«Ջորջ Սանտայանա»–ի խմբագրումների տարբերություն

 

[[1872]]—[[1912]] թվականներին ապրել է [[ԱՄՆ]]-ում, [[1907]]—[[1912]] թվականներին՝ [[Հարվարդի համալսարան]]ի [[պրոֆեսոր]]։ Կրել է Ու․ Ջեմսի և Ա․ Բերգսոնի ազդեցությունը, կյանքի վերջին տարիներին մոտեցել է [[էկզիստենցիալիզմ]]ին, Է․ Հուսեռլի ֆենոմենոլոգիային և Ա․ Ուայտհեդի «պրոցեսի փիլիսոփայությանը»։ Սանտայանայի մետաֆիզիկական համակարգը տրված է «Կեցության ոլորտները» երկում։ Փիլիսոփայության հիմնական խնդիրը Սանտայանան համարում է աշխարհի նկատմամբ բարոյական և գեղագիտական կողմնորոշում մշակելը․ փիլիսոփայությունը ոչ եկեղեցական [[կրոն]] է, այն ուղղված է մարդու «մտքին և սրտին»։ Պոեզիան, [[արվեստ]]ը, [[կրոն]]ը մարդկային հոգեկանի բարձրագույն ձևերն են, որոնք խիստ հակադրվում են «կենդանական հավատի» (արտաքին աշխարհի գոյությունն ընդունող անմիջական համոզմունքի) վրա հիմնված կենսաբանորեն մեկնաբանվող պրակտիկային և գիտությանը։ Ընդ որում, [[գիտություն]]ն ըմբռնվել է որպես աշխարհի օգաապաշաական նշանակություն Ունեցող ոչ իսկական ընկալում։ Սանտայանան «Տիրապետություն և իշխանություն» գրքում (1951) Պլատոնի ոգով մշակել է հակադեմոկրատական հասարակական-քաղաքական ուսմունք։ Հեղինակ է նաև «Վերջին պուրիտանը» վեպի ([[1935]]) և գեղագիտության, [[մշակույթ]]ի ու [[Գրականություն|գրականության]] վերաբերյալ բազմաթիվ աշխատությունների։ Հայտնի է իր փայլուն գրելաոճով։ Սանտայանայի գաղափարների վրա է հիմնվում ամերիկյան հասարակական մտքի հակասցիենտիստական ուղղությունը։

 

{{ՀՍՀ}}

{{DEFAULTSORT:Սանտայանա, Ջորջ}}