'''ԱսուրագիտությունԱսորագիտություն''', գիտությունների ամբողջություն, որն ուսումնասիրում է հին Առաջավոր Ասիայի սեպագիր դպրություն ունեցող ժողովուրդների (շումերներ, բաբելոնացիներ, ասորեստանցիներ և այլն) լեզուն, [[մշակույթ]]ը, [[պատմություն]]ը: Միչև 17-րդ դարը Առաջավոր Ասիայի [[հնագույն]] պատմության հիմնական աղբյուրներն էին [[Աստվածաշունչ]]ը, բաբելոնյան պատմագիր [[Բերոսոս]]ի (մ.թ.ա. 4-3-րդ դարերում) աշխատությունից պահպանված հատվածները և [[անտիկ]] հեղինակների վկայությունները: [[18-րդ դար]]ի իտալացի ճանապարհորդ Պիետրո դելլա Վալլեն [[Եվրոպա]] բերեց Պերսեպոլիսում [[Դարեհ I]]-ի պալատի ավերակներում հայտնաբերված սեպագիր արձանագրությունների առաջին գծագրերը: 1820-ին անգլիացի հնախույզ [[Կլավդիոս Ջեյմս Ռիչը]] Քույունջի բլրի վրա սկսեց [[Ասորեստան]]ի մայրաքաղաք [[Նինվե]]յի պեղումները: 1942 թվականին Մուսուլում պեղումները շարունակեց ֆրանսիական հյուպատոս Պոլ Բուտան, որը հայտնաբերեց ասորեստանյան [[Դուր-Շարուկի]]ն քաղաքը՝ [[Սարգոն II]] պալատով (ժամանակակից [[Խորսաբադ]] բլուրը):1845-51-ին անգլիացի հնագետ Ա. [[Լեյարդը]] պեղեց Ասորեստանի երկու մայրաքաղաքները՝ Քալաքը ([[Կալխու]]) և [[Նինվե]]ն: Քալաքում հայտնաբերվեց մ.թ.ա. IX-VII դդ. հինգ պալատ, իսկ Նինվեում՝ Ասորեստանի թագավոր Աշուրբանիպալի (մ.թ.ա.669-633) պալատը՝ գրադարանով: Ասորեստանի [[սեպագիր]]ը վերցրեցին ուրարտացիները: Ուրարտուի թագավորներ
