«Գևորգ Բ Գառնեցի»–ի խմբագրումների տարբերություն

Գևորգ Գառնեցին եղել է ժամանակի ամենանշանավոր հոգևորականներից։ Հովհաննես Դրասխանակերտցին նրան ներկայացնում է որպես կաթողիկոսական տան պատվական այր։ Կաթողիկոս կարգվելով Հայոց [[Աշոտ Ա|Աշոտ Բագրատունի]] Իշխանաց իշխանի աջակցությամբ, իր հերթին սատարել է Աշոտ Բագրատունուն հայոց պետականության վերականգնման ջանքերին։ Ձեռնադրությունը կատարվել է մեծ շուքով Աստվածահայտնության ութերորդ օրը՝ [[հունվարի 13]]–ին, կիրակի օրը (ահեկան ամսի 28–ին)։ Գևորգ Բ Գառնեցու կաթողկոսության առաջին կեսը՝ [[877]]–[[885]] թվականները, անցել է խաղաղ և հանդարտ։ Կարգավորել է Արծրունյաց Գրիգոր–Դերենիկ իշխանի և Տարոնի Աշոտ Կյուրոպաղատի հարաբերությունները։ Այս շրջանում [[Քաղկեդոնականություն|քաղկեդոնականության]] հետ կապված անհամաձայնության խնդիրներ են ծագում Գևորգ Բ Գառնեցու և Մաշտոց վարդապետի միջև, որն ավարտվում է կաթողիկոսի կողմից սպառնացող նզովքով։ Գևորգ Բ Գառնեցին, սատարելով Աշոտ Բագրատունուն, մի քանի նախարարների նախաձեռնությամբ [[Արաբական խալիֆայություն|Արաբական խալիֆայության]] առջև բարձրացրել է հայկական պետականության վերականգման հարցը։ 885 թվականին [[Երազգավորս]]ում Հայոց թագավոր է օծել Աշոտ Բագրատունուն (Աշոտ Ա)։ Օրհնել է նաև [[Բյուզանդիա]]յի կայսր [[Բարսեղ Ա Մակեդոնացի|Բարսեղ l]]–ի ուղարկած թագը։

 

Թաղվել է Ձորովանքում (հետագայում Սալնապատի Ս. Գրիգորի վանք), որտեղ պահվում էին Գրիգոր Լուսավորչի գավազանը և շարժական սեղանը։