'''Մկրտիչ Շահենի Հաճյան''' ([[1915]], գյուղ Էզմե ([[Կ. Պոլիս|Կ.Պոլսի]] մերձակա Կեյվե գավառակում), 25. 11. [[1985]], [[նոյեմբերի 25]], [[Մեխիկո]]), գրող, գյուտարար, երաժշտության քննադատ, նկարիչ։
== Կենսագրություն == Ավարտել է Կ. Պոլսի Կեդրոնական վարժարանը (1933) և համալսարանի դեղագործական ֆակուլտետը (1938)։ 1952-57-ին1957 թվականներին ապրել է [[Ֆրանսիա]]յում, ապա հաստատվել [[Մեխիկո]]յում։ [[1959]]-ին թվականին [[Փարիզ]]ում մասնակցել է պետական քննություններին և ստացել երաժշտական քննադատի վկայական։ Մեխիկոյում կազմակերպել է արհեստական [[մարմար]]ի արտադրություն (Հաճյանինն է քիմիական եղանակով արհեստական մարմար ստանալու գյուտը)։ Գրել է «Կնատյացը» (1949), «Աստղահարը» (1982, Ալեք Մանուկյան մշակութային հիմնարկի թատերական մրցանակ) պիեսները։ Խոհաքնարական բանաստեղծություններ են ամփոփում «Բոցեր» (1973) և «Հողեն երկինք» (1977) ժողողվածուները (երկուսն էլ՝ Ալեք Մանուկյան մշակութային հիմնարկի գրական մրցանակ)։ Թարգմանել է Ռոստանի «Սիրանո դը Բերժըրակ» (1949), Կ. Գոլդոնիի «Հյուրանոցի տիրուհին» (1950), Ժ. Անույի «Ռոմեո և Ժանեթ» (1950) պիեսները։ Նկարչական գործերի (վերացապաշտական) ցուցահանդեսներ է ունեցել [[Մեխիկո]]յում, [[Նյու Յորք]]ում, [[Բոստոն]]ում և [[Երևան]]ում (1977, նվիրել է [[Հայաստանի ազգային պատկերասրահ|ՀԱՊ]]-ին)։