«Ենթագիտակցություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

'''Ենթագիտակցությունը''', (անգլ.subconsiciousness) հնացած [[տերմին]] է, որը օգտագործվում է բացատրելու համար հոգեբանական պրոցեսները։ Ներթափանցում է առանց գիտակցության մեջ արտահայտվելով և առանց [[գիտակցություն|գիտակցության]] կարգավուրման։ Գիտության մեջ այս տերմինը ներմուծվել է 1889 թվականին Պիեռ Ժանեի կողմից ներկայացված փիլիսոփայական հղումներից։ Ավելի ուշ նա զարգացրեց այն, գրելով մի նոր հոդված <<Հիստերիկների հոգեկան աշխարհը>> վերնագրով։ Միաժամանակ կարելի նշել, որ ենթագիտակցության մասին ժամանակակից քննարկումների աղբյուրը հանդիսանում է 1869 թվականը։ Այդ ժամանակ գերմանցի փիլիսոփա Էդուարդ վոն Գարտմենը հրապարակեց <<Ենթագիտակցության փիլիսոփայությունը>> աշխատությունը։

<<Ենթագիտակցություն>> տերմինը առային անգամ օգտագործվել է [[Ֆրեյդ]]ի աշխատություններում, երբ նա հետազոտում էր հոգեբանական անալիզը, բաըց ժամանակի ընթացքում նա փոխարինեց այդ տերմինը` մեկ այլ <<անգիտակցական>> տերմինով (անգլ.unonscious) նշանակված իր կողմից տարացքների դուրս մղված տարացքների բնագավագներում։Ֆրեյդիբնագավագներում։ Ֆրեյդի հետևորդները, օրինակ` Ժակ Լական, հոգեկան կյանքի ուսումնասիրման ժամանակ ամբողջությամբ հրաժարվել է <<վրա/տակ>> տերմինների նկարագրումից։ Առանձնացվեց առանձին հասկացողություն <<ոչ գիտակցական>> (անգլ.noncoscious), գրեթե նույն հասկացությունն է ինչ <<անգիտակցականը>>, այդ թվում բնութագրում է նաև ռեֆլեքսային գործընթացները, որոնք չեն կարգավորվում գիտակցության կողմից։Սակայնկողմից։ Սակայն հետագայում Կառլ Գուստավ Յունգը կրկին օգտագործեց ենթագիտակցություն տերմինը` նկարագրելու համար հնացած էությունը մարդու հոգեկանի (հնացած տեսակների)։Ենթագիտակցություն տերմինը հին ժամանակներում նույնպես օգտագործվել է իմացական հոգեբանության մեջ, արագ հիշողության տարածքները նշանակելու համար, որտեղ ուղեղը ինքնավար կերպով արձանագրում է մտքերը, այսինքն մտքեր որոնք հաճախ կրկնվում են, կամ մարդը տալիս է դրան առանձնահատուկ նշանակություն։ Այս դեպքում ուղեղը չի օգտագոծում շատ ժամանակ այդ մտքերը կրկին դանդաղ վերլուշելու համար, և միանգամից որոշումը կատարում է նախկին ալգորիթմից ելնելով(որը պահպանված էր այսպես կոչված արագ հիշուղության մեջ)։ Այս մտքերի <<ավտոմատացումը>> կարող է օգտակար լինել և մարդը կարող է արագ որոշում կայացնել (օրինակ արագ ձեռքը ետ քաշել տաք թավայից), բայց կարող է վնաց հասցնել երբ ավտոմատացվում է սխալ կամ անտրամաբանակ միտք։ Ճանաչողական թերապիայի հիմնական նպատակներից է ճանաչել այդ ավտոմատ մտքերը, և արագ հիշողությունից տեղափոխել դանդաղ հիշողություն, որպեսզի հեռացվեն սխալ գործընթացները ե գործողություններին տալ ճիշտ կարգավորություն։

Գիտակցությունը , անհատի հոգեկան վիճակն է, որը սուբեկտիվորեն արտահայտում է անհատի ներքին աշխարհի կապը արտաքին միջավայրի հետ, ինչպես նաև դրանց միջև տեղի ունեցող իրադարձությունները։Գիտակցությունիրադարձությունները։ Գիտակցություն տերմինը դժվար է որոշել, քանի որ նա օգտագործվում է որպես լայն սպեկտորի հասկացություն։Գիտակցությունհասկացություն։ Գիտակցություն հասկացությունը իր մեջ ներառում է մտածողությունը, ընկալումը, երևակայությունը, ինքնագիտակցումը և այլն։Տարբերայլն։ Տարբեր վիճակնեերում այն կարող է հանդես գալ որպես հոգեկան իրադրության տեսակ, և որպես ընկալման միջոց։Այնմիջոց։ Այն կարոց է նկարագրված լինել որպես <<ես>> տեսանկյուն։Շատտեսանկյուն։ Շատ գիտնականներ դիտարկում են գիտացությունը որպես ամենակարեվոր երեվույթ աշխարհում։Մեկաշխարհում։ Մեկ այլ տեսանկյունից գիտնականները կարծում են, որ գիտակցություն տերմինը իրականում շատ անորոշ հասկացություն է։Գիտակցությունըէ։ Գիտակցությունը չի կարող լինել ոչ այլ ինչ , քան գիտակցական գործընթացներով օժտված էակների կյանքում կատարվող գորընթացներ։(Մարկս, Էնգելս):Ըստ գերմանական գաղափարախոսության՝ գիտակցությունը աստիճան է, որը արտահայտում է անձի հոգեկան գործունեությունը, որը կապված է մի շարք այլ գործունեությունների հետ։Ժամանակիհետ։ Ժամանակի ընթացքում փիլիսոփաների և գիտնականների մոտ հարց է առաջանում, թե որն է գիտակցություն տերմինի խնդիրը , որն է նրա շրջանակները , ըստ նրանց այս տերմին գիտահետազոտական փորձարկման ենթակա առարկա է հանդիսանում, ինչպես նա հոգեբանության, նեյրոկենսաբանության խնդիրը, որոնք զբաղվում են արհեստական բանականության ուսումնասիրություններով։Գիտակցությունըուսումնասիրություններով։ Գիտակցությունը որպես ընդունակություն պետք է կարողանալ տարբերել մտածողությունից, իսկ վերջինս հանդիսանում է գիտակցության <<ենթամիավորը>>:Ամենաարզ գիտակցությունը -սեփական զգայարանների և դրանց ամբողջականության [[զգացում|զգացումն]] է։