«Կարմիր Վարդանի ապստամբություն»–ի խմբագրումների տարբերություն

Content deleted Content added
չ կետադրություն, ջնջվեց: ­
չ →‎Ապստամբության պատճառները և նախապատրաստումը: կետադրություն և բացատներ, փոխարինվեց: ց,ա → ց, ա (3) oգտվելով [[Վիքիպեդիա:ԱվտոՎիքիԲրաուզեր|ԱՎ...
Տող 38.
== Ապստամբության պատճառները և նախապատրաստումը ==
 
Պարսկական բռնապետության դեմ [[Արևելյան Հայաստան]]ում նոր ապստամբություն է բռնկվում [[571]]—[[572]] թվականներին։ Այդ ապստամբության մասին հայ պատմիչներից տեղեկություններ են հաղորդում [[Սեբեոս]]ը ([[7-րդ դար]]) և [[Ստեփանոս Ասողիկ]]ը ([[10-րդ դար|10]]-[[11-րդ դար]]եր)։ Օտար պատմիչների տեղեկություններից հայտնի է [[6-րդ դար]]ի դեպքերի ժամանակակից, ասորի մատենագիր Հովհաննես Եփեսացու վկայությունը։ Նա անձամբ հանդիպում է ունեցել ապստամբության մասնակիցների հետ և արձանագրել նրանց պատմածները։ Պատմիչնեը րապստամբության պատճառները հիմնականում երեքն են համարում՝
* հարկերի աննախընթաց ծանրացումը,
* Հայ իշխանների իրավունքների ոտնահարումը
Տող 45.
Ըստ պատմական տեղեկությունների՝ Խոսրով Անուշիրվանը արտակարգ լիազորություններով Հայաստանի մարզպան է նշանակում իր ազգական Սուրեն Վշնասպին։ Նա, գալով Հայաստան, առաջին հերթին ծանրացնում է ժողովրդից գանձվող հարկերը, հալածում, հետապնդում է հայ իշխաններից ոմանց, զրաղաշտությունը Հայաստանում տարածվելու համար սկսում է ատրուշաններ կառուցել։ Հովհաննես Եփեսացու մի տեղեկությունից երևում է, որ Սուրեն մարզպանը այդ ամենն արել է ոչ թե իր անձնական նախաձեռնությամբ, այլ նախապես ունեցել է պարսկական արքունիքի հրահանգը։
 
Այդ ժամանակ հայկական զորքերի հրամանատարն էր Վարդան Մամիկոնյանը, ով, ի տարբերություն 5-րդ դարի [[Վարդան Մամիկոնյան]]ի, պատմության մեջ կոչվում է Կարմիր Վարդան։ Նա, պարսկական արքունիքի նկատմամբ ընդհանուր դժգոհություն ունենալուց բացի, ուներ նաև անձնական թշնամանք Սուրեն մարզպանի դեմ, որովհետև վերջինս սպանել էր իր եղբորը՝ Մանվելին։ Ապստամբությունը կազմակերպելու գործում մեծ դեր է կատարում նաև կաթողիկոս [[Հովհաննես Բ Գաբեղենացի]]ն։
 
Մատենադիրների հաղորդած տեղեկություններից երևում է, որ ապստամբությունը ևս նախապես մտածված և կազմակերպված է եղել։ Վարդան Մամիկոնյանը և կաթողիկոսը նախապես հատուկ պատգամավորություն են ուղարկում [[Կոստանդնուպոլիս]]՝ Հուստինիանոս կայսրից օգնություն խնդրելու։ Կայսրը հաստատապես խոստանում է օգնել հայերին։ Նա հայտարարում է, որ ինքն ամեն ջանք գործ կդնի ազատագրելու և իր գերիշխանության տակ վերցնելու Արևելյան Հայաստանը և եթե ռազմական գործողություններն անհաջող դասավորվեն, ապա ինքը ապաստան կտա ապստամբության ղեկավարներին և նրանց չի հանձնի պարսկական իշխանություններին։
 
Արևելյան Հայաստանի ապստամբության ղեկավարները միաժամանակ պատգամավորություն են ուղարկում [[Վրաստան]] և Աղվանից աշխարհ, օգնություն խնդրում նրանցից։ Նրանք ևս խոստանում են աջակցել հայ ապստամբներին։ Վրաստանում ապստամբությունը ղեկավարում էր Գուրգենը, իսկ Աղվանից աշխարհում՝ Շիրոն։
 
Հայաստանում ապստամբներն սկսում են կազմակերպել իրենց զորամասերը՝ հասցնելով տասը հազար հոգու։ Ապստամբության ղեկավար է նշանակվում Վարդան Մամիկոնյանը։ Ապահովության համար կաթողիկոսարանի գանձարանը, արժեքավոր իրերը և դիվանը տեղափոխում են Թեոդոպոլիս ([[Կարին]])։