Կոնգոն ունի հարուստ և ինքնատիպ բանահյուսություն: Գրավոր գրականությունն ստեղծվել է [[1939]]—[[1945]]-ի թվականների համաշխարհային պատերազմից հետո: Գրական լեզուներն են [[ֆրանսերեն]]ն ու լինգալան: Կոնգոյի առաջին բանաստեղծը Ժ. Չիկայյան է (ծնվել է [[1931]], ապրում է [[Փարիզ]]ում): Հրատարակել է «ՍեՍև արյուն» (1955), «Հոգուն մեղք անելով», «Ամփոփում: Ողջամիտ խոսքեր մոլության վերլուծման համար» ([[1960]]), «Որովայն» ([[1964]]) բանաստեղծությունների ժողովածուները, «Աֆրիկյան առասպելներ» ([[1968]]) ենև այլն: [[1956]]-ին թվականին լույս է տեսել Մ. Սինդայի «Մեկնումի առաջին երգը», 1968-ին՝ժթվականին՝ Ժ. Տատի Լուտարի «Կոնգոյան արմատներ» բանաստեղծությունների ժողովածուն: Կոնգոյի արձակը ներկայացված է վիպագիր Մալոնգայի (ծն. [[1907]]) ստեղծագործությամբ («Լեգենդ Մֆումու Մա Մազոնոյի մասին», 1955, «Արիուհու սիրտը», [[1955]], վեպեր): Ա. Լոպեսը «Տրիբալիզմ» պատմվածքների ժողովածուն նվիրել է ցեղային թշնամության խնդիրներին: Պ. Լոնին հրատարակել է «Մտրիկուլ 22» վեպը և առասպելների, պատմվածքների, առածների, ասացվածքների ժողովածու: Դրամատուրգիան կապված է Ֆ. Մուանգասսայի անվան հետ:
