«Ստիլպոն»–ի խմբագրումների տարբերություն
Content deleted Content added
չ վերջակետների ուղղում, փոխարինվեց: տ: → տ։ (11) oգտվելով ԱՎԲ |
չ կետադրություն և բացատներ, փոխարինվեց: է,թ → է, թ oգտվելով ԱՎԲ |
||
Տող 5.
Էթիկայի տեսակետից Ստիլպոնը կողմնորոշվում էր [[ավտոկրատիա]]յի (ինքնաբավության) կարգավորիչ սկզբունքների վրա, որը առավելապես վերցնում էր կինիկների ({{lang-lat|ցինիզմի}}) [[էթիկա]]յից, իսկ ապատիայի հարցում՝ ստոիկներից։ Էթիկայում Ստիլպոնը, ինչպես [[կինիկներ]]ը, իսկ հետագայում նաև [[ստոիցիզմ|ստոիկներ]]ը, պաշտպանում էր «ան[[կիրք]]ության» իդեալը՝ [[ապատիա]]ն (ἀπάθεια կամ ἀοχλησία)<ref>Sen. Epist. 9.1–3, Alex. Aphr. De anima 150.34–35</ref>: [[սոցիալական ընկալում#էվրիստիկաներ|Էվրիստիկա]]կան մի վարժության համար, որը ապացուցում էր, որ [[Ֆիդիաս]]ի քանդակած Աթենացու արձանը չի կարող Աստված համարվել, Ստիլպոնը վտարվեց [[Աթենք]]ից [[սրբապղծություն|սրբապղծության]] համար։
[[Դիոգենես Լայերտացի]]ն վկայում է, թե ինչպես մի անգամ Ստիլպոնը բառախաղի միջոցով ապացուցում էր [[կիրենաիկա|կիրենայիկ]] Ֆեոդորին (որին Անաստված անունն էին տվել), որ ինքը հենց աստված է, քանի որ «''ինչ անունով կոչվում ես, այն էլ համարվում ես''»:<ref>Diog. L. II 100</ref>
Աշակերտներից են եղել Փիլոն Դիալեկտիկը, Մենեդեմը Էրետրայից։ Մենեդեմը հետագայում գլխավորեց Էրիտրեյան դպրոցը։ Նրա ունկնդիրներից էր նաև Ստոիցիզմի հիմնադիր Զենոնը Կիտեայից<ref>Diog. L. VII 24</ref>:
| |||