվագրված է 12.01.1942 թ:

1939 թվականի բանակ զորակոչված Հացիկ գյուղի բնակիչ Քերոբ Նահապետյանը Հայրենական պատերազմի առաջին օրվանից մինչև նրա հաղթական ավարտը մասնակցել է կռիվներին և հասել մինչև Բեռլին: Պարգևատրվել է «Կարմիր աստղի », «Հայրենական պատերազմի առաջին և երկրորդ աստիճանի շքանշաններով» , «Պատվո նշան » շքանշանով :

1,# Աբիսողոմյան Արամայիս Ադամի

2,# Աբիսողոմյան Վաչագան Նիկոլի

Հացիկ գյուղից Հայրենական պատերազմ մեկնած և վերադարձածների ցանկ

1,# Հովհաննիսյան Մաթևոս Գրիգորի

2,# Բարսեղյան Սերյոժա Համբարձումի