'''Ալեքսանդր Ռոմանովիչ Լուրիա''' ({{lang-ru|Александр Романович Лурия}}, [[հուլիսի 16]], [[1902]], [[Կազան]] - [[օգոստոսի 14]], [[1977]], [[Մոսկվա]]), խորհրդային հոգեբան, [[ՌՍՖՍՀ]] [[ՄԳԱ]] ([[1947]]), [[ՄՄՀՄՍՍՀՄ]] [[ՄԳԱ]] իսկական անդամ, [[Մոսկվայի պետական համալսարան]]ի պրոֆեսոր ([[1945]] թվականից), հոգեբանության ֆակուլտետի նյարդա-հոգեբանության ամբիոնի վարիչ ([[1967]]-ից)։ Ավարտել է Կազանի համալսարանի հասարակական գիտությունների ֆակուլտետը ([[1921]]) և Մոսկվայի առաջին բժշկական ինստիտուտը ([[1937]])։ [[1924]]-[[1934]] թթ. [[Լև Վիգոտսկի|Լև Վիգոտսկու]] հետ զբաղվել է հոգեկանի զարգացման պրոբլեմներով, մշակել գերզգայական պրոցեսների ուսումնասիրման [[հոգեֆիզիոլոգիա]]կան մեթոդները։ Հետագայում զբաղվելով գլխուղեղի տեղային (լոկալ) արգելակման ժամանակ բարձրագույն հոգեկան ֆունկցիաների խանգարման ուսումնասիրությամբ՝ դարձել է նյարդահոգեբանության հիմնադիրներից մեկը։ Եղել է գիտական հոգեբանության Միջազգային միության փոխպրեզիդենտ ([[1969]] - [[1972]])։ [[ԱՄՆ]]-ի ազգային [[ԳԱ]] արտասահմանյան անդամ ([[1968]])։ Լուրիաի աշխատությունները թարգմանվել են արտասահմանյան շատ լեզուներով։ Պարգևատրվել է [[Լենինի շքանշան]]ով։
