Գիտությունների ամբողջություն, որն ուսումնասիրում է հին Առաջավոր Ասիայի սեպագիր դպրություն ունեցող ժողովուրդների (շումերներ, բաբելոնացիներ, ասորեստանցիներ և այլն) լեզուն, մշակույթը[[մշակույթ]]ը, պատմությունը[[պատմություն]]ը: Միչև 17-րդ դարը Առաջավոր Ասիայի [[հնագույն]] պատմության հիմնական աղբյուրներն էին Աստվածաշունչը[[Աստվածաշունչ]]ը, բաբելոնյան պատմագիր Բերոսոսի[[Բերոսոս]]ի (մ.թ.ա. 4-3-րդ դարերում) աշխատությունից պահպանված հատվածները և [[անտիկ]] հեղինակների վկայությունները:<ref>Հայստանի սովետական հանրագիտարան, Երևան 1974</ref> 18-րդ դ իտալացի ճանապարհորդ Պիետրո դելլա Վալլեն [[Եվրոպա]] բերեց Պերսեպոլիսում [[Դարեհ I]]-ի պալատի ավերակներում հայտնաբերված սեպագիր արձանագրությունների առաջին գծագրերը: 1820-ին անգլիացի հնախույզ [[Կլավդիոս Ջեյմս Ռիչը]] Քույունջի բլրի վրա սկսեց [[Ասորեստան]]ի մայրաքաղաք [[Նինվե]]յի պեղումները:
