«Սողքի տեսություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Սողքի տսեություն''', հոծ միջավայրի մեխանիկայի բաժին, որն ուսումնասիրում է պինդ մարմինների շատ դանդաղ հոսքը։ Միաչափ Սողքի տեսության խնդիրը՝ չափվող մեծությունների (լարման, դեֆորմացիայի, ջերմաստիճանի, ժամանակի) միջև կապ հաստատելն է։ [[Սողքի տսեություն]]ը հարում է [[պլաստիկության տեսության]]ը, սակայն պինդ մարմինների մեխանիկական հատկությունների բազմազանության պատճառով գոյություն չունի սողքի միասնական տեսություն։ Առավել մեծ տարածում է ստացել մետաղների և բետոնի Սողքի տսեությունը։ Մետաղների համար մեծ մասամբ օգտվում են [[հոսքի տեսություն]]ից, սողքի դեֆորմացիայի արագությունը՝ £p=f(o, t), որտեղ a-ն լարումն է, t-ն՝ ժամանակը։ Այս տեսությունը բավարար կերպով է նկարագրում սողքը դանդաղ և մոնոտոն փոփոխվող լարումների դեպքում, սակայն a-ից fp—ի կախումն ունի ոչ գծային բնույթ։ Սողքի առավել լրիվ նկարագրությունը տալիս է[[ամրացման տեսություն]]ը․ ep=f(cr, Ер), որը հարմար է լարման բարձր մակարդակի դեպքում կարճատև սողքի մոտավոր վերլուծության համար։ Այս տեսությունը լավ է հաստատվում փորձի արդյունքներով։ Պոլիմերների մեխանիկայում սովորաբար օգտվում են [[ժառանգականության տեսություն]]ից․ <p(e)=cr(t)+jK(t— 0 —x)a(x)dx, որտեղ e-ն [[լրիվ դեֆորմացիա]]ն Է, իսկ K(t—ւ)-ն՝ այսպես կոչված [[հետազդեցության միջուկ]]ը (կամ հիշողության ֆունկցիան)։ Նշված տեսությունը որոշում է լրիվ դեֆորմացիան և տալիս որոշ ավելի բարդ երևույթների (օրինակ, հակադարձ սողքի Էֆեկտի) որակական բնութագիրը։ Բացի թվարկած տեսություններից կան [[մեխանիկական մոդելներ]]ի (Մաքսվելի մոդել, Ֆոյգտի մոդել) վրա հիմնված տեսություններ, որոնք տալիս են նյութերի դեֆորմացման բարդ պրոցեսների որակական վերլուծությունը։

 

[[Կատեգորիա:Նյութագիտություն]]