«Վալտեր Բոթե»–ի խմբագրումների տարբերություն

1913-ից 1930 թվականներին միացել է Ռեյխի ֆիզիկայի և տեխնոլոգիայի ինստիտուտում գործող ռադիոակտիվության լաբարատորիային, աշխատանքի վերջին տարիներին ղեկավարել է լաբարատորիան։ Առաջին համաշխարհային պատերամում՝ 1914 թվականից, ծառայել է բանակում, ռուսների մոտ գերևարվելուց հետո Գերմանիա է վերադարձել 1920 թվականին։ Վերադառնալով լաբարատորիա՝ նա մշակել և փորձարկել է [[Քոմփթոնի էֆեկտ|Քոմփթոնի էֆեկտը]]ը, [[տիեզերական ճառագայթներ|տիեզերական ճառագայթները]]ը, միջուկային ռեակցիաներն ուսումնասիրող համընկման մեթոդներ, և ճառագայթման [[մասնիկ-ալիքային երկվություն|մասնիկ-ալիքային երկվությունը]]ը, ինչի համար ստացել է ֆիզիկայի Նոբելյան մրցանակ։

1930 թվականին դարձել է [[Գիսենի համալսարան|Գիսենի համալսարանի]]ի ֆիզիկայի ֆալուլտետի տնօրեն։ 1932 թվականին դարձել է [[Հայդելբերգի համալսարան|Հայդելբերգի համալսարանի]]ի ֆիզիկական և ռադիոլոգիական ինստիտուտի տնօրեն, սակայն «<nowiki/>[[deutsche Physik]]<nowiki/>» շարժման տարրերի պատճառով կորցրերել է պաշտոնը։ Գերմանիայից իր գաղթը կանխելու համար նրան նշանակել են Հայդելբերգում գտնվող բժշկական հետազոտությունների Կեյսեր Վիլհելմի ինստիտուտի ֆիզիկայի ինստիտուտի տնօրեն։ Այստեղ Բոթեն կառուցում է Գերմանիայում առաջին գործող [[ցիկլատրոն]]ը։ Բացի այդ, նա ղեկավարում է գերմանական միջուկային նախագիծը (Uranium Club), որը սկսել է գործել 1939 թվականից՝ բանակի հրետանային գերատեսչության վերահսկողության ներքո։